ΤΑ ΠΑΙΖΑΚΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ

Του ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗ

Ξεπέρασα με σχετική ευκολία την σκηνή αγιασμού των υδάτων στον Πειραιά. Εκεί δηλαδή που ο Αλέτσης, τρέμοντας από το κρύο, κρατούσε ένα περιστέρι και περίμεναν και τα δυό την τελική σκηνή : Και το περιστέρι να φύγει αλλά και, ο Αλέτσης να μπει σε κανά καφενείο μπας και ζεσταθεί. Ελάχιστοι βέβαια κατάλαβαν οτι ο ανήρ συμμετείσχε στην τελετή διότι ήθελε να στείλει μήνυμα στην σύζυγο του, αλλά τέλος πάντων. Όλα τα ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα τις ημέρες που αντί για αργία και μοιρασιάς των οικιακών εργασιών, ο ένας από τους δύο τρέχει δήθεν σε δουλειά.

Αυτό που δεν μπορώ να ξεπεράσω όμως, είναι τα τηλεοπτικά σποτάκια που βλέπουμε αυτές τις μέρες για να ψηφίσουμε τα παιζάκια. Που παίζουν, τι άλλο έχουν να κάνουν; Σάμπως διώξανε τις τρόικες και κυβερνάνε; Ό,τι τους λένε κάνανε, κάνουν και θα κάνουν. Οπότε βγάλανε ξανά τον παλιμπαιδισμό τους. Λέμε τώρα και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα. Ουδέποτε ανδρώθηκαν, δηλαδή εννοώ. Όταν δεν έχεις βαρέσει ούτε ένα ένσημο, πώς να ξεφύγεις από την παιδική ηλικία; Επειδή απλά μεγάλωσες;

Οπότε βλέπουμε από την μία τον Σαμαρά με τον μικρό Νικολάκη, που του διδάσκει ποδόσφαιρο, κι από την άλλη, τον Πανούλη που διδάσκει τρενάκι στον μικρό Αλέξη. Εδώ δεν μιλάμε για κλάματα, αλλά για κανονικά ανέκδοτα για ξανθιές. Με κορυφαίο το τελευταίο : Ξέρετε πώς μπορείτε να κάνετε μια ξανθιά να γελάσει την Κυριακή; Απλά της λέτε το ανέκδοτο, την Παρασκευή. Ομιλώ για την Κυριακή των εκλογών βάσει τηλεοπτικών σποτς.
Βέβαια υπάρχουν κι άλλα. Ο Γκλέτσος με την τελεία και την κάβλα, ο χοντρός που το παίζει εγγυητής – ναι αυτός που πήγαινε στην Ευρώπη κι έλεγε οτι πεινάμε, αφήνοντας άφωνους τους λιπόσαρκους εκεί στα eurogroup – o τρελός που ήθελε να αλλάξει αλυσίδα ποδηλάτου εν κινήσει κι ο Αλέξης που μέσα στο μπάχαλο των προγραμμάτων, διαβεβαίωσε τους κυνηγούς οτι η θήρα δεν θα διακοπεί. Αυτό το τελευταίο ακούστηκε λογικό, αφού πλέον μόνο η φύση μπορεί να δώσει τροφή στον νεοέλληνα.

Είναι το ίδιο πράμα με τον τουρισμό. Την βαρειά βιομηχανία μας. Τι κάνουμε; Τίποτα δεν κάνουμε. Έχουμε κάτσει στο οικόπεδο που είχε διαλέξει ο θεός για τα γηρατειά του, και περιμένουμε την Όλγα να πετάξει υποψία βυζιού έξω, και νάρθουν οι Βησιγότθοι, οι Ούνοι και οι Οστρογότθοι, να αφήσουν τα κάτουρα τους στις θάλασσες μας. Νά φάνε και τίποτα ψημένο οι Γάλλοι, να ξεφύγουν οι Άγγλοι από την αστυνομία τους, να πέσουν οι Ιταλοί με τα ψαροντούφεκα και νάρθουν κι οι Γερμανοί να αγοράσουν τίποτα ανακαλύπτοντας οτι υπάρχει κι άλλο φαγητό στον πλανήτη εκτός από ξινολάχανο.

Τώρα χρειάζεται να πιάσουμε κι άλλα; Τον μπαρμπά Φώτη που έφερε στο προσκήνιο τον περίεργο με το καπέλο; Τους άλλους που είναι μέσα στην φυλάκα, τον Σταυράκη με την ποταμιά που δεν έχει γνώμη για τίποτα ή τους κομουνιστάς που θέλουν να αλλάξουν όλο το παγκόσμιο σύστημα χωρίς όμως να θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους με την εξουσία; Μιλάμε για τον απόλυτο πάτο, την απόλυτη ξεφτίλα , την απόλυτη παρακμή και το απόλυτο ξόδεμα χρημάτων, που ουδείς ασχολείται από πού προέρχονται. Και μιλάμε για ένα κράτος το οποίο περιμένει να γελάσει την Κυριακή με ανέκδοτα που του έχουν πει πολύ πριν την Παρασκευή πριν τις εκλογές.

Που η μόνη του ελπίδα, βάσει τηλεοπτικών σποτς, είναι δίπλα στο Ποτάμι, ο πρωθυπουργός να κρατάει τις εικόνες των αγίων ακόμα αναρτημένες, μπας κι ο Αλέξης απελευθερώσει το θήραμα, κι έχοντας επιτρέψει το κυνήγι να βρει να φάει ο μαλάκας ο λαός, που το μόνο που δεν θέλει, είναι να στρώσει τον κώλο του κάτω. Και μιλάω για την χοντρή πλειοψηφία, που θα τραβήξει στο τέλμα της, τους πάντες. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΨΗΦΟΥ. Διότι αυτήν την στιγμή, δεν έχουμε τίποτα. Έχουμε κάτι παιζάκια, που παίζουν με τα λεφτά που έχουμε πληρώσει όλοι, με τα δανεικά των ξένων τα οποία τα ξοδεύουνε στους καναλάρχες, και με μια ανάπτυξη πανεύκολη βάσει έμψυχου δυναμικού, το οποίο το αναλώνουν σε ένα πανάθλιο, άχρηστο και λαοφάγο εκλογικό σύστημα, για να κρατήσουν κάποιες αργομισθίες. ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΕΜΠΕΛΙΑ, ΑΛΛΑ Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ. ΚΙ ΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ.

Κι είναι πολύ ωραίο να βλέπεις παιδάκια να παίζουν. Αλλά είναι ασύλληπτη πατάτα, να θεωρείς οτι κάποια παιζάκια που δεν μεγάλωσαν ποτέ, είναι ικανά να σου πουλάνε διακυβέρνηση, σωτηρία κι έξοδο από κρίσεις. Είναι σαν να κάθεται ένας πατέρας, να ακούει το μικρό παιδί του, για το πώς πρέπει να πορευτεί η οικογένεια. Να ακούει ο καπετάνιος, τον ναύτη για την πορεία του πλοίου. Διότι περί αυτού πρόκειται σήμερα στην χώρα. Οι προστάτες των φοροφυγάδων και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αυτοί που δημιούργησαν το χρέος, να περιμένεις να σε σώσουν. ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ, ΑΦΟΥ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΨΗΦΟΥΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ.

Και υπό την έννοια αυτήν, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, άσχετα αν ο κόσμος τα έχει. Που φυσιολογικά δεν μπορεί και να κάνει τίποτε άλλο, αφού είναι συμπαραστάτης στην παρακμή αυτή. Και που δεν τολμάει να μιλήσει για αριστοκρατία και για πεφωτισμένους ηγέτες. Στην Ελλάδα, τέτοια; Αφού θέλουμε να βλέπουμε εκλογές και να προωθούμε την χρυσή μετριότητα. Αφού στόχος του Έλληνα, ήταν πάντα να είναι υποτελής. Να λερώνει την χώρα του και να είναι κότα όταν βγαίνει από τα σύνορα. Με τις υγείες μας και με διπλό αντιβιοτικό. Σιγά να μην φτάνει στον χαβαλέ, μόνο μία εκλογική αναμέτρηση.

Το κειμενο αναρτήθηκε στο blog του ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗ «το φως του φεγγαριου και η σκια του ήλιου»

Διαβάστε ακόμα:

Ο Σαμαράς δωροδόκησε τον Κουβέλη!!!