ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΝΟ, ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...

Σε ηλικία πέντε χρόνων αντέγραψε μια λιθογραφία που παρίστανε Έλληνα φουστανελλοφόρο οπλισμένο του 1821. Η ελληνική επανάσταση ήταν τόσο κοντινή στα παιδικά χρόνια του πολύ μεγάλου καλλιτέχνη, του Νικολάου Γύζη.

Ένα φτωχόπαιδο, από χωριό της Τήνου, από πατέρα μαραγκό, τον Ονούφριο Γύζη ( σήμερα κατά τύχη είναι του Ονούφριου εν Χίω), έγινε κορυφαίος Ευρωπαίος ζωγράφος, ξεπέρασε και τους δασκάλους του στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου σπούδασε.

“Αν θα γράψετε ποτέ τη βιογραφία μου, μη λησμονήσετε να γράψετε ότι, επί τέλους, εγήρασα ονειρευόμενος”.

Πριν ακουμπήσω την ουσία της ατάκας του θα σημειώσω τη γκέλα του, αν την πιάσατε. Εικαστικός είναι ο άνθρωπος, με το πινέλο δούλευε, όχι με την πένα. Αν, δηλαδή, ήταν συγγραφέας, ποιητής κι όχι ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, δεν θα χρησιμοποιούσε σε μια φράση 16 λέξεων δυο φορές την ίδια λέξη. (Αν θα γράψετε..., να γράψετε...).

Ο κάθε μάστορας στην τέχνη του. Έφτιαξε αριστουργήματα. Αληθινά έργα τέχνης. Μέχρι λεπτομέρειας. Η παραμικρή πινελιά έχει τη σημασία της. Γεννήθηκε πρώτη Μαρτίου το 1842 στο νησί, είχε πέντε αδέλφια και επηρέασε αποφασιστικά τους ομότεχνους στην Ελλάδα. Πέθανε σα σήμερα 4 Ιανουαρίου το 1901 στο Μόναχο της Γερμανίας.

Για ένα από τα έργα του, “Το Κρυφό Σχολειό” ο αποδυτηριάκιας έχει γράψει ολόκληρο σεντόνι. Επειδή είναι κι αυτό ένα άλλο παραμύθι ελληνικό. Ότι την περίοδο της τουρκοκρατίας οι παπάδες κρυφά έκαναν μάθημα στα ελληνόπουλα. Ανύπαρκτη ιστορία.

Διαβάστε ακόμα:

O «άγιος των ελληνικών γραμμάτων»