ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΗΘΩΝ

Με αφορμή, τέτοιες μέρες, πριν από δέκα χρόνια το θάνατο του Γιώργου Παρασκευά χαρίζω κάποια κομμάτια από τα αξέχαστα που έγραφε ο γκουρού του στοιχήματος.

Είχα πιάσει έναν μικρό κέφαλο με καλάμι. Τον έβαλα πίσω στο νερό λέγοντάς του «Στην ευχή της Παναγίας, κοπροφάγε, σου εύχομαι να ζήσεις και να γίνεις ψαρούκλα». Ο κέφαλος απομακρύνθηκε σαν αστραπή ευχαριστώντας τον Ποσειδώνα που είχε πέσει σε μαλάκα ψαρά.

Επιστρέφω στο νερό τα ψάρια που πιάνω με καλάμι, μια συνήθεια που απέκτησα στα ποτάμια και τις λίμνες της Αγγλίας.  Το σπορ είναι να τα αγκιστρώσεις στο στόμα, πριν προλάβουνε να καταπιούνε το αγκίστρι και πληγωθούνε ανεπανόρθωτα, και να τα ξαναβουτήξεις στο νερό σώα και αβλαβή.

Κάποτε είχα δύο γάτες, την Ορθοδοξία και την Μασονία, που όταν επέστρεφα από το ψάρεμα τρελαινόντουσαν, μυρίζανε την ψαρίλα στα χέρια μου και ουρλιάζανε οι καριόλες! Ό,τι εξωτικό φαΐ υπήρχε τους το αγόραζα, αλλά όταν μύριζαν τα ψάρια γινότανε κυκεώνας! Στο τέλος χαθήκανε. Προφανώς είχαν βαρεθεί να ζούνε κάτω από την ίδια στέγη μ’ έναν ηλίθιο που έριχνε το φρέσκο ψάρι στη θάλασσα και τις τάιζε κονσέρβες.

«Περιμέναμε να γράψεις για μπουρδέλα, τσατσάδες και στοίχημα, τι σχέση έχει το ψάρεμα;» διαμαρτύρεστε. Ααα… Από μωρό ήθελα να ψαρέψω μια γοργόνα ελευθέρων ηθών. «Και τι να την κάνεις την πουτάνα γοργόνα;» ρωτάτε πάλι…,  «ψάρι είναι από την μέση και κάτω». Μα, αυτή είναι η μαγκιά, να βρεις το πιπί της γοργόνας ανάμεσα στα λέπια, να την πηδήξεις και χαλάλι  η ζημιά στο πουλί σου.

Διαβάστε ακόμα:

Από τη μήτρα της μάνας μου