BREXIT ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΖΙΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

Το τι ψήφισε η Ινγκλετέρα, δεν με αφορά. Όπως ποτέ δεν με αφορούσε το τι κάνει κάποια ΕΟΚ. Αυτά ανέκαθεν τα έβλεπα σαν κορυφαία κινήματα συνδικαλιστών, που δήθεν το παίζουν εξουσιαστές κάποιων δημόσιων υπαλλήλων, και που σίγουρα ήταν εντολοδόχοι κάποιων, που δεν έχουν ονόματα, αλλά σήμερα κυκλοφορούν στην πιάτσα, με το sic όνομα, αγορές. Άυλοι καπιταλιστές κοινώς, σε απόλυτη κόντρα με τους υπαρκτούς καπιταλιστές. Θιασώτες της φούσκας, εναντίον αυτών, που φυσικά μπήκαν στο παιχνίδι, και παίξανε την φούσκα.

Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να ψάξει να βρει τα αίτια ή τις συνέπειες του brexit. Αυτά είναι για πολύ σοβαρά μυαλά, τα οποία ξεκίνησαν να φωνάζουν αμέσως μετά το τέλος του δημοκρατικού δικαιώματος των πολιτών (μην γελάτε). Και φυσικά όλα αυτά τα μυαλά, είναι για άλλη μια φορά σε απόλυτη κόντρα μεταξύ τους. Κοινώς έχουμε μάθει τα ίδια, αλλά δεν έχουμε τα ίδια συμπεράσματα. Άρα εγώ, που είμαι απλά μηχανικός του Columbia, γιατί να προβληματιστώ; Εγώ έχω μάθει τα τραγούδια του Μπαγιαντέρα, κι όταν καταλήξουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επί των οικονομικών, θα μπορέσω και να τους αντιμετωπίσω. Όχι τους ίδιους. Αυτά τα νέα δεδομένα που θα έχουν φτιάξει για να συνεχίσουμε τις επιχειρήσεις μας. Εκείνοι, θα καούν μεταξύ τους.

Μιλάμε όμως για τον λαό της τέως αυτοκρατορίας τώρα. Που εκτός από τον Κάμερον, έχει κι έναν κλασσικό μαλάκα, που λέγεται Φάρατζ. Που είπε κι ένα ψεματάκι της τάξης των 325 μύριων την εβδομάδα για κάποιο ΕΣΥ της Αγγλίας. Κάντε πολλαπλασιασμούς για το έτος. Επίσης μιλάμε, για τους κατά τεκμήριο χαβαλέδες πολίτες, που όταν φύγουν από την έντονη αστυνομοκρατία του νησιού, απλά ψιλογαμιούνται στα Μάλια ή στο Φαληράκι με τις περίφημες τσιμπουκοδρομίες, που είναι επέκταση πολιτισμού μετά τα Άσκοτ. Ξέρετε, εκεί που τρέχουν άλογα, σκυλιά, κουνέλια ή πετεινοί, και οι αυτοκράτορες, πάνε και ποντάρουνε. Την ίδια ώρα βέβαια, που έχουν και υπέρτατο άρχοντα κάποιον Κάρολο ή κάποια Ελισάβετ, ελέω Θεού.

Στον κώλο, είναι πολύ συνηθισμένη η τέως αυτοκρατορία, οπότε δεν θα μπορούσε και σαν πολιτική πράξη, να κάνει κάτι διαφορετικό. Δηλαδή να κάνει κάποιος γελοίος, που ονομάζεται Κάμερον, του κώλου τα εννιάμερα. Να βγει στην εξουσία με την υπόσχεση κάποιου δημοψηφίσματος, και φυσικά μετά να το πραγματοποιήσει, αφού όμως πρώτα είχε γίνει ρόμπα σε όλη την Ευρώπη – που δεν την ήθελε προσωπικά αλλά έπρεπε και να την θέλει πολιτικά -, όταν είχε πάει για διαπραγματεύσεις. Μιλάμε για άνθρωπο που παλιότερα – εντάξει νεανικές τρέλες, αλλά πόσοι από εμάς τις είχαμε; – έβαζε το πουλί του σε κάτι γουρουνοκεφαλές.

Τι έκανε αυτός ο λαός; Ό,τι έκανε και ο ελληνικός. Ό,τι λέω κι εγώ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΚΑΤΩ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ. Κι αυτό το ζήτησε ο Κάμερον. Αποδεικνύοντας ότι δεν έχει μόνο ο ελληνικός λαός τους ηγέτες που του αξίζουν , αλλά κι ο κάθε λαός. Διότι ο λαός είναι ένας, ομοούσιος κι αδιαίρετος, κάργα μαλάκας, που απλά κατοικεί στην Βαβέλ. Κοινώς, ο ένας απλά μιλάει άλλες γλώσσες. Και ψηφίζοντας κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν της πλάκας του, αποδεικνύει την απόλυτη σιχαμάρα προς τον εαυτό του κατ’ αρχάς και κατά δεύτερον προς τις πράξεις του. Τι αποδεικνύει αυτό; Απλά πράματα: ΗΓΕΤΗΣ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΓΕΤΗΣ.

Κι αυτό έδειξε ο Κάμερον αλλά κι ο εδώ Τσίπρας. Που είναι ακριβώς τα ίδια σκατά. Άσχετα αν είναι ο ένας μπορφωμένος, κι ο άλλος είναι απόφοιτος του Ίτον και του Γέιλ. Το ίδιο κάργα μαλάκες είναι. Διότι όπως έλεγε κι η μάνα μου, υπάρχουν άπειροι μαλάκες με πτυχία. Που θα πετύχουν τα ίδια πράματα. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον λαό από τον οποίον εξελέγησαν. Αυτό το παράδειγμα μας το δίνει τόσο ξεκάθαρα η Δανία, που ψήφισε ΕΚΤΟΣ ΕΟΚ, αλλά οι ηγέτες της, έγραψαν κανονικά τον λαό.

Διότι ο λαός δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα. Κι ο ηγέτης που δεν είναι καραγκιόζης, οφείλει να το ξέρει αυτό. Κι όχι σήμερα, στην τέως αυτοκρατορία, να έχουμε τάσεις καινούργιων δημοψηφισμάτων από την Σκωτία, ή την Ιρλανδία, ή από την πρωτεύουσα του νησιού. Διότι κι αν αυτά είναι δημοκρατικά, τότε στην Ινγκλετέρα απλά η δημοκρατία έχει αποθάνει. Δεν σέβεσαι το δημοψήφισμα; Δηλαδή τι έκανες; Έριξες τα ζάρια, κι όποιον πάρει ο χάρος; Κι αν δεν σου αρέσει η απόφαση – ναι των γεωργών, των κτηνοβατών του βορρά, των συνταξιούχων – τότε, τι μας παριστάνεις την δημοκρατική χώρα; Δεν γαμιέσαι καλύτερα μπας και πιάσεις και ράτσα;

Αυτόν τον διχασμό που βλέπω – υστερικότατος αφού brexit ποτέ δεν θα γίνει – μου θυμίζει Ελλάδα στον εμφύλιο ή στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε που ο καθένας ήταν μόνος του ή που κανένας δεν ήξερε τι διάολο συμβαίνει. Και δεν τα λέω αυτά επειδή βγήκαν κάποιες κότες στην τηλεόραση και λέγανε ότι δεν ξέρανε τι σημαίνει brexit. Αυτές μπορεί και να είναι εγκάθετες. Άλλο λέω: Ότι για σοβαρότατες αποφάσεις, απαγορεύεται να αποφασίζει ο λαός, που είναι σίγουρα αμόρφωτος σε στοιχειώδη παιδεία, αλλά σίγουρα δεν ξέρει τις διακρατικές συναλλαγές, οι οποίες όταν καταρρεύσουν, δεν θα έχει ιδέα για τις συνέπειες όσον αναφορά την καθημερινότητα του.

Το δημοψήφισμα λοιπόν, δεν μας είπε και τίποτα καινούργιο. Απλά έδειξε οτι η Ινγκλετέρα δεν έχει ηγέτες ούτε για το brexit αλλά ούτε και το bremain, ότι είναι βαθύτατα διχασμένη, κι ότι έχει τις ίδιες λαϊκές παθογένειες, όπως όλες οι χώρες. Που δήθεν πιστεύουν στην δημοκρατία, αλλά διοικούνται από κάποιον άυλο καπιταλισμό, που έχει φέρει όλον τον πλανήτη να χρωστάει τρεις φορές το ΑΕΠ του. Και που λογικά έχει και στην Ελλάδα, τον άυλο Τσίπρα. Συνέχεια φυσικά του Καραμανλή, του Παπανδρέου και κατόπιν των υποκοριστικών του – Γιωργάκη και Κωστάκη – με διαλείμματα δολοφονικά του Μητσοτάκη και του Σημίτη.

Κι έχει πλάκα σήμερα να διαβάζεις τις δηλώσεις των πολιτικών για το brexit. Οι μισοί μιλάνε για γρήγορο διαζύγιο, οι άλλοι μισοί να μην βιαζόμαστε. Ο Σόιμπλε να μιλάει σκληρά για διαδικασία αλλά ταυτόχρονα να μιλάει για καθεστώς ειδικού εταίρου. Η αμερικάνικη επίσημη θέση να λέει ότι είναι κακό το brexit, αλλά το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ να λέει οτι καλώς έγινε. ΜΙΛΑΜΕ ΟΤΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ. Στην οποίαν πετάχτηκαν και οι δυό τσουτσούδες: Ο Τσίπρας κι ο Ερντογάν. Ο ένας έκανε διάγγελμα για να πει παπαριές περί καλύτερης Ευρώπης – ο άφραγκος – , κι ο άλλος με την μπούργκα, να προειδοποιήσει ότι θα φύγουν κι άλλοι. Όταν κάνεις όμως μια μαλακία δημοψήφισμα, γιατί να μην έχει άποψη ο κάθε μαλάκας;

Τέλος πάντων, έγινε κι αυτό για να βρισκόμαστε σε κάποιαν κινητικότητα, και να μην βλέπουμε τους βαρείς οπλισμούς που συγκεντρώνει το ΝΑΤΟ στην Νορβηγία, ή να ξεχνάμε την δήλωση της Μέρκελ, ότι η ασφάλεια της Ευρώπης δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Την ώρα που ο γερμανικός στρατός επενδύει 80 δις σε καινούργια οπλικά συστήματα. Και την ώρα που ο ISIS δεν έκανε κι ένα χτύπημα στο ποδόσφαιρο, μια που οι χαπακωμένοι φανατικοί, μάλλον έχουν πάρει εντολή να βλέπουν μπάλα. Έτσι είναι όμως. Άμα σου πέφτει ένα brexit, έχεις φοβερά θέματα με το τι θα απογίνει η λίρα και τι σχέση θα έχει η τιμή του σιταριού σε απόλυτη στοχαστική ανέλιξη με το fund που αγόρασε Viagra για να πηδήξει ο πετρελαιάς Σαουδάραβας μια βιζιτού από το Καζακστάν.

Το μόνο που έχω να πω για το brexit, είναι να μην ανησυχείτε. Δεν θα γίνει ποτέ. Αν πάλι ανησυχείτε, τότε δέστε το σαν την πρώτη κίνηση διάλυσης της ΕΟΚ. Ανησυχείτε όμως ή δεν ανησυχείτε, μην χαλάτε την ζαχαρένια σας, αφού το παιχνίδι είναι παιγμένο, και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, πέραν της προσέλευσης σας σε κάποιαν κάλπη. Οπότε επειδή είστε κοινωνοί στο τελευταίο, της κάλπης, πάρτε μια ταβανόβουρτσα και ξύστε τα, και φυσικά βρείτε την καλύτερη πίτσα για να παρακολουθείτε τηλεοράσεις. Καλό είναι πεθάνετε στην ώρα σας, κι όχι πριν από αυτήν.