Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΜΟΝΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ

Τετρακόσα χρόνια στην Ελλάδα ξέραμε τον καφέ για «τούρκικο». Έτσι τον λέγαμε. Πιάσε ένα «τούρκικο». Καφέ, βέβαια. Και μετά κάναμε τη μαλακία να τον πούμε «ελληνικό» τον ίδιον καφέ. Ο οποίος ούτε τούρκικος είναι, ούτε ελληνικός. Τι λέμε;

Έχει κατοχυρωθεί πια σαν «τούρκικος καφές» από την UNESCO, όπως πχ. για πάρτη της Ελλάδος σαν «φέτα» το ελληνικό άσπρο τυρί. Και προχθές στην πλάκα επάνω ο Ερντογκαν είπε στον Έλληνα πρέσβη «Αφήστε ήσυχο τον τούρκικο καφέ…», δηλαδή ότι είναι δικός τους. Από πού και ως πού;

Φοβερά πράγματα. Τον περασμένο Δεκέμβριο μαζεύτηκαν 800 τόσοι εμπειρογνώμονες από 116 χώρες για να αποφασίσουν αν θα κερδίσει η Τουρκία  τον καφέ, αν θα δικαιούται να τον λένε «τούρκικο καφέ». Και όπως η Τουρκία κέρδισε από την Ελλάδα τον «Καραγκιόζη», ότι ο ήρωας του θεάτρου Σκιών είναι Τούρκος, τούρκικης προέλευσης, έτσι νίκησε και στον καφέ. Επειδή, λέει ο τρόπος ψησίματος ξεκίνησε από βεδουίνους της ερήμου, επειδή πρώτος ανεκάλυψε πώς να παρασκευάζεται ένας πιτσιρικάς μωαμεθανικού κατηχητικού σχολείου.

Εγώ θα σου πω πώς βγήκε να το λένε «τούρκικο» τον καφέ. Επειδή στην Ελλάδα τον φέρνανε από την Βραζιλία και τον πίνανε οι Τούρκοι κατακτητές. Και όταν ήταν καμμία τρύπα στα τσουβάλια και έπεφταν κόκκοι χάμω, τους τσουρνέβανε Έλληνες να βράσουν κι αυτοί κλεψιμέϊκο καφέ. «Τούρκικο» καφέ καθιερώθηκε να τον λέμε επειδή τον κλέβανε από τους Τούρκους αγάδες τον βραζιλιάνικο καφέ.

Διαβάστε ακόμα:

Εχθρός ο ήλιος, φίλος το φεγγάρι