ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ

Κάθε θεατρικό έργο που έγραφε είχε την ίδια τύχη στη κομουνιστική Ρωσία επί Στάλιν. Έπεφτε κυνήγι. “Όταν μου απαγορεύουν να γράφω είναι σα να θάβουν τη ζωή μου”. Το καταλαβαίνει μόνον όποιος ξέρει τι σημαίνει δημιουργικό, ποιητικό γράψιμο για έναν συγγραφέα.

Έστειλε επιστολή στον Ιωσήφ, ένας είναι ο πατερούλης ο Στάλιν, και κατέληγε ως εξής ο Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ: “...Εάν, ωστόσο, η θέση του σκηνοθέτη σας φαίνεται υπερβολική θα παρακαλούσα να μου δώσετε τη θέση του μόνιμου κομπάρσου. Εάν κι αυτό σας φαίνεται ανεπίτρεπτο θα μπορούσα να γίνω ένας απλός εργάτης σκηνής. Εάν και σ' αυτό υπάρχει πρόβλημα παρακαλώ την σοβιετική κυβέρνηση να με μεταχειριστεί με όποιον τρόπο κρίνει εκείνη οφέλιμο, όμως να κάνω κάτι οπωσδήποτε, διότι παρ' ό, τι θεατρικός συγγραφέας γνωστός στη χώρα μου και στο εξωτερικό αντιμετωπίζω πρόβλημα εξαθλίωσης, επιβίωσης, στέγης...”.

Η επιστολή στον Στάλιν έγινε από τον Μπουλγκάκωφ μετά την απαγόρευση του έργου του “Μολιέρος – Η εταιρεία υποκριτών”, που πρωτανέβηκε τον Φεβρουάριο του 1936 από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας και μόλις πριν λίγα χρόνια παίχθηκε από το Εθνικό Θέατρο, στην Αθήνα.

Φοβερά πράγματα. Ο πρόεδρος της επιτροπής στα θέματα τέχνης του κομουνιστικού κόμματος της ΕΣΣΔ, 13 ημέρες μετά την πρεμιέρα παρουσίασε έκθεση σχετικά με το έργο “Μολιέρος” στο Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και αναφέρει: Το έργο δεν έχει λόγο ύπαρξης, συκοφαντεί τη δικτατορία του προλεταριάτου”.

Μία τέτοια κριτική, γελοία βέβαια, δικαιούται να την κάνει οποιοσδήποτε, εκτός από τους κομματικούς κομουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης, που ξευτύλισαν τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ο Μπουλγκάκωφ που πέθανε το 1940, γεννήθηκε σα σήμερα, 15 Μαϊου, το 1891.

Διαβάστε ακόμα:

Οι σαρδέλες στις κονσέρβες