ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΗΜΠΟΡΟ Η ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Μέσα στην αγωνία του έλους, του τέλους και στα σαγόνια της σαρκοβόρου όρκας. Αυτού του τεράστιου θηλαστικού, που όπως βρήκαν σοβαροί βορειοευρωπαίοι ερευνητές, έχει νοημοσύνη ίδια με αυτήν των ανθρώπων. Φυσικά κάποιοι άλλοι είπαν οτι είναι μια ανθρώπινη τάση να συμπαθείς τα ζώα αφού θέλεις και κάτι άλλο να σου μοιάζει, αλλά αυτοί αντιμετωπίζονται ως Συριζαίοι από τους πάνσοφους του ναι εν τη Ελλάδι. Οι άλλοι, οι του Σύριζα, εκτός του οτι είναι έτοιμοι για καινούργιο δημοψήφισμα, αισθάνονται οτι ταυτίζονται με τα τεράστια θηλαστικά.

Όπως ταυτίζονται με τον Φίλη. Τον οποίον τον έβρισε ολόκληρος Γκλέτσος (μοσχάρι 400 κιλών) απ' ευθείας. Από το κέντρο του κόσμου που λέγεται Στυλίδα και μέσα από το κόμμα της τελείας. Ο οποίος λοιπόν Φίλης, δεν έχει κάποια συγκεκριμένη σχέση με την φάλαινα εκτός από το βάρος. Που όμως αυτό το βάρος, του Φίλη ή του μοσχαριού, επιστημονικά είναι λιγότερο από το βάρος μιας όρκας. Άρα ο Γκλέτσος, δεν καταλαβαίνω γιατί χαρακτηρίζει τον Φίλη μοσχάρι για να καταδείξει το βάρος του, και δεν τον κατονομάζει φάλαινα. Μπορεί νάναι ακτιβιστής τελικά ο συμπαθής μαλάκας ψηφοφόρος του Γκλέτσου, ή να μην ξέρει οτι υπάρχουν πλάσματα θαλάσσης. Δεν ασχολούμαι περαιτέρω.

Απίστευτα πράματα συμβαίνουν αυτήν την στιγμή, που όλος ο Σύριζα είναι ενωμένος σαν γροθιά για να υπογράψει το βραχυπρόθεσμο δάνειο των 7 δις με μέτρα από Δευτέρας κι εν όψει τρίτου μνημονίου το οποίο όμως θα έχει κι αναπτυξιακά μέτρα. Άντε να φάνε εκείνον τον Λαπαβίτσα. Τέτοια γροθιά, που μέχρι και την Παλαβή της Βουλής καλούνε για της πούνε πώς θα προεδρεύσει μεθαύριο. Τα πάντα στημένα εις υγείαν του μαλάκα. Που κάνει αντίσταση με το όχι στις καφετέριες.

Αλλά όχι μόνο το όχι. Υπάρχει και το ναι, η μειοψηφία, που ξαναπάει στο Σύνταγμα και διαδηλώνει ενώ έχει χάσει. Σαν να πηγαίνανε οι βασιλικοί το 1974 κάθε μέρα στο ίδιο σημείο και να απαιτούσαν την επανόρθωση της κατάστασης. Μιλάμε για την απόλυτη πλάκα εν Ελλάδι, που τουλάχιστον ενώθηκαν με ένα δημοψήφισμα όλοι οι μαλάκες. Που μάλλον θα βάλουν μπροστάρη τους εκείνο το νούμερο τον Κρητικό γιατρό, που σίγουρα σαν πρώτος βουλευτής του Σύριζα σε σταυρούς, αντιπροσωπεύει όλη την λεβεντογέννα. Όπως ο Μπάμπης αντιπροσωπεύει όλες τις άνω των εβδομήντα κυρίες των βορείων προαστείων, που αγωνιούν για το μέλλον τους όσο αναφορά την τύχη στην μπιρίμπα.

Μάχεταιο βέβαια και η Σία για τον γκόμενο της. Άλλον σαραντάρη η ΝΔ δεν έχει για να αντιμετωπίσει το πρόσωπο του Τσίπρα, που ντρεσάρεται μιά χαρά σήμερα από τις παλιές καραβάνες της Ευρώπης. Που αυτές κι αν έχουν φάει πούτσες. Και του εξηγούν οτι δεν χρειάζεται να αρέσει σε όλον τον κόσμο, όπως κι οτι δεν χρειάζεται αυτό το 61%. Του αρκεί ένα 38% ή άντε μια συγκυβέρνηση με τίποτε μπεκρήδες σαν τον Καμμένο ή με τίποτε χωριάτικες σαλάτες σαν την Φώφη.

Του εξηγούν του Αλέξη τα απλά. Είδαν και τον έρπη εκεί στην άκρη του χείλους του κι ανέλαβε ο Γιουνκέρ σαν παππούς αλλά κι ο Σουλτς σαν μπαμπάς σοσιαλιστής. Μέχρι κι εκείνος ο Βέλγος ο νεοφιλελεύθερος, αφού τον πήδηξε λεκτικά, του είπε να έρθει εδώ να βοηθήσει. Που δεν θα ήταν κακιά ιδέα εν μέσω καλοκαιριού, αλλά και μια χρονιά να μην κάνεις διακοπές, δεν είναι τίποτα. Σαραντάρης είναι ο Τσίπρας και η Ευρώπη χρειάζεται τους τίποτες για να εγγυώνται την δημοκρατία, την αλληλεγγύη αλλά και τον σεβασμό στους ιδρυτές της.

Τι από αυτά εγγυάται ο Έλληνας; Τίποτα, αλλά και τίποτα δεν είναι η ΕΟΚ έτσι όπως έχει γίνει. Άρα το μηδέν εγγυάται το μηδέν και με τους μηδέν ψηφοφόρους, είναι εγγυημένο το μέλλον. Θα μπει κι η Αλβανία μέσα και το Φύρομ, οπότε εμπρός τέκνα λαμπρά. Όλοι της γης οι κολασμένοι μέσα στον πατσά τον δικό τους, οι διοικούντες στον πατσά του μισθού τους κι είμαστε μιά χαρά. Να μην φαίνεται η Γερμανία με τους ναζί, αλλά η μάνα της δημοκρατίας με τον Τσίπρα μπροστά. Πώς βλέπουν κάποιοι Έλληνες εθνάρχη τον Καραμαν- αλή; Ίδια πράματα.

Όλοι είναι καλά λοιπόν κι ετοιματείστε να πάτε διακοπές. Το μνημόνιο 3 θα έρθει κατά τις 10 Αυγούστου. Κι έχει ο θεός. Όσο υπάρχουν ψηφοφόροι δημοψηφίσματος – γνήσια κοπάδια ή φοβισμένοι επίσης κοπάδια – το σύστημα των αγορών, θα θριαμβεύει. Οι αγορές οι ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ, που είναι αδύνατον να έχουν φθορά. Την οποίαν φθορά δεν την θέλουν ούτε οι ίδιοι οι υποστηρικτές του γνήσιου καπιταλισμού, αφού εκεί επενδύουν τα λεφτά τους. Και ανατροφοδοτούν το σπιράλ της καταστροφής του πλανήτη. Αυτά έλεγε κι ο Βαρουφάκης – ΟΥΔΟΛΩΣ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΩ Η ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΩ – αντιπροσωπεύοντας όλους τους θεωρητικούς οικονομολόγους του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ. Βορά στην μάχη υπαρκτού και άυλου καπιταλισμού. Στον οποίον πόλεμο περιμένω το φάγωμα του Σόιμπλε, που μαλάκωσε σήμερα.

Ο κύβος ερρίφθη παίδες. Και κανείς δεν ξέρει πού θα βγάλει αυτή η καταστροφή της υποκρισίας μεταξύ των ανθρώπινων κοινωνιών. Ούτε η συγκάλυψη της πάλης των τάξεων που ελοχεύει και καλύπτεται με δημοψηφίσματα ή με επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Τα πράματα είναι πιο σοβαρά από αυτό που θέλουν οι σερνάμενοι πενηντάρηδες – μέσα κι εγώ – και η νεότεροι, που όμως δεν κουνιούνται λόγω playstation. Αυτο δεν θα κρατήσει πολύ, αν θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας. Όπως δεν κρατάει πολύ αυτή η υπερδύναμη της Κίνας, που απλά αποδεικνύει οτι είναι ο καινούργιος επίγειος εχθρός της πλαντηταρχίας. Σαν τον Πούτιν που έστειλε τον Τσίπρα στην Μέρκελ.

Φυσικά οι διαφωνίες είναι δεκτές, όπως είναι δεκτό το πακέτο ανάπτυξης. Όμως λέτε αυτό να δοθεί, χωρίς να έχουν υποδειχθεί οι νταβατζήδες; Και γιατί όλοι οι υπάλληλοι πολιτικοί, πάνε στις Βρυξέλλες; Για να μην βγούμε από το ευρώ; Όχι βέβαια. Για να υποστηρίξουν τους κοτσαμπάσηδες τους. Δηλαδή, ο Τσίπρας θα κάνει την ανάπτυξη; Πώς ; Θα ανοίξει σαν πρωθυπουργός εταιρείες; Με ποιούς θα παίξει είναι το θέμα. Κι ο Σύριζα έχει βασικούς χρηματοδότες την Αγγελοπούλου, τον Βαρδινογιάννη και τον Γιαννακόπουλο. Κάποιοι άλλοι που είπαν για το ναι, θέλουν πιο μεγάλα ποσά.

Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Η πατρίδα να σωθεί και το πρωτάθλημα να το πάρει ο Αλαφούζος, που αν θυμάμαι καλά αυτός πρότεινε τον Τσίπρα στον Αλαβάνο. Βέβαια τον πολέμησε τώρα τελευταία, αλλά κι ένας Οικονόμου τι να μετρήσει μπροστά στο καλό του έθνους; Εμείς θέλουμε να πάμε στον καφενέ και να φάμε ό,τι έχουμε . Εμείς θέλουμε όρκες που έχουν ίδια νοημοσύνη με εμάς. Εμείς διαφωνούμε με τους Ευρωπαίους, αλλά στο τέλος βλέπουμε και τις εκπομπές τους. Είναι τεράστιο το μυαλό αυτουνού που βλέπει Ακρόπολη ή την συνήθεια της όρκας. Κι εγώ έχω ίδια ψήφο με αυτόν. Τον ανήμπορο ή τον μαλάκα.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Πονάνε τα παλληκάρια, ρε!