ΘΕΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΟΡΜΕΣ ΣΕ ΝΕΑΡΑ ΑΓΟΡΙΑ

Στέκεσαι στην ουρά, περιμένεις να μπεις στο μουσείο να δεις από κοντά το έργο τέχνης που το δημιούργησε πριν από αιώνες ο καλλιτέχνης. Ο οποίος καλλιτέχνης, θεϊκός και κλασικός, χαρισματικός και ουράνιος, δεν παύει να είναι άνθρωπος. Με γήινες προτιμήσεις και αδυναμίες. Με χαρακτήρα και συμπεριφορά των Θεών του Ολύμπου, όχι των ξενέρωτων, των μη ερωτεύσιμων αγίων της χριστιανοσύνης.

Μην επηρεαζόμαστε στη κρίση μας για τον ταλαντούχο καλλιτέχνη από τις υψηλής ποιότητος δημιουργίες του, από το μεγαλείο στα έργα τέχνης του. Σ' όποιν αναφερόμαστε, όπως σήμερα στον Μπενβενούτο Τσελίνι, το νόημα είναι ακριβώς αυτό. Ένας ζωγραφικός πίνακας, ένα γλυπτό, μια όπερα, ένα ποίημα να μοιάζει ότι γεννήθηκε από τον ίδιον τον Θεό, από κάποιον ευλογημένο από τους θεούς, όμως πιθανόν ο καλλιτέχνης να έκανε ζωή μπουρδελιάρη, χαρτοπαίκτη, να ήταν σκέτο μουνόπανο, ένας τύπος γελοίος, γλοιώδης.

Ο Benvenuto Cellini είχε σκοτώσει τέσσερις ανθρώπους, όχι περισσότερους, είχε καταδικαστεί για σοδομία επειδή πολυπήγαινε με νεαρά αγόρια, κυκλοφορούσε με σύφιλη, αυτή ήταν και η αιτία του θανάτου του, το 1571, σα σήμερα στις 13 Φεβρουαρίου . Μια ζωή στην περιπέτεια και τα σκάνδαλα, άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής διότι πάντα τσακωνότανε, προκαλούσε και κυνηγούσαν να σκοτώσουν τούτο το καθήκι.

Στην πιάτσα Ντε λα Σινιορία της πατρίδας του, της Φλωρεντίας είναι στημένο το αιώνιο γλυπτό του, με τον Περσέα να κρατάει το κεφάλι της Μέδουσας, θέμα από την ελληνική μυθολογία. Θαυμάζεις το γλυπτό, γράφεις στα παπάρια σου όλα όσα τον αφορούν, μέσα τα 70 κιλά κρέας και κόκκαλα και τα 70 χρόνια ζωής του Μπενβενούτο. Κι έρχεσαι να συμφωνήσεις με το πνεύμα του: «Ο μάστορας της τέχνης που σέβεται την παράδοση, την τιμάει και την σώζει. Η πραγματική αξία του καλλιτέχνη δεν είναι δική του, το ταλέντο του ανήκει στην ανθρωπότητα».
Είναι αυτό, με μια άλλη κουβέντα, που έχει γράψει ο αποδυτηριάκιας. Ποιος Μπετόβεν και Ντοστογιέφσκι, Αισχύλος και Σαίξπηρ. Αυτοί κι ένα σωρό άλλοι από κάποιες άγνωστες(;) δυνάμεις επελέγησαν να παράγουν πανανθρώπινη τέχνη.

Ο Τσελίνι, που γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου, το 1500, έμαθε χρυσοχοΐα στη Φλωρεντία, την έκανε μετά στη Ρώμη και δούλεψε στον Πάπα, σχεδίασε κοσμήματα, νομίσματα, σφραγίδες, μετάλλια. Όταν έκανε ταμείο της ταραχώδους προσωπικής του ζωής, έγραψε με θρασύτητα την αυτοβιογραφία του, όπου δείχνει πόσο μεγάλη ιδέα είχε για τον εαυτό του, κι αυτό είναι ένα βιβλίο που ακόμα διαβάζεται. Για πάρτη του ο Γάλλος συνθέτης Εκτώρ Μπερλιόζ έγραψε την όπερα «Μπενβενούτο Τσελίνι».

Διαβάστε ακόμα:

Σιμενόν, γιατί πρέπει να γνωρίζεις τα βασικά