ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΡΟΥΒΙΤΣΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Κάτι έγινε κι άρα κάτι λογικά θα έμεινε. Τζάμπα το έκανε ο υπεύθυνος πολιτισμού του συμπαθούς δήμου της Νέας Σμύρνης; Τυχαία, τίποτα δεν γίνεται. Ούτε κάτι διοργανώνεται για να τρώμε χρόνο. Αυτά είναι μόνο για τους τύπους που απλά πήγανε εκεί για να δουν. Κι ήταν και δεκαπέντε χιλιάδες, δεν ήταν και λίγοι. Κομπάρσοι φυσικά, αλλά όλη η ιστορία είναι χτισμένη πάνω στους δεύτερους. Χωρίς Τσέτες ο Ατατούρκ για παράδειγμα, τι νάχε καταφέρει;

Ο Ρουβάς λοιπόν, εμπλούτισε το βιογραφικό του. Όπως και να το κάνουμε, το ψάχνει. Όπως έψαχνε και παλιά με τον Ψινάκη. Από την κλασσική κουνάμενη μαϊμού και τα μακαρόνια με τον κιμά, που έφερε ανάταση στις ρουβίτσες που είχαν βαρεθεί τα τσιφτετέλια, όπως και να το κάνεις, ο σημερινός πατέρας, σαρανταρίζων, είπε να μην έχει την τύχη του Τέρυ Χρυσού. Και σώβρακα έχει βάλει και φτερά σε τραγωδίες, και γραβάτα έβαλε ιστάμενος μπροστά σε χορωδίες. Υπάρχει μιά ποιοτική ανέλιξη, όπως και να το κάνεις. Και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; Όταν μεγαλώνεις και το σώμα δεν ακολουθεί το πνεύμα, λίγη ποιότητα δεν βλάπτει.

Αν βέβαια ο Θεοδωράκης και ο Ελύτης είναι ποιότητα. Δεν κατάλαβα. Με το ζόρι να είναι; Επειδή κάνανε κάποιο έργο; Κι ο Καφάσης έχει κάνει μαζί με τον Φλωρινιώτη. Και πάντα υπήρχαν δεκαπέντε χιλιάδες, που τους ακολουθούσαν. Και μάλιστα όχι τζάμπα σε κάποια πλατεία, αλλά με ουϊσκι special σε επώνυμα μαγαζιά. Και, με ξηρούς καρπούς και φρούτα. Αυτά είναι πράματα που πρέπει να τα βλέπουμε διότι μπορεί η ποιότητα να μας ξεφύγει, ούσα κρυμμένη τόσα χρόνια και ούσα ανακαλυμμένη εκ του Σάκεως (Σάκις, τριτόκλιτο).

Τι έμεινε λοιπόν; Έχω την εντύπωση οτι ο Σάκης (κλασσικό δευτερόκλιτο μπανάλ) έβαλε μια οριστική ταφόπλακα στην καριέρα του. ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ; Η ιστορία ήταν ίδια με τον Μπιθικώτση φυσικά και τα δυό άλογα ή την επίσημη αγαπημένη, αλλά αυτός είχε φωνή. Οπότε σώθηκε με κανά δυό δισκάκια και σε εποχές μάλιστα, που ο κόσμος είχε κι άλλα πράματα στο μυαλό του. Χώρια που ο σερ δεν είχε και σκηνική παρουσία ή κίνηση με τον ρυθμό. Οπότε αθωώθηκε για την μαλακία του επειδή ήταν και στα μάτια μας, αγράμματος και αδαής.

Όχι σαν τον Σάκη, που από τους καλύτερους managers που σήμερα κουράρουν άλλους πολιτικούς επιπέδου Πατούλη, που δεν έχει καν φωνή, χώρια που αυτός ο Ελύτης δεν έκανε ένα ποίημα τέτοιο που θα ανάγκαζε τον Μίκη να κάνει ένα μπιτάτο γρήγορο χεληδόνι ή έστω μιά καρακάξα, που έρχεται να κλέψει ένα πεσμένο δαχτυλίδι από τον κήπο μας. Ο Σάκης δεν έχει φωνή κι επειδή είναι και παντρεμένος οικογενειάρχης, και πλέον λόγω ηλικίας ή ποιότητας τραγουδιών δεν έχει και κίνηση, έχασε κι αυτούς τους τζαμπατζήδες της Νέας Σμύρνης, τους ανδρωμένους με Πανταζή. Πάνε οι Ρουβίτσες σε Παντελίδη πλέον, την ώρα που φτειάχνουν το νύχι μπας και τις βιζιτάρει κάποιος σε επίπεδο γάμου. Ωϊμέ σε ναούς σε σχήμα του ουρανού.

Φυσικά μας έμειναν κι άλλα πράματα. Οτι ο δήμος Νέας Σμύρνης, ηγείται της πολιτιστικής μας κληρονομιάς κι ήθελα νάξερα τι έργο θα κάνει μετά. Θα φωνάξει τον Μακρόπουλο ή την Φουρέϊρα για να κρατήσει ή να αυξήσει το πλήθος που θα συρρέει στην τζάμπα πλατεία, και θα τους βάλει να εκτελέσουν και Βάρναλη; Τι να πεις, με τόσους μετανάστες εδώ μέσα. Όλα γίνονται. Κι όλα επιτυγχάνονται με τον λεχρίτη τον Έλληνα, που χειροκροτεί τον τίποτα που ΟΥΤΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠ' ΕΞΩ. Ούτε ένα στίχο ρε πούστη μου, λες και θα κόλλαγε χολέρα.

Εντάξει δεν ψάχνω ανάταση ή προσωπική έμπνευση. Αυτά είναι λεπτομέρειες για τους γραφικούς. Που ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί χαρακτηρίζονται έτσι όταν όλοι ψάχνουν γραφικά σημεία για την προσωπική τους διαφυγή. Πότε το γραφικός είναι κακιά λέξη σαν νόημα τελικά; Όταν εγώ πάω να παραστήσω τον Νουρέγιεφ πιστεύοντας το, ή όταν ένας βλάκας πιστεύει οτι κάνει κάτι, επειδή είναι άνεργος πλέον και τον έχει καλέσει κάποιος τοπικός πολιτικός;

Κρίμα. Και το κρίμα φυσικά δεν είναι ό,τι έγινε. Τέτοια γίνονται κάθε μέρα σαν τον τύπο που έβρασε την κόρη του κι έκλαιγε, με το πανελλήνιο να τον συμπονάει και μετά να τον καταριέται όταν ομολόγησε. Διότι αυτή ήταν η εκτέλεση του έργου του Μίκη από τον Ρουβά στον δήμο της Νέας Σμύρνης με την έμπνευση κάποιου υπεύθυνου πολιτισμού. Ακριβώς αυτό. Ειδεχθές έγκλημα, που όμως το κάλυψε ο Πανούσης, ο υπουργός, για να μην μπερδευόμαστε.

<Δεν θα την βγάλει καθαρή ο δολοφόνος στην φυλακή>. Το πιστεύω για τον διοργανωτή, τον εκτελεστή, και τον χώρο, που δολοφονήθηκε το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ. Υπάρχει κώδικας, όχι μόνο στις φυλακές, αλλά και στην κοινωνία, που απλά έχει πιο διευρυμένα κάγκελα. Κι οι ρουβάδες καλό θα ήταν να δουλεύουν στα γκέτο τους με τα στυλ ραπ τραγούδια τους κι όχι να ακουμπάνε ύμνους νομπελίστικους ή ύμνους που λόγω δημοκρατικότητας, επιτρέπονται να είναι σε ευρεία κατανάλωση μετά φυστικίων. Λάθος των θεματοφυλάκων, συμφωνώ. Τεράστιο όμως λάθος, να κλέψεις το βασιλικό στέμμα.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Τσιρίγματα όπως στο «voice» για τον Σάκη