Η ΜΑΡΙΩ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΚΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΙΩΣ

Ο άνθρωπος που περισσότερο από κάθε άλλον είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη του αρχιστράτηγου του 1821, του μεγιστοτεράστιου Γεώργη Καραϊσκάκη ήταν μια ορφανή τουρκοπούλα, που πέρασε στην Ιστορία ως «Μαριώ». Μέχρι θάνατο αφοσιωμένη στον καπετάνιο, οπλισμένη σαν αστακός το κορίτσι, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ο ιδεώδης μπόντυγκαρντ.

Δεν ήταν πια μόνος ο Καραϊσκάκης, ήταν πακέτο με τον «Ζαφείρη», έτσι την έλεγαν την Μαριώ, που ήταν επόμενο να είναι ντυμένη άνδρας, διότι δεν στεκόταν να κυκλοφορεί ένα θηλυκό στο ασκέρι. Όλη η Ευρώπη έμαθε ότι ταίρι του Καραϊσκάκη ήταν η αμίλητη και ικανότατη στο μαχαίρι “Μαριώ”.

Πήραν οι Έλληνες την Τριπολιτσά και μια λυγερόκορμη καστανομάλλα πιτσιρίκα έπεσε στα πόδια του Καραϊσκάκη. «Μη με χαλάσεις, ζητώ την προστασία σου...» του είπε η κόρη ενός αγά, όπως λένε. Την κράτησε κοντά του και ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα αίσθημα. Από πλευράς κοριτσιού, σκέτος πολεμιστής να θέλει δέκα για πρωινό, γεννήθηκε ένας θαυμασμός για τον σπουδαίο οπλαρχηγό.

Μια φορά βρέθηκε σπίτι του ο Καραϊσκάκης, να δει την γυναίκα του την Γκόλφω και τις δύο παρακόρες τους. Ο «Ζαφείρης» τα ''εστρίμωξε'' τα κορίτσια, άρχισε να τα τσιμπάει, να τα φιλάει κι αυτά τρομοκρατήθηκαν από ντροπή. Η Γκόλφω έμαθε τα καθέκαστα κι άρχισε να βρίζει τον άνδρα της για τον... μακρυχέρη υπασπιστή του.

Σήμερα 23 Απριλίου, ημέρα του θανάτου, πιο σωστά της δολοφονίας του Καραϊσκάκη, το 1827, μιλάμε για τον Νο2 της ελληνικής επανάστασης. Έχει καταγραφεί ως πρώτος του αγώνα ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης. Και οι δύο είναι συκοφαντημένοι, ίσως όχι άδικα. Δεν υπάρχει καθαρός αγωνιστής. Δεν γίνεται ποτέ αυτό. Έχουν μέσα τους τη βρωμιά τους όλοι οι αγώνες, και με τα πλέον πεντακάθαρα κίνητρα για την πατρίδα, το έθνος, την ελευθερία.

Κάτι ακόμα για τον «γιο της καλόγριας», τον Καραϊσκάκη. Είχε επάνω του πάντα μια γυναικεία κυλότα, «το βρακί της Κατερινιώς», που το φόραγε με το ζόρι σ' όποιον δικό του γύριζε την πλάτη στον Τούρκο.

Διαβάστε ακόμα:

Η κολασμένη Λουκρητία Βοργία