ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΑ ΧΩΡΙΑΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ!

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Ένα βάρος μ' έπιασε χθες το βράδυ, σύντροφοι, και ζητώ την κατανόηαη σας. Αισθάνθηκα την ανάγκη να ψηφίσω για τον αρχηγό του νεο - ΠΑΣΟΚ. Της κεντροαριστεράς, όπως λένε το κόλπο.

Ελεύθερες διαδικασίες, και μόνο με τρία ευρώ συμμετοχή, πραγματική τιμή αναψυκτηρίου σε πορνοστάσιο, απόλυτα λογική με βάση την εξυπηρέτηση του χρέους που έχει το Πασόκ, όσο αναφορά το δάνειο του προς τις τράπεζες, δηλαδή προς εμάς. Αυτές τις απόψεις εξ άλλου έχουν και στο κόμμα. Φέρε ένα δάνειο με εγγύηση την δεύτερη θέση. Έτσι τα δίνανε οι Σάλλες.

Ο ψηφοφόρος πρέπει να τρώει ένα πρωκτικό για να καταλάβει την αξία αυτουνού που ψηφίζει. Αυτό λέω πριν από κάθε προεκλογική διαδικασία, γενικώς. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση και επειδή είμαστε σε φάση ανάπτυξης και γυρνάμε σελίδα, τι ωραιότερο από την Φώφη;

Μια ωραία γυναίκα, μια τίμια αγωνίστρια, μια σοσιαλιστική παρουσία, ιδανική, όπως ο εραστής στον καιρό του Ολάντ. Γυναίκα σαν χωριάτικη σαλάτα η κυρία Φου - Φου. Με την ελιά στο μάγουλο, να την τρως και να μην θέλεις άλλο ζαρζαβατικό. Σου αρκεί το ψευδό. Η ατέλεια του ηγέτη. Πώς η Γερμανία έχει Σόιμπλε; Κάτι αντίστοιχο σε γυναίκα. Κάτι αντίστοιχο σε σοσιαλισμό μέσα σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Όπως ο Λαφαζάνης, που βρήκε κομουνιστική μπογιά σε μαύρο μόνο για το μαλλί του.

Είναι μονόδρομος σας λέω. Να μπω στον χώρο της απόλυτης δημοκρατίας, να προχωρήσω προς την κάλπη. Εγώ χαβαλέ θέλω να κάνω, αλλά οι τύποι εκεί μέσα, το έχουν πάρει πολύ σοβαρά. Οπότε οφείλω να σοβαρευτώ κι εγώ, μην φάμε και κανά ξύλο στα γεράματα. Στο ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και στο ότι πρέπει να υπάρχει εναλλακτική φωνή στο brandname Πασόκ. Τρία ευρώ το εισιτήριο για να ψηφίσεις; Ποιό θέαμα το βρίσκεις με τέτοια τιμή; Τζάμπα πράμα.

Και κοίτα να δεις, μήπως δικαιωθώ ξανά. Μπορεί να μην είμαι σταθερά ψηφοφόρος του Πασόκ, αλλά ο χαβαλές μου βγάζει την Φώφη. Συντονίστηκα με όλους εκείνους, που την πιστεύουν και βλέπουν καλύτερο μέλλον στην χώρα, στην τσέπη τους και στα λοιπά για τα οποία υπάρχει κόμμα, και ποντάρουνε στην ύψιστη προσωπικότητα. Την Γεννηματά, την Φώφη όλων των Ελλήνων, την Φώφη που μας έλειπε για να υπογράψει τα μνημόνια αλλά και να τα τροποποιήσει ελαφρώς. Να κάνει άσκηση γλωσσολογίας για τον λαό.

Όταν έχεις λαό αμόρφωτο, δεν είναι κακό να τον μορφώνεις με στάσεις συνουσίας. Ολόκληρο Τριανταφυλλίδη έχουμε και Μπαμπινιώτη, που εκπαίδευσαν το μπουρδέλο. Και πλέον χαιρετίζουμε την δημοκρατία. Διότι θα βγάλουμε αυτήν που θέλαμε, κι όλοι οι άλλοι υποψήφιοι να πάνε, ξέρουν που. Αρκετά μας τα ζαλίσανε. Ο Έλληνας ψηφίζει είτε αυτούς που έχουν αποτύχει και τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, είτε κανά τραγουδιστή, είτε καμιά βίζιτα. Πλάκα κάνεις;
Κι η Φώφη είναι ολόκληρο νοσοκομείο. Γιατί, νομίζεις, την είχανε βγάλει αρχηγίνα στο ΠΑΣΟΚ; Μπας και προσφέρει γάζες στο ίδρυμα που έχει το όνομα της. Εντάξει, όχι κι ακριβώς, αλλά όταν λες Γεννηματά χωρίς σίγμα τελικό, πού να πάει και το μυαλό του βλάχου που θέλει και ισότητα ψήφου; Και καλά του σημερινού, που θα έπρεπε να ξέρει. Σκέψου του αυριανού, ναι αυτουνού που κάθεται στην καφετέρια και περιμένει από τον Φλαμπουράρη ή τον Γιούγκερ την ανάπτυξη, πού θα πάει το μυαλό. Δεν θέλει πολύ. Πώς βλέπεις τον Κουρουμπλή; Έτσι ακριβώς. Κοιτας κατάματα την ανάπτυξη.

Όμως με τις εκλογή του... ηγέτη της κεντροαριστεράς θα κερδίσει για άλλη μια φορά η δημοκρατία. Αυτήν που πάνε να καταλύσουν οι θεσμοί και οι λοιποί εταίροι. Άκου τώρα όνομα. Εταίροι. Λες κι είμαστε η Λαίδα ή έχουμε τα νησιά μας για να κατουράνε όταν αυτοί δεν παράγουν. Και στην δημοκρατία, οφείλουν σεβασμό όλοι. Διότι η ψήφος είναι κίνηση ζωής. Θα μπορούσα να πίνω ούζα και να παίζω τάβλι σαν τον ανεύθυνο ψηφοφόρο του Πασόκ, που τώρα έχει γυρίσει την πλάτη στο κίνημα.

Δεν πάει έτσι. Το κόμμα πρέπει να υπάρχει ακόμα κι όταν δεν διορίζει, ακόμα, κι όταν δεν μοιράζει λεφτά. Και για την θέση του αρχηγού, μόνο Φώφη υπάρχει. Δαγκωτό. Κι είμαι σίγουρος ότι με τέτοια δόντια που διαθέτει, μόνο καλά έχουμε να περιμένουμε. Για το Πασόκ μας, για τον τόπο, για την Ευρώπη, αλλά και για όλο τον πλανήτη. Μπορεί ο πυρήνας του κόμματος να μίκρυνε, αλλά εδώ είμαστε εμείς. Όπως κι όλο το πλήθος που εκλέγει τον τίποτα. Τους τίποτες που το παίζουν κυβέρνηση. Εμείς, ρε, το κάναμε κι αυτό.

Διαβάστε ακόμα:

Χαλάρωνε με την μυρουδιά του αιδοίου