ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ Ο ΑΡΧΙΚΟΥΡΣΑΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ

Ήταν αρχηγός. Καπετάνιος. Αρχιπειρατής. Μη βιαστείς να τον χαρακτηρίσεις κακοποιό. Ήρωας της ελληνικής Ιστορίας και έκανε σουξέ, γκραν σουξέ, μόλις λίγα χρόνια πριν τον ξεσηκωμό του 1821. Δεν βλέπεις την κάθε εποχή με το μάτι που έχεις φτιάξει στα χρόνια τα δικά σου.

Μέχρι και πριν από δυο αιώνες δεν ήταν ασύνηθες κάποιος, μάλιστα γαλονάτος κουρσάρος να δουλεύει για πάρτη του, αλλά και κατ’ εντολήν, μάλλον και για λογαριασμό ενός αυτοκράτορα, ενός βασιληά. Δεν ανήκεις στο πολεμικό ναυτικό μου, αλλά αφού έχεις δικό σου στόλο και ατρόμητους άνδρες, βάρα τον εχθρό μου, με τις ευλογίες μου.

Ο Λάμπρος Κατσώνης γεννήθηκε το 1752 στη Λιβαδειά κι έγραψε τρανή, και περιπετειώδη βέβαια, καριέρα στις θάλασσες ως ναύαρχος, νόμιμος και παράνομος, πάντα πειρατής.
Σα σήμερα, 18 Μαΐου, το 1788, με πλήρωμα που ο καλύτερος είχε σκοτώσει τον πατέρα του, άνδρες μπαρουτοκαπνισμένους και πολυλαβωμένους μαχαιροβγάλτες, έχοντας σηκώσει την τσαρική ρωσική σημαία, καβατζάρει σ’ ένα λιμάνι στα Κύθηρα. Αυτό είναι το στρατηγείο μου. Απ’ εδώ ορμάμε και μπουκάρουμε όποιο παπόρι έχει σουλτανική σημαία.

Χοντρές μπίζνες ο Λάμπρος Κατσώνης. Δουλειές πατριωτικές. Καταλάμβανε ελληνικά νησιά και τα λεηλατούσε. Και πάντα η σχέση του ήταν αγάπης και μίσους μαζύ με τους αδελφούς και ομόδοξους θρησκευτικά Ρώσους.

Το είπε ο μέγας Μακιαβέλι. Όταν ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα σε δυο εχθρούς, εσύ ο παίκτης είσαι ο τεράστιους μαλάκας αν μείνεις ουδέτερος. Θα βγεις χαμένος στην τελική. Άρα, θα ρισκάρεις να συμμαχήσεις μ’ έναν από τους δυο αντιπάλους.

Συνταγματάρχης του ρωσικού στρατού και τιμημένος ιππότης του Άγιου Γεωργίου ο Λάμπρος Κατσώνης μπήκε στο παιχνίδι του ρωσοτουρκικού πολέμου το 1787 και γνώρισε ένδοξες νίκες, όπως και βαρειές ήττες. Δυνατό σενάριο το άτομο, που είχε πάρει από κοντά του την άλλη μουτράκλα, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον χρησιμοποιούσε στις δύσκολες εξορμήσεις, ομολογημένες και ανομολόγητες.

Διαβάστε ακόμα:

Της σχολής του Αλή, όχι της Ευελπίδων