ΕΝΑ ΣΚΕΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ MOYLIN ROUGE

Ο άνδρας έχει ανάγκη να δει γυμνή σάρκα, όσο γίνεται περισσότερη, όχι να περιορίζεται το μάτι μέχρι τον αστράγαλο, άντε και ολίγη γάμπα. Η εφεύρεση για να ικανοποιεί το μπανιστήρι, νόμιμα και κυριλάτα, ήταν σε κάποιο βαθμό το καμπαρέ.

Εξήντα χρόνια μετά το Can Can έσκασε μύτη στο Παρίσι το 1889, σα σήμερα, 6 Οκτωβρίου, «ο Κόκκινος Μύλος». Το Moulin Rouge, υποτίθεται μουσικό θέατρο, όπου τα «κορίτσια», δηλαδή πουτανάκια κανονικά, χόρευαν με γυμνά τα πόδια πάνω στη σκηνή. Κι εκτός σκηνής ήταν ανοικτά στον πελάτη, στον επισκέπτη της παράστασης στο Μουλέν Ρουζ.

Με τα χρόνια το Μουλέν Ρουζ που άνοιξε τις πύλες του την ίδια χρονιά με τον Πύργο του Άιφελ, έγινε ο θρύλος και σιγά-σιγά αποενοχοποιήθηκε, σταμάτησε να λειτουργεί ως οίκος ανοχής στην πραγματικότητα με κορίτσια, με «χορεύτριες» από όλο τον κόσμο. Σήμερα ο τουρίστας στο Παρίσι θα κάνει μια βόλτα στο Moulin Rouge, τον Κόκκινο Μύλο που υπάρχει στην είσοδό του και να βγάλει φωτογραφίες αναμνηστικές .

Πριν ένα χρόνο, τέτοια εποχή, ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ωλάντ με την ευκαιρία της παρουσίας του στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, δεν παρέλειψε να επισκεφθεί στο Μπροντγουαίη το περίπτερο του Moulin Rouge και να φωτογραφηθεί με τα κορίτσια του. Είπαμε. Σήμερα το καμπαρέ είναι ναός της διασκέδασης, όχι μπουρδέλο.

Διαβάστε ακόμα:

Αθώο πνεύμα ελευθερίας και φωτός