ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ Η ΑΘΗΝΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Ποιος είπε ότι η τρομοκρατία είναι γέννημα των τελευταίων ετών; Η αποκοπή των Ερμών στην αρχαία Αθήνα είναι μία από τις πρώτες και πιο γνωστές ιστορικά τρομοκρατικές πράξεις. Συνέβη την Άνοιξη του 415 π.Χ., όταν ο αθηναικός στόλος ετοιμαζόταν να αποπλεύσει για τη Σικελία. Έντρομοι οι Αθηναίοι είδαν ακρωτηριασμένους τους μαρμάρινους πεσσούς, που κατέληγαν σε κεφαλή του θεού Ερμή και εκτός των άλλων χρησίμευαν σαν οδοδείκτες.

Επρόκειτο για ένα προμελετημένο σχέδιο ­που απέβλεπε στη ματαίωση της σικελικής εκστρατείας και στην αποδυνάμωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι υποψίες έπεσαν κυρίως στους ολιγαρχικούς, τους οποίους πολλοί υποψιάζονταν ότι σε συνεργασία ακόμη και με τους Λακεδαιμονίους συνωμοτούσαν για την ανατροπή της δημοκρατίας.

Στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων, εμπρηστικών για την ακρίβεια, έγιναν και οι πολεμικοί ναύσταθμοι του αθηναϊκού κράτους Στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. κάποιος πληρωμένος πράκτορας του Φιλίππου Β', ονόματι Αντιφών, σχεδίαζε να κατακάψει τον αθηναϊκό πολεμικό στόλο.

Οι προθέσεις του, όμως έγιναν αντιληπτές, οπότε και αναγκάστηκε να κρυφτεί στον Πειραιά ευελπιστώντας στην προστασία της φιλομακεδονικής μερίδας της Αθήνας. Με πρωτοβουλία του Δημοσθένη ο επίδοξος εμπρηστής συνελήφθη και μάλιστα χωρίς να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες, αφού άνευ ειδικής έγκρισης παραβιάστηκε το άσυλο της κατοικίας. Ακολούθησε η αφαίρεση της αθηναϊκής ιθαγένειας και στη συνέχεια η εκτέλεσή του. Ορισμένοι ιστορικοί, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, πιστεύουν ότι ο Αντιφών δεν ήταν έμμισθο όργανο του Φιλίππου Β' και ότι στην πράξη του αυτή κινήθηκε από μόνος του.

Στην ελληνική μυθολογία, το Κράτος ήταν η προσωποποίηση της ωμής εξουσίας κάθε μορφής, όχι μόνο της κρατικής η Βία ήταν αδελφή του. Σε άλλες εκδοχές, το Κράτος είναι νόθο παιδί του Δία και μιας ανώνυμης θνητής γυναίκας, ή ένας Τιτάνας που δένει τον Προμηθέα στο βράχο.

Ο Αισχύλος στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης παρουσιάζει το Κράτος και τη Βία ως υπηρέτες και πιστούς εκτελεστές του Δία να βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου.

Από τα λόγια του Κράτους ο θεατής πληροφορείται ότι ο Προμηθέας τιμωρείται επειδή έκλεψε τη φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους. Το Κράτος συμπληρώνει ότι «ελεύθερος κανείς, μονάχα ο Δίας» - ο Θεός θα λέγαμε σήμερα. Αλλά δεν του πλέκει το εγκώμιο, αφού λέει επίσης ότι ο Δίας είναι και πιο «πανούργος» από τον Προμηθέα και ότι «είναι σκληρόψυχος ο κάθε νέος αφέντης».

Γενικά, πάντως το Κράτος απλά αποδέχεται τις διαταγές του Δία χωρίς αντίθετη σκέψη. Η δικαιοσύνη του Δία είναι για το Κράτος η μόνη δυνατή δικαιοσύνη. Το Κράτος είναι ανίκανο να αισθανθεί φιλία ή οίκτο, επειδή δεν έχει δικό του σύστημα αξιών παρεκτός αυτό που του έχει επιβληθεί από τον Δία.

Διαβάστε ακόμα:

Το αντίδοτο στον φασισμό