ΟΙ ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΙ... ΑΛΛΟΥ

 

Το γκρέμισμα θέλει σχέδιο. Όπως και το κτίσιμο. Το μάθαμε κι αυτό στο ποδόσφαιρο. Είτε κτίζω ομάδα, είτε την ξανακτίζω, θα το κάνω με κινήσεις μελετημένες. Με επιλογές στοχευμένες.

Και για να ξανακτίσεις την ομάδα η οποία πλέον δεν τραβάει, θα κρατήσεις μονάχα όσους παίκτες χρειάζεσαι. Και θα ενισχυθείς με παίκτες κατάλληλους. Όλα αυτά υπακούν σ’ αυτό που λέγεται σχεδιασμός.

Αποφασίστηκε να πιάσουν δουλειά οι μπουλντόζες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Σ’ ένα τόπο με άναρχη δόμηση. Μόνο στο Μάτι; Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια, μονάχα μια περιοχή που πριν κατοικηθεί λειτούργησε ο σχεδιασμός. Ούτε μια!

Το γνωστό κόλπο. Καθαρίζεις τον τόπο πρώτα με μια φωτιά και μετά βάζεις μπροστά το κτίσιμο. Όχι πως δεν σ’ αρέσουν τα δενδράκια, και η πράσινη φύση, όμως για να σηκώσεις το τσαρδί σου, να νοικοκυρευτείς σε τέσσερις τοίχους, χρειάζεσαι μια άπλα, ρε παιδί μου, άσε ότι απαγορεύονται τα αυθαίρετα στο δάσος. Στη δασική περιοχή. Γι’ αυτό την κάνεις μη δασική με μια πυρκαγιά, και μη αναδασωτέα.

Μετά τη φωτιά στο Μάτι και αφού υποχώρησε ο κίνδυνος ο Τσίπρας έκανε ένα εναέριο γύρο, πάνω από τα καμμένα 15.000 στρέμματα. Μια βόλτα να κόψει κίνηση, να δει που μπορούν να βολευτούν οι πρόσφυγες. Γιατί, όχι;
Ο Σύριζα, όπως έχει καταδείξει σε κάθε περίπτωση, από την εποχή που ήταν αντιπολίτευση, κρατάει πάντα τις ευαισθησίες του για τους πρόσφυγες. Και ό,τι ήταν να γίνει, αν τελικά γίνει, λόγω του ότι αναμένονταν και επιστροφές προσφυγικών οικογενειών από την Ευρώπη, θα γινόταν νόμιμα. Όχι νταηλίδικα όπως όταν πρωτοκατοικήθηκε το Καπανδρίτι πριν 500 και 600 χρόνια. Τότε, που στην Ελλάδα δεν υπήρχε κράτος, και από Αλβανία κόσμος και κοσμάκης, οι λεγόμενοι στη συνέχεια Αρβανίτες, σπιτώθηκαν, ρίζωσαν στην Αττική

Μπουλντόζες στο Μάτι. Μόνον; Και σε υπουργεία επιβάλλεται να γίνει κατεδάφιση. Και στην ΔΕΗ και στον ΟΤΕ. Και σε κάθε δημόσια υπηρεσία που έτσι ή αλλοιώς συνέβαλε στη δημιουργία ακατάλληλων πόλεων, όχι απλά στο ξεφύτρωμα ακατάλληλων κατοικιών.

Η φωτιά και οι νεκροί στο Μάτι, το 2018, σα σήμερα 23 Ιουλίου, μας έδειξαν ότι είμαστε αυθαίρετη κοινωνία. Αυθαίρετη κυβέρνηση. Κλείνουμε τα μάτια στην παρανομία. Μας βόλευε η αυθαίρετη κατοικία. Όλοι κονομούσαν με το όργιο της... νυχτερινής οικοδομής. Οι μπάτσοι. Οι μηχανικοί. Το δημόσιο. Η ΔΕΗ. Οι πάντες.

Η υπέρτατη πρόκληση σ’ όποιους σκέπτονται είναι το φοβερό πυροβολικό κατηγοριών σε βάρος του Τσίπρα, με αφορμή τους νεκρούς από τις πυρκαγιές. Ναι, στο μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που σιωπηλοί. αλλά σκεπτόμενοι. Ξέρουν, αντιλαμβάνονται.

Βρε, χαμένα κορμιά, επώνυμοι κι όχι, τι είναι ο Τσίπρας; Ακόμα και μέχρι χθες αυτό το ψευτοθεατρινίστικο πράμα, μοστράρονταν για… αριστερός. Στην πράξη, βέβαια, δεν είναι αριστερός, μπαλαμούτι σκέτο είναι. Προέρχεται, όμως, από την αριστερά, αυτό δεν συζητιέται.

Τι είναι αριστερά, ωρέ, μαλάκες; Αντιπολίτευση. Αντίσταση. Απεργία. Διαμαρτυρία. Διαδήλωση. Και, πράγματι, από την παραδοσιακή, δηλαδή την περιθωριακή αριστερά του ΚΚΕ μέχρι την μαϊμού αριστερά, πιο σωστά την κρυφοgay αριστερά της ξεφτύλας του Σύριζα, οι άνθρωποι είναι επιστήμονες στην οργάνωση. Ποια ΟΡΓΑΝΩΣΗ, όμως;

Όχι να οργανώσουν το κράτος. Όχι να οργανώσουν την παιδεία, την υγεία, την γεωργία, την κτηνοτροφία, την οικονομία, την συγκοινωνία, τη μελισσοκομία κ.α. Ο αριστερός από την πρώτη στιγμή που θα μπει στο κόμμα διδάσκεται την οργάνωση ενάντια στο σύστημα, τις κάθε είδους κινητοποιήσεις κατά του κράτους, κατά της κυβέρνησης. Πως θα ξεσηκωθεί ο λαός.

Φοβερό και ολότελα αποπροσανατολιστικό πολιτικά να βρίζουν τον αριστερογέννητο Τσίπρα γιατί, λέει, το κράτος πιάστηκε απροετοίμαστο στην αντιμετώπιση της φωτιάς. Ξεχνάνε, θέλουν να αγνοούν ότι ο πρωθυπουργός ναι μεν δεν είναι αριστερός, αλλά έχει κομματική σκέψη αριστερού. Που σημαίνει όχι απλά δεν ξέρει, και δεν πιστεύει στην οργάνωση του κράτους, αλλά δεν τον ακουμπά καν η αγωνία της έννοιας οργάνωσης στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος.
Διαβαστε ακομα: