ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ

Έγιναν επαναστάσεις, χύθηκε αίμα ατελείωτο γιατί το στομάχι του λαού δεν άντεχε άλλο την πείνα. Αγωνιστές και ποιητές μπήκαν μπροστά για την κατάκτηση της ελευθερίας, του λόγου και της σκέψης, της κατάργησης της λογοκρισίας, για περισσότερη δημοκρατία. Και από γαμήσι;

Γιατί, ρωτάω εγώ, οι επαναστάτες για αιώνες τα έδιναν όλα για τα δίκηα των λαών, για ισότητα και ειρήνη, για την ελευθερία των ιδεών, και σνομπάριζαν τις ερωτικές απαιτήσεις.

Γιατί να αποδίδεται μεγαλύτερη αξία στις πολιτικές κατακτήσεις κι όχι στο δικαίωμα του ατόμου να καλλιεργήσει πνευματικά, λογοτεχνικά τον ερωτισμό του.

Γράφω τούτες τις αράδες για «το νόμο της 29ης Ιουλίου», σα σήμερα, το 1881 στην αληθινά πρωτοπόρο Γαλλία. Ούτε ενάμισυ αιώνας δεν πέρασε από τότε που επετράπη ελεύθερα
η έκδοση και η πώληση κάθε βιβλίου, που έως τότε χαρακτηριζόταν άσεμνο, χυδαίο, πορνογραφικό. Πρώτη η Γαλλία άνοιξε το δρόμο σε εποχή που κυριαρχούσε ένας γελοίος
πουριτανισμός και αντιμετωπιζόντουσαν με καχυποψία ακόμα και αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στην Αγγλία και την Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία, άσε την
υπερσυντηρητική Αμερική.

Τέλη του 19ου αιώνα και στην πολιτισμένη Ευρώπη καταδικάζονται εκδότες αξιοσέβαστοι και πεθαίνουν στη φυλακή διότι κυκλοφόρησαν βιβλία του Εμίλ Ζολά και του Μαρκ Τουαίν. Άλλους, στην Αγγλία, τους υποχρέωναν σε hard labor, σε καταναγκαστικά έργα για κάποιους μήνες.

Να αναφέρω μονάχα τούτο. Το 1948 έπεσε κεραυνός στις ΗΠΑ, με σεισμό κουνήθηκε η Αμερική, τέτοιο ήταν το σκάνδαλο της πασίγνωστης Έκθεσης Kinsey, για τη Σεξουαλική
Συμπεριφορά του Άνδρα, έκδοση του ιδρύματος Rockfeller. Επειδή στη σχετική του έρευνα ο σεξολόγος ανέφερε τα εξής:

«...Το φιλί αλά γαλλικά, που συμπεριλαμβάνει την επαφή του εσωτερικού μέρους των χειλέων, γλωσσική επαφή και ερεθισμό της εσωτερικής κοιλότητας του στόματος της
συντρόφου είναι συχνό φαινόμενο, κατά 87%, των προσυνουσιακών επαφών στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις και σπανιότερο, κατά 59%, στις κατώτερες...».

Σαλτάρησαν από ντροπή(!) στις ΗΠΑ επειδή ο Kinsey έγραφε τόσο... τολμηρά τις επιστημονικές του παρατηρήσεις. Αυτά, μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, όχι πριν αρχίσουν τους πολέμους με τους Ινδιάνους.

Διαβάστε ακόμα:

Το αφροδισιακό του επαναστάτη