ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτό το αίσχος των Ελληνικών Μουσείων. Το γράφω και θα το γράφω πάντα, μπας και φιλοτιμηθούν κάποιοι και ασχοληθούν σοβαρά μ’ αυτόν τον τομέα. Κάθε μουσείο της Ελλάδας έχει αριστουργήματα, τα οποία πάνε χαμένα, λόγω της κακής παρουσίασης και της εγκατάλειψης των ίδιων των μουσείων. Η Ελλάδα θα μπορούσε να βγάζει πολλά εκατομμύρια από τα Μουσεία της. Πολλά περισσότερα απ' ότι σήμερα.

Η ιστορία της Ελευσίνας δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή της εικόνα. Τώρα η Ελευσίνα είναι «πνιγμένη» στις ρυπογόνες βιομηχανίες, στα διυλιστήρια, στις μάντρες, στα ερειπωμένα εργοστάσια, στην σαβούρα και στην ακαλαισθησία, αλλά στην αρχαιότητα θεωρούνταν μία εκ των πέντε ιερών πόλεων του Ελλαδικού χώρου, και ένα πολύ σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο λατρείας. Ήταν η πόλη του Αισχύλου, των Ελευσίνιων Μυστηρίων, της Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Πιστεύω ότι η επόμενη επιδίωξη των αρμόδιων φορέων, είναι η ίδρυση ενός νέου Μουσείου, αντάξιου της σημασίας του χώρου, που θα πληροί τις μουσειολογικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Δεν γίνεται πια να βλέπουμε μουσεία με μωσαϊκά στα πατώματα, με ξεφλουδισμένους τοίχους, με φριχτά χρώματα, με κακό φωτισμό, με υγρασία, και ακαλαισθησίες. Θέλουμε Μουσεία που θα είναι δυνατή η κατάλληλη ανάδειξη όχι μόνο των ευρημάτων από τις παλιές ανασκαφές αλλά και του συνεχώς αυξανόμενου υλικού από τις σωστικές ανασκαφές που διεξάγονται αυτή τη στιγμή στο υπέδαφος της σύγχρονης πόλης.

Διαβάστε τη συνέχεια, δείτε και φωτογραφίες στο nikosonline.gr