Ο ΠΙΟ ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

Το όνομα του είναι συνώνυμο με την ομορφιά, την τόλμη, την ορμή, την γενναιότητα, τον αυθορμητισμό και με χίλια δυο άλλα καλά. Κι’ όμως, αυτό το όνομα προέρχεται από το «ἄχος» (θλίψη, πόνος) και το «ἴλλω» (περιπλανιέμαι, τριγυρνώ), δηλαδή: "αυτός που τριγυρίζει θλιμμένος".

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας είναι γιος του Πηλέα και της Νηρηίδας Θέτιδος, εγγονός του Αιακού και ήταν ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου. Εξ αιτίας του πατέρα του αρκετές πηγές τον αναφέρουν και ως Πηλείδη. Ο Αχιλλέας ήταν βασιλιάς των Μυρμιδόνων στην Φθία (την σημερινή Φθιώτιδα). Σύμφωνα με τον μετά-Ομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, όμως πιάνοντάς τον από τη φτέρνα, τον άφησε τρωτό σ' αυτό το σημείο. Εξ ου η φράση που υπάρχει και μέχρι σήμερα και που αναφέρεται σαν «Αχίλλειος φτέρνα». Όταν ο Αχιλλέας έφτασε στην εφηβεία, ο πατέρας του τον έδωσε μαζί με τον φίλο του Πάτροκλο στον Κένταυρο Χείρωνα για να τον μεγαλώσει και να τον διδάξει, στο όρος Πήλιο.

Όταν έφτασε η εποχή του Τρωικού Πολέμου, και ο Αχιλλέας ήταν πια άντρας, βγήκε ένας χρησμός από τον μάντη Κάλχα που δήλωσε ότι οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να νικήσουν δίχως τη βοήθεια του Αχιλλέα. Όμως η μητέρα του, ήξερε ότι η μοίρα του γιου της ήταν να πεθάνει αν πήγαινε στην Τροία, κι’ έτσι τον έκρυψε στην αυλή του Λυκομήδη στην Σκύρο, μεταμφιεσμένο σε κορίτσι.

Διαβάστε την συνέχεια στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο, στο nikosonline.gr