ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ, ΑΓΝΗ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ

Ένα ορφανό φτωχόπαιδο 15χρονο μετά τον πόλεμο πουλούσε σάμαλι τις Κυριακές έξω από τα γήπεδα της Νέας Φιλαδέλφειας και της Ριζούπολης. Ήταν αυτός που μετά από τέσσερα χρόνια, το 1950, ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο και δυο χρόνια αργότερα κτύπησε τον πρώτο δίσκο. Το μεγαλύτερο όνομα Έλληνα τραγουδιστή, ο θρυλικός Στέλιος Καζαντζίδης, που γεννήθηκε σα σήμερα, στις 29 Αυγούστου, το 1931, στη Νέα Ιωνία.

Πριν από έπτα χρόνια ο αποδυτηριάκιας έγραψε ένα σεντόνι και βάζει κάτω το «Φαινόμενο Καζαντζίδης» και το κάνει κομμάτια έτοιμο για φάγωμα. Μίλησα για σάμαλι… Από πιτσιρικάς ο Στέλιος ένοιωσε στο πετσί του αυτό που λέγεται κοινωνική αδικία, κοινωνική ανισότητα, στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου, και για να ζήσει πουλούσε τσιγάρα στους φαντάρους στο Σταθμό Λαρίσης, κάστανα στην Ομόνοια, έκανε το βοηθό νερουλά, παράλληλα δούλευε σε οικοδομή.

Χωρίζει την Καίτη Γκρέυ, που τότε ήταν μελαχροινή, και γνωρίζει στη Θεσσαλονίκη την Μαρινέλλα (φώτο με τον Νίκο Κούρκουλο), που γίνονται ντουέτο και παντρεύονται το 1964, γάμος που κράτησε ένα χρόνο. Αθώος στα νειάτα του, στο πρώτο ραντεβού με την Μαρινέλλα, την πήρε στη βάρκα και πήγαν για ψάρεμα. Έτσι έμεινε μέχρι το τέλος, άδολος, άκακος, απονήρευτος. Πέθανε από καρκίνο στα 70 του.

ΔΙΑΒΑΣΕ το σεντόνι για τον Καζαντζίδη με τίτλο «Αμανέδες και εμβατήρια»