ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΦΙΟΖΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΑΦΙΟΖΟ

Μέγας ηθοποιός ο Αλ Πατσίνο. Ο φίλος μου ο Στήβεν, μάλιστα, απορεί πως είναι δυνατόν να πάει κάποιος σινεμά αν στην ταινία δεν παίζει ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ή ο Αλ Πατσίνο. Μια κουβέντα με την ευκαιρία της γέννησης σα σήμερα 25 Απριλίου, το 1940, του κορυφαίου του Χόλυγουντ Πατσίνο. Φοβερή, απλησίαστη ηθοποιϊα του στον Έμπορο της Βενετίας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που έτυχε να ξαναδώ πρόσφατα στη μικρή οθόνη. Απίστευτος! Κι όχι σε φιλμ γκαγκστερικό, αλλά σε ρόλο σαιξπηρικό.

Όταν ο άλλος είναι παγκόσμια κλάση θα στο δείξει σε κάθε ρόλο, σε κάθε ταινία, δραματική, κωμική, εποχής, μαφιόζικη, οτιδήποτε. Η εν λόγω ταινία, του 2004, όταν ο Αλ Πατσίνο ήταν 64 χρόνων, είναι σκηνοθεσίας Μαϊκλ Ραντφορντ. Το απαιτώ αυτό. Να με ενημερώνει αυτός που θέλει να μου μιλήσει για μια ταινία πρώτα απ’ όλα για δυο στοιχεία. Πότε γυρίστηκε και ποιος ο σκηνοθέτης.

Ένας κατ’ εξοχήν κινηματογραφικός ηθοποιός, ο Αλ Πατσίνο, δίνει ρεσιτάλ σ’ ένα ρόλο, μνημειώδη του κλασικού θεάτρου. Του Εβραίου Σαϊλώκ, του τοκογλύφου της εποχής που η Βενετία ήταν πλανητάρχισσα. Πριν από οκτώ χρόνια ο Πατσίνο έπαιξε τον Έμπορο της Βενετίας με μοναδική επιτυχία και στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Και στο σανίδι του θεάτρου απέδειξε ότι είναι μέγας ηθοποιός.

Ηθοποιάρα και αρχιαλήτρα του κερατά από πιτσιρίκι. Άσχετο αυτό. Καθόλου άσχετο! Λέμε άσχετο με την έννοια ότι δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει στην προσωπική του ζωή και ποιος είναι ο χαρακτήρας του. Καθόλου άσχετο, με την έννοια ότι δεν γίνεσαι πρώτος αν δεν είσαι κάθαρμα. Παλιοχαρακτήρας. ''Άνάποδος'' άνθρωπος, ζόρικος, να ζεις στον κόσμο σου.

Κι αυτός, ο Al Pacino, και ο άλλος, επίσης ιταλικής καταγωγής, ο τεράστιος ηθοποιός Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι κωλοπαιδαράδες πρώτου και ακραίου βαθμού. Τα ρεμάλια. Χωρίς τα «προσόντα» τους από το πεζοδρόμιο, πριν ακόμα ασχοληθούν με την ηθοποιϊα, δεν θα έφθαναν τόσο υψηλά στο σινεμά.

Μιλάμε για τον Αλ Πατσίνο, ένα υποκριτικό προϊόν που ανοίγει δρόμους στον κάθε σκηνοθέτη με τον οποίο θα συνεργαστεί. Απίστευτο εργαλείο. Τον είδαμε το 1972 στον “Νονό”, στην ταινία που τον έκανε γνωστό, και ήταν ένας μπούλης, ένας μαγουλάκιας, κάποιος ταγμένος για πανεπιστημιακή καριέρα. Σε πολύ λίγα χρόνια, στις επόμενες ταινίες του, έβγαλε το θηρίο μέσα του.

Προηγήθηκε το ιερό τέρας, ο Μάρλον Μπράντο. Η θεότητα. Και ακολούθησαν αυτοί που τον σπούδασαν, όχι απλά τον μιμήθηκαν, ο Αλ Πατσίνο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

Ο Πατσίνο γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, από Ιταλούς γονείς. Αυτή η κωλογειτονιά του ταίριαζε. Άσε ότι είχε το μικρόβιο του μαφιόζου, του εγκληματία, με κλοπές, με ναρκωτικά, από τον παπού του που καταγόταν από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας. Θυμίζω ότι ο αρχιμαφιόζος Μάρλον Μπράντο στον κινηματογραφικό “Godfather” βρέθηκε στη Νέα Υόρκη από το τσιτσιλιάνικο χωριό Κορλεόνε. Σε αρκετές ταινίες ο Αλ Πατσίνο έκανε τον μαφιόζο. Ακόμα κι όταν έπαιζε τον μπάτσο έμοιαζε περισσότερο με παράνομο.

«Είχα πιάσει πάτο» είπε τις προάλλες ο Αλ Πατσίνο για τον αλκοολισμό του. Άλλο απίθανο. Να’ σαι παγκόσμιο αστέρι του σινεμά και να μην πίνεις. Αλκοόλ και ναρκωτικό.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΟΙΡΑ ΚΑΘΕ ΕΡΩΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ!