ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΕΙ

Τυχαίο, τι άλλο, είναι που πέθανε ο Κωστής Παπαγιώργης παραμονές της εθνικής γιορτής, της 25ης Μαρτίου. Μάθαμε στο σχολείο για τους καλούς Έλληνες που ξεσηκώθηκαν στους κακούς Τούρκους, έτσι όπως την έχουν σιδερώσει την Ιστορία οι πανεπιστημιακοί, με τρόπο ας το πούμε “συντηρητικό”, ολότελα ελληνατζήδικο.

Υπάρχουν, όμως, και άλλες φωνές, κι άλλες σκέψεις, κι άλλες ερμηνείες για το μέγα γεγονός της Επανάστασης του 1821, πέραν και έξω από την “ακαδημαϊκή” ιστοριογραφία.
Ένας απ' αυτούς είναι ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου που ως γραφιάς έγινε γνωστός με το όνομα Κωστής Παπαγιώργης. Χώθηκε στα παρασκήνια της λαμογιάς και των προσωπικών ανταγωνισμών των ενδόξων ηρώων του αγώνα. Έγραψε τρία βιβλία για το 21.

Στα 68 του χρόνια τον έφαγε ο καρκίνος, σα σήμερα στις 21 Μαρτίου, το 2014. Γιος δημοδιδασκάλου από το Νεοχώρι Υπάτης. Σημαντικός. Ξεχωριστός, οπωσδήποτε. Προσωπική γραφή, γενικής εμβέλειας στο ρολάρισμα της καθημερινότητας. Πέρα από το στυλ, το κείμενο του έλεγε. Αυτό που λείπει σήμερα.

Διαβάζεις από κάποιους αράδες που μένουν αδιάβαστες. Γράφουν χωρίς να έχουν να πουν κάτι. Κάτι, ρε παιδί μου, να δικαιολογεί αυτό που έγραψαν και τους άλλους που θα το διαβάσουν.

Διαβάστε ακόμα:

Η όμοιες στιγμές μας βρίσκουν, λέει ο ποιητής