ΑΡΧΟΝΤΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΜΕΛΙΤΖΑΝΑΣ

Εγώ ξέρω από πιτσιρικάς ότι τον λέγαμε μυτόγκα όποιον είχε μεγάλη μύτη. Με φιλοσοφία κωλοπαιδισμού μεγαλώσαμε, αν κι αυτό είμαι σίγουρος ότι χαρακτηρίζει όλες τις γενηές, προ και μετά Χριστού. Μη βλέπαμε κάποιον με «κουσούρι» και επιτόπου του κολλούσαμε το παρατσούκλι. Ο «κανιάς» π.χ. για τον μακρυπόδαρο, ο «ζουμπάς» για τον κοντοσπούπη.

Ένα είδος τσογλανισμού είναι η προδιάθεση όλων, όχι μόνον των παιδιών της σχολικής ηλικίας, να αγνοούν το όνομα κάποιου και να τον αποκαλούν με μια βρισιά. Στραβός και στραβούλιακας ο διοπτροφόρος, μαντράχαλος και ντερέκι ο ψηλός, ο ψηλέας. Και μυταράς όποιος κυκλοφορεί με μεγάλη μύτη. Όπως κοιλαράς ο χοντρός και μπουχέσας, κι ένα σωρό άλλα.

Το παρατσούκλι θα βρεθεί ακόμα κι όταν ο άλλος δεν έχει μεγάλα ή μικρά δάκτυλα, πολύ μαύρο ή πολύ άσπρο δέρμα, αν είναι κάργα στο λίπος ή του φαίνονται τα κόκκαλα. Ακόμα κι αν το σώμα δεν δίνει την αφορμή για παρατσούκλι, θα βρεθεί κάτι άλλο, θα τον πουν «βλάχο» επειδή είναι από την επαρχία, «φυτό» αν είναι επιμελής μαθητής κ.α.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη οι με μεγάλη μύτη άνθρωποι πλεονεκτούν σε σύγκριση μ’ όσους γεννήθηκαν με μικρή, κομψή μύτη. Ποιο είναι το καλό του μυταρά και της μυταρούς; Η μύτη τους, ακριβώς επειδή είναι χοντρή και παχουλή και μεγαλύτερη από το κανονικό από το συνηθισμένο, λειτουργεί σαν ασπίδα υγείας. Σα μια φυσική προστασία του σώματος από μολύνσεις, ιώσεις.

Έχει μεγάλη μύτη, με υπερβολικά ρουθούνια που σπάνε την αρμονία του προσώπου, που δίνουν ένα τόνο αντιαισθητικής εικόνας, που καπελώνουν τα άλλα χαρακτηριστικά, μάτια, χείλη, μάγουλα, μέτωπο, πηγούνι. ε, δεν θα πρέπει να νοιώθει δυστυχής. Ούτε να σκέπτεσαι την επίσκεψη στον πλαστικό χειρουργό, να του σενιάρει τη μύτη, να την προσαρμόσει ταιριαστά στη φάτσα σου.

- Μεγάλο κεφάλι; Ο κύριος είναι κεφάλας.
- Μεγάλα αυτιά; Ρε, τον μαλάκα τον αυτιά.
- Γουστάρει να έχει μακρυά μαλλιά; Είναι ο μαλλιάς.
- Είναι χοντρός; Μπούρδας είναι.
- Είναι αδύνατος; Οδοντογλυφίδα είναι.

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Δεν υπάρχει λαός... δύσκολος στην εκτός εκκλησίας βάπτιση «ονομάτων» που δηλώνει πνεύμα ευθυμίας και παρέας μέχρι διάθεση της υποτίμησης, της γελιοποίησης κάποιου ατόμου.

Γενικά η μεγάλη μύτη, σε πολλές εποχές, έδινε… πόντους αξιοπιστίας και κύρους σ’ ένα άτομο. Δεν θεωρούνταν μόνον αρχοντικός, επιβλητικός ο μυταράς, αλλά και άτομο υψηλής νοημοσύνης. Ο αρχοντάνθρωπος ήταν ο μυταράς, όχι αυτός με τα γουρλωμένα μάτια, με τα πεταχτά αυτιά, τα σαρκώδη χείλη, το μυτερό πηγούνι.

Κάποιοι άνθρωποι έφθασαν να κυκλοφορούν στο δρόμο με προστατευτικά της μύτης. Για να μην εισπνέουν τους επικίνδυνους για την υγεία ατμοσφαιρικούς ρύπους.

Σύμφωνα με τα πειράματα της μελέτης η μεγάλη μύτη εμποδίζει κατά 7% λιγώτερο την είσοδο από τα ρουθούνια τα αερομεταφερόμενα βακτηρίδια και σωματίδια της σκόνης ή της γύρης. Αύριο μπορεί να μας γνωστοποιήσουν άλλοι ερευνητές ότι π.χ. αυτοί που έχουν αυτιά προπέλες θα ακούν περισσότερο ή ότι τα μεγαλύτερα αυτιά μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την απειλή των μολύνσεων.

Έτσι και με τους μυταράδες. Θα πρέπει πλέον να ξεπεράσουν το… πρόβλημά τους, για το οποίο βέβαια οι ίδιοι δεν φέρουν καμία... ευθύνη. Όχι, λοιπόν, απλά να… παρηγοριούνται με το μεγάλο, το υπέρογκο μέγεθος της μυτούλας τους, άλλα και να αισθάνονται… προνομιούχοι διότι όσο μεγαλύτερη την διαθέτουν τόσο περισσότερο θα αποφεύγουν τα κρυολογήματα και τις διάφορες ιώσεις.

Και στους ανθρώπους και στα περισσότερα ζώα η μύτη βρίσκεται πάνω από το στόμα. Γιατί; Μάλλον πρέπει να διακόψουμε, διαφορετικά θα μπούμε σ’ άλλο κεφάλαιο. Πάντως, ο Θεός όχι για λόγους πρακτικούς αλλά καθαρά αισθητικούς, τοποθέτησε τη μύτη στο «κέντρο» του προσώπου

Διαβαστε ακομα:

ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ