ΠΟΙΗΤΗΣ ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ

Είναι ο εθνικός ποιητής της Ρωσίας, χωρίς να χρειαστεί να γράψει τους στίχους του Ύμνου της χώρας, ούτε να υμνήσει νίκες στρατιωτικές και πατριωτικές. Ο Αλεξάντερ Πούσκιν έγραψε πολλά στα λίγα χρόνια που έζησε κι όλα βγάζουν Ρωσία. Ό,τι γέννησε η ρωσική γη, η απεραντοσύνη ενός τόπου χωρίς ομοιότητες και συγγένειες με περιοχές και λαούς της Ευρώπης, ακόμα και της Ανατολικής.

Ο Πούσκιν γεννήθηκε ποιητής. Με ψυχή ποιητή. Ακαλούπωτος. Ρομαντικός και αντισυμβατικός. Μέγα ταλέντο. Όλοι οι ομότεχνοι του, οι πιο μεγάλοι, οι κλασικοί της ρωσικής λογοτεχνίας, αναγνωρίζουν την αξία του. Τη μοναδικότητά του. Γεννήθηκε το 1799 από οικογένεια αριστοκρατική, γι' αυτό μιλούσε στα γαλλικά με τους γονείς του, όπως συνηθιζόταν τότε στην υψηλή κοινωνία της τσαρικής Ρωσίας.

Ο Πούσκιν ρώσικα έμαθε από τους υπηρέτες τους, μάλιστα η τροφός του τον μύησε στην ποίηση. Δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα στα 15 του, στα 20 άρχισε να διαβάζει Λόρδο Βύρωνα. Τον βάλανε σε εσώκλειστο σχολείο στην Πετρούπολη, ένα “άντρο” ποιητών, καλλιτεχνών, που δεχόντουσαν τα μηνύματα των καιρών, της Γαλλικής Επανάστασης. Όπως όλοι οι απόφοιτοι του εν λόγω λυκείου διορίζονταν σε κρατικές θέσεις, έτσι και ο Πούσκιν βρέθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, όπου είχε προϊστάμενο τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον υπουργό του τσάρου.

Πλουσιόπαιδο και ποιητής ο Πούσκιν έγραφε το σύμπαν στις κάλτσες του. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και περίμενε να ξεσηκωθούν οι Έλληνες. Επειδή, όμως, το πράμα καθυστερούσε χαρακτήρισε “άθλιο λαό ληστών και μπακάληδων” τους Έλληνες, ενώ έκρινε λίγο τον ηγέτη Αλέξανδρο Υψηλάντη, τον Νο1 της Φιλικής Εταιρείας.

Τα ποιήματα του Πούσκιν ενοχλούσαν τον τσάρο και εξορίστηκε στην Σιβηρία. Τον επανέφερε με προσωπική του παρέμβαση ο Καποδίστριας. Στη Μόσχα, φίρμα δίχως ανταγωνισμό, έκανε άσωτη ζωή, χωρίς να λησμονεί τις επαναστατικές του ιδέες.

Ο ποιητής παντρεύτηκε μια γκομενάρα, την Ναταλία, μέσα στις πέντε καλλονές της Ρωσίας. Ένας Γάλλος αξιωματικός της τσαρικής φρουράς στην Πετρούπολη αγριοφλερτάριζε την γυναίκα του. Του ζήτησε το λόγο, τελικά ο Γάλλος εμιγκρές παντρεύτηκε την αδελφή της Ναταλίας, όμως χωρίς να σταματήσει να “ενοχλεί” την σύζυγο του Πούσκιν.

Η δουλειά έφθασε στο πεδίον της τιμής, με τη μονομαχία θα αντιμετωπίσει την προσβολή ο ποιητής, ο οποίος κι άλλες φορές για γκομενικές μπίζνες μονομάχησε με πιστόλι. Αυτή τη φορά η μονομαχία στάθηκε μοιραία, πέθανε δυο ημέρες μετά τον τραυματισμό του, σα σήμερα, στις 29 Ιανουαρίου, το 1837. Ήταν 38 χρονών.

Διαβάστε ακόμα:

Τον λένε «μπαμπά» της Ευρώπης