ΔΥΟ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ

Η περίπτωση του Βιβάλντι. Ένας παπάς από την Βενετία τρελαμένος με τη μουσική, που συνέθετε ασταμάτητα, έγραψε 850 έργα, ούτε γκολ να ήταν. Ένας ταλαντούχος σκόρερ της παρτιτούρας, που τον έφαγε η ναφθαλίνη. Ξεχάστηκε με τα χρόνια. Κανείς δεν ασχολήθηκε με την πλούσια δουλειά του. Μέχρι να τον ανακαλύψουν έναν αιώνα μετά τον θάνατό του. Πιο γνωστό του έργο “Οι 4 εποχές”.

Ο Antonio Lucio Vivaldi, που πέθανε σα σήμερα 28 Ιουλίου το 1841, έμαθε βιολί από τον βιολονίστα πατέρα του, έναν θρησκόληπτο που έπαιζε στην εκκλησιαστική ορχήστρα του αγίου Μάρκου. Ιερέα ήθελε να κάνει τον γιο του, έτσι κι έγινε. Ο Αντωνάκης φόρεσε μεν το ράσο, όμως ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά, όπως τη μουσική, την εκκλησιαστική καριέρα.

Επειδή συζούσε με δύο αδελφές η ζωή του στη συντηρητική γενέτειρα του Βενετία είχε γίνει κόλαση με συνέπεια να μεταναστεύσει στη Βιέννη. Μαζί με την Παολίνα την γραμματέα του και την ετεροθαλή αδελφή της Ζιρό, τραγουδίστρια στις όπερες του.

Από πιτσιρικάς υπέφερε από το άσθμα, που πάντα τον ταλαιπωρούσε, όμως τελικά πέθανε στα 63 του από στεναχώρια, από το πως τον αντιμετώπιζαν στην πατρίδα του. Θεωρείται από τους θεμέλιους λίθους της δυτικής κλασικής μουσικής κι ένας από τους πιο αγαπητούς της μπαρόκ.

Διαβάστε ακόμα:

Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ, όταν μιλάει ο θεός