ΧΟΝΤΡΟΠΑΙΚΤΗΣ ΤΟΥ 1821 ΜΕ ΡΑΣΟ

Πιτσιρίκια στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου και επειδή είμασταν αλανιάρηδες και τις είχαμε στο αίμα τις αταξίες την βρίσκαμε στις τελευταίες θέσεις, στα θρανία πίσω πίσω, να μη μας βλέπει καθόλου η δασκάλα. Βλέπαμε, όμως, κάθε μέρα στον τοίχο τη φάτσα την αγριωπή του παπά, μαζί με τους άλλους ήρωες του 21 καδραρισμένη κι αυτουνού.

Τι σόι παπάς να 'ναι τούτος σκεπτόμουν με το μικρό μυαλό του μικρού παιδιού, να ανήκει στον έναν Θεό και να μπερδεύεται στις διαφορές ανθρώπων που έχουν τον έναν, τον ίδιο Θεό. Έχει και ένα περίεργο όνομα ο κερατάς, Γερμανός. Και γιατί αυτός να σηκώσει το λάβαρο της Επανάστασης, ο των Παλαιών Πατρών, κι όχι ο γίγαντας Κολοκοτρώνης.
Ποτέ δεν τον πήρα με καλό μάτι τούτον τον μητροπολίτη Πατρών, που πέθανε σα σήμερα, 30 Μαΐου, το 1826 και αξίζει να να τον κατεβάσουμε από το κάδρο και να δούμε ποιος πραγματικά ήτανε. Κατ' αρχήν μόνον να σου πω ότι γεννήθηκε 25 Μαρτίου, αντιλαμβάνεσαι πόσο απατεώνας ήταν ο άνθρωπος. Κατάφερε να περάσει στα χαρτιά ότι στα γενέθλιά του, όταν αυτός έγινε 50 χρονών, από το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας κήρυξε το ξεσηκωμό του γένους.

Παραμύθι. Στις 25 ο Γερμανός ο Γ' δεν βρισκότανε στην Αγία Λαύρα, άσε ότι ήταν από τους πρωταγωνιστές στο κίνημα της μη Επανάστασης. Της αντεπανάστασης. Για το καλό, βέβαια, της Ελλάδος, ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα να τα βάλουν οι Έλληνες με τον σουλτάνο. Ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Γι' αυτό μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία ο παπάς. Γι' αυτό έπεισε να μπουν στο παιχνίδι, να γίνουν μέλη της συνωμοτικής Φιλικής Εταιρείας οι κοτζαμπάσηδες Ανδρέας Ζαίμης και Ανδρέας Λόντος. Να πιάσουν τα πόστα στην οργάνωση, για να καθυστερούν τη δουλειά. Επειδή, μάλιστα, ήταν παίκτης ο Γιώργος, αυτό ήταν το όνομά του πριν φορέσει το ράσο, τον έκανε δεσπότη στα 35 του χρόνια ο μπάρμπας του και συγχωριανός του Γρηγόριος ο Ε', ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Την εποχή εκείνη, τα πριν από το 1821 χρόνια, ο πατριάρχης, ο θείος του Γερμανού, και οι δυο τους από την Δημητσάνα της Αρκαδίας, αφόριζε συνέχεια Έλληνες κλέφτες και αρματολούς επειδή δεν καθόντουσαν καλά στον Οθωμανό. Με το που γίνεται μητροπολίτης ο Γερμανός, το 1806, άρχισε να ησυχάζει ο τόπος στην περιοχή του. «Αφήστε τις μαλακίες,...» είπε στους τσαμπουκαλήδες που είχαν όπλα «...δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους μεμέτηδες». Σούπερ ικανοποιημένοι οι αγάδες και οι μπέηδες με τον δεσπότη.

Μια λεπτομέρεια φοβερή και συνάμα αποκαλυπτική. Ο Γερμανός, που μπερδευότανε σ' όλα, που ήθελε να έχει λόγο σ' όλα, ξεκίνησε να πάει στην Ιταλία για να μαζέψει φράγκα για την Επανάσταση. Έκανε περισσότερο από ενάμισυ μήνα να φθάσει στην Αγκώνα, λόγω θαλασσοταραχής, λέει. Τέλος πάντων, επέστρεψε μετά από δύο χρόνια, το 1824 και συνέχισε τα ρουφιανιλίκια και να ντοπάρει τις διαμάχες των οπλαρχηγών. Τον συνέλαβε ο Γιάννης Γκούρας, άλλο κάθαρμα κι αυτός, τότε με την πλευρά των Κολοκοτρωναίων, μετά δολοφόνος του Ανδρούτσου.

Μεταφέρεται με τα πόδια ο Γερμανός μέσα στα χιόνια και πεθαίνει ο γιατρός που τον έχει από κοντά, με εντολή του Γκούρα. Τρόμαξε ο Γκούρας! Δαίμονας ο δεσπότης, μάγος. Τον άφησε ελεύθερο και ο Γερμανός εξαντλημένος έφθασε μόνος του στο Ναύπλιο και ξανάρχισε τις ραδιουργίες του.

Σκέψου μόνο τούτο. Για να τον βασανίσουν, να τον βάλουν να περπατάει στο χιόνι, πόσο άξιο τιμωρίας τον είχαν τον άνθρωπο του Θεού.

Διαβάστε ακόμα:

Δούλεψε η προδοσία και στα δυο στρατοπεδα