ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΡΕ, ΚΑΙ Σ' ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΟΥΜΕ!

Λείπουν οι φωνές. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Οι αντρικές, οι ελληνικές, οι γνήσιες φωνές. Μας λείπουν αυτοί που θα μας πουν ποιοι είμαστε. Αυτοί που θα μας θυμίσουν ότι αυτοί είμαστε, ρε, κι όχι κάποιοι άλλοι που δεν ξέρουμε τι δέρμα φοράνε.

Διάβασα μια συνέντευξη στα “Νέα” του συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλου, με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου του βιβλίου. Αέρας φρέσκος και καθαρός, ρε, με κύκλωσε. Γι' αυτό, σου λέω. Κυκλοφορούμε ανάμεσα σε σκατάδες. Σε βοθράδες. Φωνές φτηνές και ψεύτικες ζώνουν τον κόσμο, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, τα κόμματα και το παπαδαριό.

Τι σ' ενοχλεί περισσότερο στη σημερινή Ελλάδα, ρωτάει ο δημοσιογράφος Μανώλης Πιμπλής τον συγγραφέα κι αυτός είπε τόσα πολλά με λίγες λέξεις, βαρειές και σταράτες.

“Αν εξαιρέσω το πρόσφατο οικονομικό βούλιαγμα μας βρίσκω ανθρώπους κανονικούς. Με τα συν και τα πλην μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παπαριά από τη φράση “Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται”. Παντού γίνονται. Απολύτως τα ίδια. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Άσε που μας βρίσκω προνομιούχους σε σύγκριση με τους περισσότερους λαούς, αφού ζούμε σ' έναν από τους τελευταίους παράδεισους της Γης. Σε μία πανέμορφη μεσογειακή χώρα, και όχι βαλκανική, όπως λένε οι αστοιχείωτοι και οι χολερικοί, που η ζωή είναι ακόμα στα ανθρώπινα μέτρα”.

Ο Χαριτόπουλος είναι γνωστός στους αναγνώστες του αποδυτηριάκια. Έχω δημοσιεύσει αποσπάσματα από τα βιβλία του. Ένα τελευταίο του για τους σημερινούς Έλληνες:

“Δεν είμαστε οι χειρώτεροι, ούτε οι καλύτεροι. Είμαστε αυτοί που είμαστε κι εμένα μου αρέσουμε”.

Διαβάστε ακόμα:

Το άλογο δεν πάτησε χώμα, μόνο κουφάρια σκοτωμένων