ΝΑ «ΖΟΥΜΕ» ΗΔΟΝΙΚΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΑΣ
Όταν μιλάμε για στοίχημα υπολογίζουμε στο φτούκα προ ότι δεν εξαρτώνται όλα απ’ εμάς. Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε κάνεις πιο εύκολη τη ζωή σου. Και βρίσκεις τις ισορροπίες σου, την επαφή και τη σχέση με τον τζόγο. Να στο πω αλλοιώς.
Βλέπεις τον μεγάλο παίκτη, τον αρχιμάστορα, και χάνει ενώ όλα ήταν ευνοϊκά για πάρτη του. Ουδεμία σύσπαση στο πρόσωπο. Παίκτης είναι, όχι καραγκιόζης προπονητής που τραβάει τα μαλλιά του όταν ο σέντερ-φορ χάνει γκολ.
Όλα μέσα είναι, ρε. Και είπαμε. Το δικό σου μερίδιο, εσένα του τζογαδόρου, είναι πολύ μικρότερο απ’ όσο νομίζεις στο πως θα κάτσει η μπίλια. Στο χαρτί που θα βγει στο τραπέζι. Στο σκορ στο γήπεδο. Στα άλογα της κούρσας. Όσο διαβασμένος παίκτης είσαι, είναι περιορισνένη η δική σου «παρεμβατικότητα» στο αποτέλεσμα που θα κάτσει, στο όποιο στοίχημα.
Τύχη. Αν δεν σ’ αρέσει η λέξη, υπάρχουν κι άλλες. Μοίρα. Πεπρωμένο. Γραμμένο. Κισμέτ. Κάποια πράγματα είναι έξω απ’ εμάς. Δεν τα κανονίζουμε εμείς. Γίνονται ερήμην μας. Για τζόγο μιλάμε. Δεν ξεφύγαμε.
Το ότι μιλάμε για τζόγο ή για σεξ, μπάλα και πολιτική, δεν ξεκόβουμε από τις αιώνιες αλήθειες της ζωής μας. Στο φινάλε το μέγα ζητούμενο είναι να «ζούμε» ηδονικά μέσα από τις ανάγκες μας, τις αδυναμίες, και μια τέτοια είναι ο τζόγος. Παρακάτω.
Θα χάσεις, κύριε. Και θα χάσεις όχι επειδή δεν έπαιξες σωστά. Ούτε αν κερδίσεις σημαίνει ότι έπαιξες σωστά. Σε παρακαλώ. Πολύ περισσότερο όταν στοιχηματίζεις σε παιχνίδι που δεν συμμετέχεις εσύ, αλλά άλλοι, π.χ. στο ποδόσφαιρο.
Μη ψάχνεις φταίχτες. Εξιλαστήρια θύματα. Αποδιοπομπαίους τράγους. Μη βγάζεις τον πανικό σου, την ανασφάλειά σου.
Σ’ όλα τα ανθρώπινα υπήρχε αυτό που λες τύχη, ατυχία. Κι ένα κάρο μπουρδολογίες που ακούς από τους μετά Μωάμεθ προφήτες που ξέρουν τι γίνεται, τι έγινε, γιατί έγινε. Κανείς δεν ξέρει τίποτα όσο τα ίδια τα γεγονότα. Αφού έγιναν, όχι πριν συμβούν.
Διαβάστε ακόμα: