ΧΑΒΑΛΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΥΡΛΟ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟΥ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Χάσαμε την ηρεμία μας ρε παιδί μου. Χώρια που όλοι αυτοί που μάχονται, έχουν γίνει ξαφνικά Συριζαίοι. Το χώρια βέβαια, δεν σημαίνει κι έκπληξη για μας. Για μας τους ποδοσφαιρόφιλους συζητώ. Που ξέρουμε οτι όταν υπάρχει ακυβερνησία ή ας πούμε κακοδιοίκηση, το κενό το αναλαμβάνουν πάντα οι οργανωμένοι. Λογικό λοιπόν δεν είναι, να μην θέλουν κάποιοι επιχειρηματίες να αναλάβουν το ντρεσάρισμα της νέας κυβέρνησης;

Με ποιούς δηλαδή θα παίξουν τα δις του Γιούνκερ; Με καινούργιους; Άντε να δεχτούμε και μερικούς που θα θελήσουν να πάρουν κανά Καγιέν. Δηλαδή κανά εκατοστό του εκατοστού σαν ποσοστό. Τα υπόλοιπα, πού θα πάνε; Στον κακομοίρη ή σε αυτόν που είναι παλιό τζάκι; Στον άτολμο και άβουλο που κρατάει το εργοστάσιο του υπαρκτού καπιταλισμού ή στον άλλον που αποδεικνύει οτι είναι παλιάς κοπής μαφιόζος αν και νέος στις μπουτίκ;

Λογικό βέβαια να μπλέκεται και το ποδόσφαιρο. Αυτό ούτως ή άλλως ήταν πάντοτε μπλεγμένο. Από τότε που ήταν παράνομο σπορ στα σχολεία διότι ξέφευγε καμιά μπάλα κι έσπαγε κάποιο απέναντι παράθυρο. Από τότε που ανακαλύφθηκε, ποιός κάνει κουμάντο στο άθλημα. Από τότε που τα παίρνανε οι παίκτες που είχαν ανάγκη, μέχρι που φτάσαμε στους διαιτητές, στους παράγοντες και στους στοιχηματατζήδες. Από τότε που ψήφιζε ο λαός κι αισθανόταν οτι εκλέγει τον καλύτερο ή τέλος πάντων οτι επιβάλλει την θέληση του μέσω κάλπης. Από τότε που ο πανμέγιστος μαλάκας, ο γίγας που θα πάει να ξαναψηφίσει, θεωρούσε οτι το παιχνίδι ήταν καθαρό, επειδή κέρδισε η ομάδα του.

Υπάρχει πρόβλημα όμως; Κανένα. Η πλάκα συνεχίζεται, εκλογές ξαναγίνονται όντας ακυβέρνητοι πρακτικά για όλη την χρονιά, και τα μέσα παραπληροφόρησης, απλά παραθέτουν τα γεγονότα, χωρίς να μορφώνουν κανέναν. Για τον πόλεμο που μαίνεται – που μαίνεται επειδή ο Τσίπρας απλά περιμένει τις εντολές από τους επιχειρηματίες που θα επικρατήσουν -, κανένα σινιάλο. Και τι να πουν βέβαια; Άμα βλέπεις οτι δίπλα στο Bux, κινδύνευσε μέχρι και το σκάφος του Αλαφούζου;

Ντέρμπυ λοιπόν καταγράφεται στο προσκήνιο, βάσει δημοσκοπήσεων. Ναι αυτές που δεν βάζανε τον ψεκασμένο την βουλή στις προηγούμενες εκλογές, αυτές που βγάζανε όχι στο δημοψήφισμα. Μαλακίες αγαπητοί κι αγαπητές. Αλλού είναι το ντέρμπυ. Ποιός θα διοικήσει τον Σύριζα που θα κερδίσει είναι το θέμα. Γι' αυτό και σκοτώνονται οι επίδοξοι άτυποι αρχηγοί. Σε επίπεδο λοχαγού βέβαια. Διότι οι συνταγματάρχες, τα έχουν βρει σε όλα. Τα λοχαγάκια έχουν θέματα, αφού μπερδέψαν τα χωράφια τους.

Όπως και την εξουσία σε κάποια εκατομμύρια της πλάκας, που αφορούν την μπάλα. Και βαράνε δεξιά κι αριστερά, χαμένοι κι αυτοί στην κλεψύδρα του χρόνου αλλά και στην αδίστακτη πραγματικότητα. Όταν δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση, πόσα να καταφέρεις με δυό πάνινα παπούτσια ή κρατώντας τους ορούς της άνοιας στο χέρι; Στην πολιτική μετράει το χρήμα όμως, όπως και στην αριστοκρατία τα περασμένα έστω μεγαλεία.

Εμείς λοιπόν, απλά καθόμαστε στον καναπέ, και τα ξύνουμε. Το μόνο που μας καίει είναι τι πίτσα θα παραγγείλουμε την Κυριακή. Τι χαβαλέ θα κάνουμε με τον Λεβέντη ή τον μουρλό του νομισματοκοπείου. Τώρα δεν ερωτώμεθα πλέον, άσχετα αν θα πάμε στις κάλπες. Δεν είναι εκεί το παιχνίδι. Κι άμα δεν συμμετέχεις σε αλληλοεξόντωση συμμοριών ή συμμοριτών, οφείλεις να απολαμβάνεις το τζάμπα θέαμα. Διότι αν δεν το κάνεις, τότε ειλικρινά θα έχεις χάσει το show στην αρένα του πιο λαμογιάρικου κράτους της οικουμένης.

Του κράτους που στο φωνάζει: Κανένα μνημονιακό κόμμα δεν έχει πρόγραμμα, αφού τα πάντα είναι υπογεγραμμένα. Κανένα αντιμνημονιακό δεν έχει τον τρόπο να δείξει το πώς θα εφαρμόσει τις σκέψεις του. Κι άρα πάμε σε μια βουλή, ίδια με την διοίκηση επιπέδου Αδαμίδη, αν θέλουμε να ξανασκεφτούμε την ΑΕΚ. Αν πάλι δεν θέλουμε, τότε ας δούμε πού πάει η χώρα. Μήπως στην τρίτη εθνική για να την πάρουν κάποιοι τζάμπα; Ή μήπως κάνω λάθος κι ο Τσίπρας έχει σχέδιο και πυγμή και θα πάει κόντρα στους μαχόμενους δραχμιστές;

Δεν είναι τίποτα. Μια σφαίρα στην Πάρνηθα, που τελικά ήταν αυτοκτονία. Μια τεχνική εταιρεία, που όμως οι μετοχές της είχαν μεταβιβαστεί. Δυό ποδοσφαιρκά συμβάντα για να προστατεύσουν άλλα συμφέροντα. Μια θαλαμηγός που κάηκε αλλά αποζημιώθηκε πλήρως, αφού ο εμπρησμός ήταν ένα παρατημένο τσιγάρο του μαύρου θερμαστή από το Αλγέρι. Ρε κάτι συμπτώσεις απανωτές, προεκλογικά. Που συνέπεσε κι η ώρα να απολογείται σύσσωμη η ηγεσία του ελληνικού ποδόσφαιρου ! Έχω πάθει την πλάκα μου με τις χαρτοπετσέτες των απερχόμενων. Που πλέον είναι αδύνατον να διαχειριστούν τα γεγονότα. Διότι ο γίγας ο λαός, πρόκειται να ξαναψηφίσει.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Ο πούστικος ρόλος της Αγγλίας και το παπαδαριό