ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ Σ' ΕΝΑ ΣΤΗΜΕΝΟ ΜΑΤΣ

Μόνον «θεωρίες συνωμοσίας» δεν είναι το πάντα θερμό ενδιαφέρον των ξένων μεγάλων δυνάμεων για την Ελλαδίτσα. Η δουλειά κρατάει αιώνες, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αποφασίζουν χωρίς να παίρνουν εντολές, σε κάποιες περιπτώσεις, ανάλογα με το ειδικό προσωπικό βάρος του πρωθυπουργού, αυτός να «διαπραγματεύεται» το κυβερνητηλίκι του. Μιλάει η Ιστορία. Μιλάει η αλήθεια.

Το πρώτο εξάμηνο του 1828 επί Καποδίστρια η Ελλάδα αποτυγχάνει σε τρεις εκστρατείες για την απελευθέρωση του Μεσολογγίου, της Χίου και της Κρήτης. Μην πέσουμε σε λεπτομέρειες, τα λέμε σχεδόν τηλεγραφικά. Η Αγγλία έχει τις άκρες, τους ανθρώπους της, Έλληνες βέβαια, για να κατευθύνει, να πιέζει, για τούτο και το άλλο, σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Και άσε τους αιώνιους αρχιμαλάκες να μιλάνε για ανθελληνική ή φιλική προς τη χώρα μας πολιτική της Βρετανίας, της Ρωσίας, της Γαλλίας. Ο καθείς την πάρτη του. Μόνο.

Ο καθείς για το συμφέρον του, όχι για να σε βοηθήσει, όχι για να σε βλάψει. Η Αγγλία, λοιπόν, τότε δεν γούσταρε να κατέβει στο γήπεδο πλήρης η εθνική μας ομάδα, με συνέπεια να μείνουν εκτός συνόρων του νεοσύστατου κράτους περιοχές που είχαν χύσει αίμα για την Επανάσταση.

Ο Υψηλάντης, για παράδειγμα, ζητάει την άδεια να στρατολογήσει χωριάτες στον Μωριά. Αρνείται ο Καποδίστριας. «Κάτσε στα αυγά σου...» τον διατάζει ο κυβερνήτης, «...φθάνουν όσους έχει εξοπλίσει ο Κολοκοτρώνης». Αρκεί ο πρόλογος, πριν την πρώτη σελίδα του κεφαλαίου, τον Αύγουστο του 1828...

Σα σήμερα στις 20 Αυγούστου, ο στρατηγός Μαιζών, άλλος φιλέλλην, που τον τιμούμε δίνοντας το όνομά του σε δρόμο στο κέντρο της Αθήνας, ξεφορτώνει 14.000 πεζικάριους από 52 παπόρια, αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο. Φοβερά πράγματα. Είπαμε. Οι ξένες δυνάμεις. Οι «θεωρίες συνωμοσίας».

Από τις 26 Σεπτεμβρίου το 1828 θα αρχίσει να εφαρμόζεται η Συνθήκη της Αλεξάνδρειας, σύμφωνα με την οποία θα αποχωρήσουν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά. Αυτό υπέγραψαν ο πατέρας του Ιμπραήμ, ο Μωχάμεντ Αλή και οι ξένες δυνάμεις. Κι αυτό διότι ο μέγας Κολοκοτρώνης στο τσίκι τσίκι, πότε στο παρτιζάνικο και πότε στο τακτικό στυλ, του άλλαξε τα κατσαπουτσάλευρα του νταή Ιμπραήμ, του «μικρού Ναπολέοντα». Με 40.000 στρατό κατέβηκε να παίξει μπάλα ο μπάσταρδος και ευφυής στρατιωτικός Ιμπραήμ, μια πράγματι αξία στο γήπεδο, αλλά οι πουτσαράδες και κατσαπλιάδες Έλληνες του χάλασαν 25.000 φαντάρους!

Δεν είχε καμία δουλειά ο γαλλικός στρατός με επικεφαλής τον Μαιζών να πατήσει στο Μωριά για να... διώξει τις σακατεμένες δυνάμεις του Ιμπραήμ, μάλιστα όταν αποφασισμένο είναι να πάρει δρόμο ο Αιγύπτιος. Το γράφει και ο Τρικούπης: «... δια την ουδετέρωσιν της ένεκα του πολέμου ενδεχόμενης εν Ελλάδα ρωσικής επιρροής», δηλαδή όχι για να διώξουν τον Ιμπραήμ αποβιβάστηκαν οι Γάλλοι. Να διώξουν κάθε σκέψη από τις πολιτικές βλέψεις του τσάρου και, με τη σύμφωνη γνώμη και της Αγγλίας, έκαναν το «ντου» οι Γάλλοι.

Θα ήταν παράλειψη να μην πούμε και το άλλο. Ναι μεν οι Γάλλοι συμπεριφερόντουσαν ως εχθρικές δυνάμεις κατοχής, αλλά βοήθησαν στην απελευθέρωση της Ρούμελης, πάλι μετά από συμφωνία Παρισιού-Λονδίνου. Και τα πρώτα δημόσια έργα στην Πελοπόννησο, δρόμους, γέφυρες, τα έκαναν τα γαλλικά στρατεύματα, τότε.

Διαβάστε ακόμα:

Από τον Γκορμπατσώφ στον Πούτιν