ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Σου είπαν, οτι απειλήσε. Πράγματι γίνανε κάποιες εξετάσεις, και κάποια εντεταλμένα όργανα, σου παρουσίασαν τον κίνδυνο. Της απώλειας της ζωής σου. Η οποία οφείλεται, βάσει ιατρικής, στην κληρονομικότητα και στην κακή καθημερινή ζωή. Τσιγάρα, ποτά, καθιστική ζωή, κι άγχος για την αγωνία της ανέλιξης. Απείλησε το άγχος του τέλους. Ψάχνω να βρω ποιόν. Την ιατρική ή εσένα;

Και τους δυό, απαντώ. Ο ένας θέλει να κονομίσει πρόωρα με την πρόληψη κι ο άλλος θέλει να πάει σε χαρτομάντισσα. Ξέρει κανείς τι σε περιμένει; Πόσοι δεν έχουν πάει από εμφραγμα, αφού είχαν κάνει καρδιογράφημα; Πόσι δεν έχουν πεθάνει επάνω σε joggingμε τέλεια φυσική κατάσταση κατά τα όργανα που τους μετρούσαν; Έχω και προσωπικό παράδειγμα με την μάννα μου. Που την βρήκε τέλεια ο γιατρός, σε ηλικία 65 ετών, και μετά από μιά ώρα πέθανε. Νέα έ;

Ούτε νέος, ούτε γέρος. Τρίχες είναι αυτά. Από ένα σημείο και πάνω υπάρχει τζόγος και τίποτε άλλο. Για την επιστήμη μιλάω, που είναι ισοδύναμη, με την ελληνική δικαιοσύνη που άγεται και φέρεται από τον εκάστοτε που την ελέγχει. Δημόσιοι υπάλληλοι κι είναι αδιάφθοροι στην Ελλάδα; Γιατροί είναι που λογικά δεν αύξησαν την αγορά τους μέσω της πρόληψης ; ΑΣΧΟΛΉΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ;

Που δεν ξέρει και κανείς ποιό είναι. Πότε κονομάει περισσσότερο ο δικαστής ή ο γιατρός; Όταν σώζει ή όταν προλαμβάνει; Όταν δεν προλαβαίνει να δικάσει, λόγω φόρτου εργασίας, ή όταν ο άλλος σε θέλει, βάσει ασφαλιστικών εταιρειών, σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι είσαι; Μιά ελιά πήγα κι έβγαλα πέρσι, που έπρεπε να περαστεί σαν καρκίνος. Ο ένας εκμεταλλεύεται την άγνοια του άλλου, σε αυτήν την αγαστή ανθρώπινη κοινωνία. ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΔΑ.

Μια ζούγκλα μεταμορφωμένη ζούμε, ζούγκλα της δημοκρατίας, ζούγκλα στην οποίαν έτσι και μιλήσεις ελεύθερα, ίσα που θα ψάχνεις αν θες νεκροταφείο ή κενοτάφειο επιπέδου Αρμενίων ή θάλασσας λαθρομεταναστών. Δεν θέλω να μιλήσω για πούστηδες, αλλά εκεί πάω. Και μιλάω για πούστηδες στην ψυχή. Διότι, τι άλλο, να είναι όλοι αυτοί; Όλοι αυτοί που ψηφίζουν, όλοι αυτοί που το παίζουν κάτι στον πλανήτη, κι όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους; Όλοι αυτοί που σαν άνθρωποι είναι άλλο πράμα στον μικρόκοσμο τους κι άλλο πράμα στον μακρόκοσμο που ζούμε και παίρνουν ύφος περσπούδαστο για την κριτική που κάνουν οι σωστοί λογικοί και τους θεωρούν γραφικούς. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΡΕΛΟΥΣ ΜΕ ΧΑΡΤΙ, τους οποίους τους έχει ανάγκη η κοινωνία που θέλει δήθεν να αισθάνεται ισότητα.

Ζούγκλα βέβαια είχαμε παλιά. Τι, να λέμε; Όμως και τι έγινε σήμερα; Άλλαξε κάτι, που υπάρχουν νόμοι κι αστυνόμοι, και που οι δίκες γίνονται σε καμιά πενταετία από την τέλεση του αδικήματος; Σήμερα δεν υπάρχουν οι παλιοί μαφιόζοι ή τα παλιά αρπακτικά, που σε κάνουν μια μπουκιά, όταν διαφωνήσεις μαζί τους; Σάμπως σε έναν αξονικό τομογράφο, δεν μπορούν να σε φάνε; Ή να σε ρίξουν σε κατάσταση απελπισίας, βάσει διάγνωσης;

Σου είπαν, και το πίστεψες; Οτι σε απειλεί. Και; Ποιός να σε απειλήσει, όταν είσαι ελεύθερος; Απαλλαγμένος από τις μπούρδες του κοινοβουλευτικού Άουσβιτς. Εκεί, στα στατόπεδα συγκέντρωσης, που η ιατρική τον ήπιε κανονικά, διότι κι αυτή, θέλει ήρεμες καταστάσεις. ΚΙ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΙ; ΕΚΕΙ ΠΗΡΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΗΣ. ΚΙ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Τα ενταταλμένα όργανα, καλό θα ήταν να εξετάζουν, το τι γίνεται. Και κύρια, με ποιόν έχουν να τα βάλουν. Μπορει κάποιος να έχει αποφασίσει να γίνει ήρωας ή να γουστάρει για την πλάκα του, να τελειώσει την ύπαρξη του. Και να μην θέλει φιλικές ή ιατρικές συμβουλές. Διότι τα έχει κάνει όλα ή δεν έχει ενδιαφέρον για παραπάνω. Προσέχτε το αυτό. Όπως το προσέχει το αφεντικό στον υπάλληλο, που δεν έχει ανάγκη την αύξηση. Όπως το προσέχει η πολιτεία, όταν δεν μιλάει το πόπολο. Όπως το προσέχει κάποιος, που δεν έχει τίποτα να χάσει, αφού τα έχει φτειάξει όλα. Τύπου Robin Wiliams.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Τι γνώμη έχουν οι κομμώτριες