ΟΤΑΝ ΕΔΙΩΞΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΒΕΤ ΤΟΝ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑ...

Με την ευκαιρία ότι σα σήμερα έσκασε μύτη στην πιάτσα ο αποδυτηριακιας, στις 30 Νοεμβρίου το 1982, όταν πρωτοκυκλοφόρησε η εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», παραθέτω τι είπα για πάρτη μου κάποιες εξέχουσες το ίδιο με εμένα προσωπικότητες.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΓΑΜΑΛΙΗΛ (Γράφει από το υπόγειο του Ναού του Σολομών)

... Σύμφωνα με τα απόκρυφα κείμενα μας ο Αποδυτηριάκιας πρωτοεμφανίσθηκε στην αυλή του Φαραώ, την εποχή των Πυραμίδων, όμως έγινε γνωστός στο ιερατείο όταν πριν από 1.316 χρόνια εξεδιώχθη από το Θιβέτ… Στη σημερινή του διάσταση, όπως παίζει μπάλλα στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» μας είναι αδιάφορος… Το εννοώ.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ (Γράφει από τα αποδυτήρια της Επιδαύρου)

Αυτόν τον κερατά που κρύβεται πίσω από τα ψευδώνυμο Ο Αποδυτηριάκιας τον παραδέχθηκα όταν πρώτος και μόνον αυτός μου ξεβράκωσε την εμπάθεια μου… Δεν περίμενα ποτέ ότι τελικώς θα σκάσει μύτη γραφιάς ταλαντούχος και δωρισμένος με την τρέλλα της δημιουργίας αλλά και χωρίς τη χολή στα κείμενα του, στην κριτική του…
Ο άτιμος ο Αποδυτηριάκιας…, και χαλάλι του όσα πήρε και από μένα, και από τη μαστοριά τη δική μου…, όσα χρόνια τον διαβάζω δεν κατάφερα να τον τσακώσω ποτέ βρεγμένο, ούτε με μια σταγόνα από την κολυμπήθρα των δηλητήριων...

Πήδηξε κόσμο από τη στήλη του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» ο άθεος καριόλης, ρεζίλεψε άτομα, πόνεσε, μάτωσε με την πένα του, που άλλοτε ήταν κατσαβίδι, άλλοτε φαλτσέτα, φώτισε την ατέλεια του ανθρώπινου γένους, μπήκε και σε εκτάρια φυλαγμένα από ηλεκτροφόρα καλώδια… και τα έκανε όλα αυτά ξεπερνώντας τα όρια τα δικά μας, χωρίς καν να ακούσει τα κοχλάζοντα μαύρα υγρά μέσα του… Δούλεψε το νυστέρι στο κρεββάτι του ασθενούς έτσι διότι διαφορετικά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην αποστολή του.

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ (Γράφει από την Κόλαση)

Ζηλέυω τον Αποδυτηριάκια. Στον αιώνα δεν ξανασυνάντησα μέγα καλλιτέχνη τόσο αλήτη όσο αυτός. Όλοι οι μαλάκες, γεννημένοι λαϊκιστές του κερατά, πήραν το μέρος του Γιάννη Αγιάννη και μόνον αυτός ο άτιμος ο Αποδυτηριάκιας σα να είχε εκβιάσει νταηλίκι την ευλογία μου, συνέλαβε την αγωνία και την ηθική του Ιαβέρη… Ζυγίζω κάθε λέξη μέσα από τον τάφο μου..., η Ευρώπη κτίσθηκε τα τελευταία 200 χρόνια στηριζόμενη στο δημόσιο λειτουργό Ιαβέρη, χωρίς του οποίου τη συμβολή δεν θα μπορούσε να διαπρέψει ο αυτοδημιούργητος Αγιάννης.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (Γράφει πίσω από το μπερντέ…)

Στα αρχίδια μου..., που λέει και πολυχρονεμένος σας Αποδυτηριάκιας, ο μεγαλύτερος εχθρός της ιστορικής μου πορείας. Τον κύριο, λοιπόν, τον γράφω κανονικά, όσο κι αν με ξεμπροστιάζει σε κάθε ευκαιρία. Εγώ ο Καραγκιόζης είμαι αθάνατος και θα συνεχίζω να είμαι ζωντανός κι όχι μια σκιά, μάλιστα σαν πρωταγωνιστής στο ξευτυλέ Θέατρο της Ελλάδος.

Δεν του κάθεται με τίποτα του Αποδυτηριάκια και δεν θέλει να το χωνέψει ότι εγώ ο Καραγκιόζης, από Ανατολή μερηά προερχόμενος, είμαι ο πρώτος μετανάστης στην Ελλάδα που αγαπήθηκε από τον κόσμο, μάλιστα από την πιτσιρικαρία. Οι Έλληνες, με πρώτους τους κουλτουριάρηδές, γουστάρουν εμένα τον ανεπρόκοπο και τεμπέλη, τον ξυπόλυτο και λεχρίτη, τον αρχιψεύταρο, το λαμόγιο...

Άστον να λέει ο μοσιού Αποδυτηριάκιας που μ’ έχει αναδείξει στη πρώτη βρισιά στην Ελλάδα... Στα παπάρια μου.

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ (Γράφει από τον Παράδεισο)

Τον Αποδυτηριάκια που πρωτογνώρισα εγώ τον έκαψαν ζωντανό μετά από συνοπτική διαδικασία της Ιεράς Εξετάσεως. Κι αυτός ο σύγχρονος και διαχρονικός, με την πρώτη ματιά στα γραφτά του..., θα πεις..., είναι περιθώριο, θέλει να παραμείνει στο περιθώριο και, κυρίως, επιδιώκει να σκανδαλίσει, να αιφνιδιάσει. Δεν είναι έτσι, όμως...

Λέει πράγματα ο κύριος Αποδυτηριάκιας που δυστυχέστατα δεν τα είχαμε κάν πλησιάσει εμείς και, μα τους Θεούς, πιθανότατα τώρα, στην άλλη μας ζωή, να μην τα σκαλίζαμε αν δεν μας τα έχωνε στο πρόσωπο τούτος ο σατανάς...

ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ (Γράφει χωρίς το σεντόνι του...)

Είναι ποιητής ο Αποδυτηριάκιας. Ποιεί την κοροϊδία..., το παλληκάρι δουλεύει τον κόσμο, χωρίς να βγάζει την ουρά του…, δηλαδή κάνει πλάκα και στον εαυτό του. Έχουμε να κάνουμε με τον απόλυτο αντιήρωα... Δεν σου ζητάει δικαίωση, τιμές, αμοιβές ο Αποδυτηριάκιας και δεν έχει πρόβλημα να τον πεις πράκτορα, άπιστο, ξευτυλισμένο, άρρωστο. Προσωπικά, όπως αρκετοί αναγνώστες του, επηρεάστηκα τόσο από τα σεντόνια του, που κινδύνευσα να μπω, μόνος δίχως την παρέα τοY..., σε μονοπάτια επικίνδυνα, κατηφορικά, κατασκότεινα... Σε κάποια φάση, όμως, πέταξα το σεντόνι, ντύθηκα πάλι με τα δικά μου ρούχα και τον Αποδυτηριάκια τον παίζω από μακρυά...

Διαβάστε ακόμα:

Ο γοής μιας άλλης εποχής