ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...

Είναι η ημέρα σήμερα που αξίζει να σου μιλήσω για μια συνουσία, κυρία μου και κύριέ μου. Αυτό που λέγεται δυτικός πολιτισμός περπάτησε επειδή στις δάδες το φως το κρατούσε η ελληνική Σκέψη. Η μάνα, δηλαδή, της φιλοσοφίας και της ποίησης, η παραμάνα της τέχνης και της επιστήμης, όλα εκείνα που ενηλικίωσαν το δίποδο.

Μίλησα για συνουσία. Τεράστια η λέξη. Όχι απλά ουσία, αλλά συνουσία. Όπως λέμε παν και σύμπαν. Μέγας ο έρωτας, ατέλειωτο το πάθος για την πνευματική διαθήκη των Ελλήνων.

Τούτες οι αράδες με αφορμή το μαγικό ταξίδι μέλιτος και ολοκληρωτικής συνουσίας με την αρχαία Ελλάδα που διέτρεξε η ζωή της Ζακλίν ντε Ρομυγί στα 80 από τα 97 χρόνια της. Γεννήθηκε 26 Μαρτίου, το 1913, η Γαλλίδα ακαδημαϊκός και πέθανε σα σήμερα 18 Δεκεμβρίου το 2010.

Αυτή, η Ρομυγί, που το 1995 η Ελλάδα, τιμής ένεκεν, την ονόμασε Ελληνίδα, της έδωσε την ελληνική υπηκοότητα, είναι η τελευταία, υψηλής αξίας, εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής διανόησης και παιδείας που πλησίασε με δέος τον αιώνα εκείνον, όπου οι Έλληνες συναντήθηκαν με τον Λόγο…, σε καιρούς που οι μετέπειτα Ευρωπαίοι ζούσαν ακόμα σε σπηλιές κι εκεί μέσα γαμούσαν τα παιδιά τους. Μιλάω για τον 5ο πριν τον Ναζωραίο αιώνα, τον σημαντικότερο της Ιστορίας.

Έλληνες εισίν οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες… Η απόλυτη ελληνίστρια η Εβραία Ρομυγί που δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα, βαπτίστηκε καθολική και δεν συγκινήθηκε από το τσαρούχι, το συρτάκι και το σουβλάκι. Όπως εκατομμύρια άλλοι Ευρωπαίοι τα τελευταία χίλια χρόνια η μικροσκοπική γριούλα βρήκε αιώνιες αξίες στην κλασική αρχαιότητα χωρίς να περιμένει την αναγνώριση των Ελλήνων, το κράτος των οποίων στην πραγματικότητα την πέρασε στο ντούκου. Έλα, μωρέ, ποια Ρομυγί, στο φινάλε δεν γουστάρουμε τη σχέση με το βαρύ φορτίο του παρελθόντος.

Διαβάστε ακόμα:

Το Ζάλλογο της Τροίας