ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΥΛΟ

Γράψαμε αρκετά, για μένα όχι πολλά, για τον Άρη Βελουχιώτη με την ευκαιρία ότι σα σήμερα 15 Ιουνίου το 1945 αυτοκτόνησε. Κάτι ακόμα που μου το έστειλε ο Διονύσης Χαριτόπουλος, ο συγγραφέας της πληρέστατης βιογραφίας για τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛ.ΛΑ.Σ., μιας ερευνητικής δουλειάς ζωής.

"Στην είσοδο του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας, εκεί όπου έγινε η μεγάλη μάχη με τους Ιταλούς, εκεί όπου ο Νικηφόρος σκότωσε τον Συνταγματάρχη διοικητή του Ιταλικού Συντάγματος Καρπενησίου και την άλλη μέρα κιόλα οι κάτοικοι είχαν γράψει το πασίγνωστο τραγούδι του

Άρη και το τραγούδαγαν:
Βαριά στενάζουν τα βουνά
ο ήλιος σκοτεινιάζει
το δόλιο το Μικρό Χωριό
και πάλι ανταριάζει, κλπ

(Μετά από αυτό το χουνέρι και μερικά άλλα που τους έκανε ο Άρης οι Ιταλοί τα μάζεψαν κι έφυγαν σε τρεις μήνες κι έμεινε η Ευρυτανία ελεύθερη από τις αρχές του 1943).

Εκεί, στην είσοδο του χωριού, δεξιά πάνω στα έλατα είναι ένας σταυρός στο σημείο που σκοτώθηκε ένα ανταρτόπουλο σε εκείνη τη μάχη.Ο 17χρονος Κλέαρχος (Κώστας Μπίτσας) μαθητής γυμνασίου από ένα χωριό της Φθιώτιδας. Οι ντόπιοι δεν τον ξέχασαν.

Η νεολαία των γύρω χωριών (Μικρό και Μεγάλο Χωριό, Γαύρος, Λάσπη, Καρίτσα, Νόστιμο, Κλαψί, κ.α.) κάθε 15 Ιουνίου, μέρα που πέθανε ο Άρης, μαζεύονται από το πρωί πλάι στον σταυρό του Κλέαρχου, ψήνουν ένα σφαχτό και ως το βράδυ τραγουδάνε αντάρτικα τραγούδια .

Το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία, χωρίς κομματικές πατρονίες, αφού είναι όλοι σχεδόν παιδιά ή εγγόνια ανταρτών, σα μνημόσυνο για τον Άρη και το μικρό παιδί που σκοτώθηκε στα χώματά τους".

Διονύσης Χ.

Διαβάστε ακόμα:

Δεν μπορούσε να ξεφύγει από το κόμμα