Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΥΜΝΟΥ

Πέθανε στις τρεις η ώρα τα ξημερώματα 27 Φεβρουαρίου, το 1943, και την επομένη, στην κηδεία του απήγγειλαν ποιήματά του ο Σικελιανός και ο Σκίπης. Οι παρευρισκόμενοι στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο και η τελετή του αποχαιρετισμού σ' έναν εθνικό άνδρα προσλαμβάνει χαρακτήρα αντιστασιακό. Η Ελλάδα είναι υπό την γερμανική κατοχή.

Δεν θα επιχειρήσω να μιλήσω για το λογοτεχνικό έργο του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά. Δεν είμαι ο κατάλληλος και τι να πεις με λίγες λέξεις, για έναν άγιο, για έναν θεό. Για μια ανθρώπινη παρουσία που ανήκει στην εποχή της και σε καμία περίπτωση στα χρόνια μας.

Γεννήθηκε σα σήμερα 13 Ιανουαρίου 1859 στην Πάτρα και στα δέκα χρόνια του έγραψε το πρώτο του ποίημα. “Σε αγαπώ, εφώνησα”. Πριν μπει στη Νομική Αθηνών, στα 17 του,
δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα. Το 1928 έγινε ακαδημαϊκός και το 1930 πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

Είναι ο στιχουργός του Ολυμπιακού Ύμνου, που μελοποίησε ο Σπύρος Σαμαράς για τους αγώνες που αναβίωσαν τους ολυμπιακούς της αρχαίας εποχής, το 1896, στο Παναθηναϊκό
Στάδιο. Είναι ο μόνος υπερεθνικός Ύμνος, δεν εκπροσωπεί κανέναν λαό, κανένα συγκεκριμένο κράτος. “Αρχαίο πνεύμα αθάνατο...” από τον δημοτικιστή Κωστή Παλαμά.

Οι βαρεμένοι χριστιανοί δεν λείπουν. Ένας θεολόγος χαρακτήρισε το ποίημα, τον Ολυμπιακό Ύμνο σε στίχους Κωστή Παλαμά, ως “αντιχριστιανικό” διότι “αποτελεί επίκλησιν του αρχαίου ειδωλολατρικού πνεύματος...”. Τελικά, τι έγινε, δεν μάθαμε, αν ανταποκρίθηκε το αρχαίο ειδωλολατρικό πνεύμα.

Διαβάστε ακόμα:

Τέχνη είναι να ξέρεις να χάνεις