ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙ..., ΡΙΣΕΛΙΕ

Δεν γεννήθηκε βασιληάς. Ο πατέρας του δεν του παρέδωσε βασίλειο. Ούτε τον έστειλε προφήτη του ο Θεός, με την ευλογία του να τον κάνει έστω Πάπα της Ρώμης. Τα σκαλοπάτια της εξουσίας, τα ανέβηκε μόνος του. Και όταν έφτασε στο απόγειο, στην κορυφή, της κορυφής την κορυφή, έπαιζε το παιχνίδι της εξουσίας, όπως το κομποσχοίνι του ένας υπερήλικας καλόγερος.

Ο Armand du Plessis, από τα 23 του χρόνια επίσκοπος σε πόλη της Γαλλίας, είναι ο ορισμός της εξουσίας. Δεν την υπηρέτησε! Ο βασιληάς της Γαλλίας, όπως και η εξουσία του αυτοκράτορα ήταν το παιχνιδάκι στα χέρια του Αρμάνδου ντε Ρεσιλιέ, του πρωθυπουργού της χώρας. Της Γαλλίας, η οποία την εποχή του Richelieu είχε ρόλο προταγωνιστικό στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι με φόντο τους θρησκευτικούς πολέμους και τον ανταγωνισμό Αψβούργων και Μεδίκων.

Αδίστακτος. Διπρόσωπος, πιο σωστά πολυπρόσωπος. Δολοπλόκος. Πανούργος. Η ίντριγκα κυλούσε μέσα στο αίμα του. Ο αληθινός Αρμάν Ζακ ντυ Πλεσί ντε Ρισιελιέ και ο μυθιστορηματικός του εαυτός στους Τρεις Σωματοφύλακες του Αλέξανδρου Δουμά, όπου βέβαια είναι ο κακός του έργου.

«Υπάρχει και ο θάνατος...» ψέλλισε ένα θύμα του στον καρδινάλιο Ρισελιέ, κι αυτός έβαλε στο στόμα του με μία μονάχα φράση την αλήθεια της φιλοσοφίας ζωής που τον χαρακτήριζε:

- Ο θάνατος είναι μονάχα μία στιγμή, η ζωή είναι τουλάχιστον χίλιες στιγμές.

Νόημα ζωής, και δράση ζωής, για τον κληρικό Ρισελιέ που βρήκε το γήπεδο του στην πολιτική, ήταν να κουμαντάρει τις εξελίξεις και να παίζει χωρίς προσχήματα. «Τι μαλακίες είναι αυτές, για δημοκρατία και σύνταγμα. Υποκρισίες! Εγώ, ο Ρισελιέ αποφασίζω». Η προσωπική του εξουσιαστική δυναμική έφθασε στο αποκορύφωμα της επί Λουί ΙΔ’, του Λουδοβίκου ΙΔ.

Στα παπάρια του Ρισελιέ που δεν τον ήθελαν ούτε ζωγραφιστό οι αριστοκράτες, δούκες και κόμητες, οι καπιτάλες της εποχής, οι τσιφλικάδες, οι αυλικοί. Είπαμε. Ο Ρισελιέ, που στα 37 του χρόνια έγινε καρδινάλιος και στα 39 πρωθυπουργός επί Λουί ΙΓ’, δεν υπηρετούσε το στέμμα, ούτε την ανώτερη τάξη. Ο Ρισελιέ έκανε το δικό του προσωπικό παιχνίδι. Ζούσε τις χίλιες και μία στιγμές των μόνο 57 χρόνων του. Πέθανε σα σήμερα 4 Δεκεμβρίου, το 1642.

Παριζιάνος. Πατέρας στρατιωτικός και αυλικός. Ο γιος, ο Αρμάνδος, για να μη χάσει την περιουσία σε γη της οικογένειας, υποχρεώθηκε να φορέσει το ράσο. Γρήγορα βρήκε τον εαυτό του, ανακάλυψε τα προσόντα του, γι’ αυτό δεν έδινε σημασία στην καριέρα ιερέα. Με την εμπλοκή του στην πολιτική άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά, που λέγαμε.

Η Μαρία των Μεδίκων με δικό της στρατό, μητέρα του Λουί ΙΓ’, στράφηκε ενάντια στον γιο της. Ο Ρισελιέ την έπεισε να επιστρέψει στο παλάτι και έβαλε στο τσεπάκι του τον αυτοκράτορα. Ο Λουδοβίκος ΙΓ’, άλλωστε, ήταν ένα τίποτα, ένα μηδενικό.

Διαβάστε ακόμα:

Ενας προφήτης της θρησκείας σου