ΕΚΑΝΕ ΣΙΝΕΜΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

«Μπορώ κι εγώ!» σκέφθηκε το άγνωστο και φτωχό αγόρι. Πήγαινε σινεμά και παρακολουθούσε την ταινία σα να 'ταν υποψήφιος σκηνοθέτης, όχι απλά θεατής. Την ταινία τη γύρισε ένας διάσημος και ταλαντούχος σκηνοθέτης, όχι κάποιος μικροπωλητής, άσχετος με το αντικείμενο, όπως ήταν ο τύπος της ιστορίας μας. «Κι όμως, το ‘χω μέσα μου και μπορώ να το κάνω!», σκεφτόταν , σίγουρα τον έχετε ακουστά σήμερα τον Πέδρο Αλμοδοβαρ.

Όταν συνειδητοποίησε ότι είναι ομοφυλόφιλος, όταν πια τα βρήκε με τον εαυτό του, στα 19 του έφυγε από το χωριό του και πήγε στην Μαδρίτη. Άφραγκος, για να την βγάλει έκανε δουλειές του ποδαριού. Και πώς να σπουδάσει κινηματογράφο όταν στην Ισπανία της χούντας, επί Φράνκο, απαγορευότανε η λειτουργία καλλιτεχνικών σχολών;

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ Καμπαγέρο που γεννήθηκε το 1949, σα σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου, με την τρέλα του κινηματογράφου να τον έχει βαρέσει κατακέφαλα, από τα 23 του χρόνια αρχίζει να κάνει ταινίες μικρού μήκους. Έβλεπε σινεμά σκηνοθετών με τους οποίους ένοιωθε χημεία μαζί τους, και επηρεαζόταν, και έσκαβε τον εαυτό του.

«Δάσκαλοι» του ο Ισπανός Λουϊς Μπουνιουέλ, ο Σουηδός Ίγκμαρ Μπεργκμαν, ο Ιταλός Φεδερίκο Φελίνι, μιλάμε για ιερά τέρατα της σκηνοθεσίας. Όπως και ο Γερμανός Ραϊνε Βέρνερ Φασμπίντερ, επιθετικός gay, ένας αλλόκοτος αριστερός, μόνος του μια σχολή, που θα βρούμε την ευκαιρία να τον παρουσιάσουμε μια άλλη φορά.

«Αυτοβιογραφικές» μπορούν να χαρακτηριστούν οι ταινίες του Αλμοδοβάρ. Όλες έχουν ένα κομμάτι από την προσωπική του ζωή. Όλες τις εμπνεύστηκε από ένα γεγονός, από ένα βιώμα της ίδια του της ζωής. Κι όλες τις γύρισε με την δική του εταιρεία παραγωγής, που την έφτιαξε το 1987 με τον αδελφό του.

Διαβάστε ακόμα:

Μεγάλος ποιητής, μεγάλος ερωτιάρης