ΧΡΩΣΤΑΓΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΓΚΟΜΕΝΟ ΤΟΥ
17/01/2017
•
Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας
1900 χρόνια, λέει, από τη στέψη του Αδριανού ως αυτοκράτορα στη Ρώμη. Εκθεση στο Μουσείο της Ακρόπολης και ταρατατζούμ για τον μέγα ευεργέτη της Αθήνας. Μωρ τι μας λες; Σιγά τα ωά... Θέλεις να σου πω ποιος πραγματικά ήταν ο Αδριανός;
Ενας Ρωμαίος πολίτης ήτανε, που με ραδιουργίες έγινε Μπεκενμπάουερ της αυτοκρατορίας. Δηλαδή Κάιζερ. Καίσαρας, ντε. Ισπανός ρουφιάνος ήτανε αρχικά που τα είχε τακιμιάσει με τους βέρους Ρωμαίους. Κάρφωνε τους ταραχοποιούς κι έπαιρνε πόντους για να πετύχει το σκοπό του. Ο ίδιος σε μια αυτοβιογραφία του έλεγε πως γεννήθηκε στη Ρωμη, απλώς τα γεροντάκια του ζούσαν στον μαχαλά των Λουζιτανών, προερχόμενα από άποικους Ιταλούς του παρελθόντος.
Τώρα αν γάμησε κι έδειρε ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός και στο τσακίρ κέφι γκάστρωσε την τρίτη ξαδέλφη του Αννίβα, είναι δικό τους θέμα και δεν μας πέφτει λόγος. Ούτε, όμως, είναι αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Αδριανός είναι Ρωμαίος με βούλα και στέφανο από βαλανιδιά. Να στο πω εγώ. Δεν ήταν! Ομως, αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Άλλωστε οι Ρωμαίοι δεν τραβάγανε μεγάλο ζόρι να απονείμουν υπηκοότητα, σε κάποιον που είχε προσφέρει με συνέπεια τις υπηρεσίες του στην πόλη τους. Κι ο Αδριανός τις είχε προσφέρει τις υπηρεσίες, ειδικές και μη, και με το παραπάνω...
Το άλλο που δεν ξέρεις είναι πως πριν κοτσάρει το φιλοσοφικό σοφιστικέ μουσάκι του ήταν ένα καλοβαλμένο αγοράκι, που το έκανε πολύ κέφι ο μέγας Τραϊανός. Και δεν μιλάω για τον Δέλλα, αυτόν της Μαστροκώστα. Ομιλώ για εκείνον τον μέθυσο, αλλά γλεντζέ τύπο, που την είχε δει Αλέξανδρος και είχε ξεκολιάσει Δάκες, Πάρθους και όλα τα μαλλιαρά παλικάρια από Βαλκάνια μέχρι Μεσοποταμία.
Ετσι που λες, αγαπητέ. Ο Αδριανός από τον Τραϊανό πήρε τα χούγια. Ποια χούγια; Αυτά που σήμερα θα τα χαρακτήριζες gay. Ομως, άλλο τότε. Δεν ήταν περίεργο για τους μεσόκοπους αριστοκράτες να κουτουπώνουν άγουρα, αλλά καλοσχηματισμένα, αγοράκια. Αλλωστε, ήταν της μοδός τότε ό,τι έκαναν οι Αθηναίοι της κλασικής εποχής, που καμάκωναν τα τρυφερά παλληκάρια, προσφέροντας κότες και χηνόπουλα ως αντίτιμο. Μπέσα πράγματα σου λέω. Ο δε Αδριανός το τερμάτισε. Ομως, να κάνω μια παρένθεση πριν...
Πώς έγινε αυτοκράτορας ο Αδριανός; Φαρμάκωσε τον Τραϊανό. Ναι κύριε. Αυτή είναι η αλήθεια κι ας μην τη λένε. Κι όχι μόνο τον φαρμάκωσε, αλλά έχοντας στήσει μια πλεκτάνη, παρουσίασε έγγραφη διαθήκη, πως ο μεγάλος τού άφηνε μερικά κτηματάκια. Από την πατρίδα του στην επαρχία Μπαέτικα στην Ιβηρική μέχρι τις Ινδίες. Μέσα και η Ρώμη. Ετσι είναι φίλε. Περιμένεις να ψοφήσει η κωλόγρια που σου έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη, για να σου αφήσει ένα ψωροδιαράκι στα Πατήσια κι ο άλλος με ένα μπραφ τσούρνεψε ολόκληρη αυτοκρατορία. Κι όχι μόνο αυτό. Δυο χιλιάδες χρόνια μετά οι μαλάκες απόγονοι των Αθηναίων τον μνημονεύουν και του αποδίδουν τιμές, ενώ εσένα σε ξέρει μόνο όποιος του χρωστάς και αυτό που θα σου αποδώσει, αν είσαι τυχερός, είναι ένα φάσκελο ξεγυρισμένο.
Πάμε στο αλάτι... Ο Αδριανός, λοιπόν, τα απέκτησε όλα, όμως... Έπεσε στον έρωτα. Αγάπησε παράφορα έναν πιτσιρικά, τον Αντίνοο. Μεγάλη πουτάνα ο Αντίνοος. Και κυριολεκτώ. Ολο τσαλίμια και παιχνιδάκια έκανε για να τα παίρνει χοντρά από το πουρό. Ναι, ο Αδριανός είχε πουρέψει από τα 41 του. Γκαραντί. Σε μια τέτοια τσαχπινιά, λοιπόν, ο πηδηχτούλης Αντίνοος έπεσε στον Νείλο. Φαρδύ και βαθύ ποτάμι ο Νείλος. Δεν ξέρω αν έχεις υπόψιν σου. Το κακό είναι ότι ο έτσι δεν ήξερε κολύμπι και πνίγηκε. Ο ιστορικός θα σου πει πως ο μικρός θυσιάστηκε για τον προστάτη του. Τι περιμένεις, όμως! Να σε ενημερώσει σωστά ένας καθωσπρέπης, που χαρακτηρίζει ευνοούμενο του Αδριανού, τον γκόμενό του; Να είμαστε και λογικοί. Μην είμαστε πλεονέκτες.
Επί του θέματος. Πλερέζες ο Αδριανός. Δεν μίλαγε σε άνθρωπο. Κλάμα μιλάμε. Μόλις συνήλθε λίγο, ίδρυσε μια πόλη, την Αντινοόπολη και διέταξε το σύμπαν να λατρεύει τον Αντίνοο σα θεό. Ολοι κατάχαμα δωξάζανε τον ερωτύλο νεανία μέχρι να ξεκαβλώσει ο μουσάτος.
Σε εκείνο το διάστημα έκανε μια χούφτα έργα στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε το ναό του Ολυμπίου Διός που ξεκίνησε να χτίζει εκείνη η κουφάλα ο Πεισίστρατος 700 χρόνια πριν, έφτιαξε μεγαλοπρεπή βιβλιοθήκη και υδραγωγείο με όλα τα κομφόρ. Μεγάλα έργα, δεν λέω, αλλά τα έκανε για την πάρτη του. Για να πεις εσύ, σήμερα κύριε μαλάκα, πόσο μεγάλος είναι ο Αδριανός, όπως έλεγε και ο μαλάκας εκείνης της εποχής. Ηταν θέμα κύρους. Λεφτά υπήρχανε να φαν κι οι κότες. Τι νομίζατε; Πως μόνο ο ΓΑΠ είχε το προνόμιο στη μακρόχρονη ιστορία των προυχόντων ρεμπεσκέδων;
Εκείνον τον αλητάμπουρα τον Κορνήλιο Σύλλα, όμως, τον ξέχασες; Αλλο μπουμπούκι αυτός. Μοναδικός ανήρ της Ιστορίας που βάδισε και εναντίον της Ρώμης και εναντίον της Αθήνας. Αν ζούσε 969 χρόνια σαν τον Μαθουσάλα, δεν θα είχε αφήσει κολυμπηθρόξυλο ούτε στην Πόλη. Οριακά θα την σκαπουλάρανε οι Κομνηνοί. Ομως, μην την πάμε τόσο μακριά τη βαλίτσα. Ο Σύλλας, 86 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστούλης, μπήκε στην Αθήνα και τσούρνεψε ότι ωραίο και φαντεζί είχε το λεκανοπέδιο. Οχι, ότι ήταν ο πρώτος, αφού και ο μεγάλος Τζουλάρας είχε αρπάξει 500 μπρούτζινα αγάλματα μόνο από τους Δελφούς στα ντουζένια του. Χρωστούμενα ήτανε, για να στο κάνω λιανά, αυτά που έφτιασε ο Αδριανός.
Για να στο κάνω ακόμα πιο λιανά, χρωστούμενα θα ήταν ακόμα κι αν δεν είχανε λαμογιάρει οι προηγούμενοι. Στην Αθήνα όλοι χρωστάγανε. Οπως χρωστάει ο τζόγος στο Λας Βέγκας, έτσι χρώσταγε το πνεύμα στην Αθήνα. Αυτό εξαργύρωνε η πόλη για πολλούς αιώνες μετά τη χρυσή εποχή της, ακόμα κι όταν η πολιτική ή η πολεμική ισχύ της ήταν για τον μούτσο καβάλα. Μην μας πρήζετε τα μαλλιαρά μας λοιπόν, με τον Αδριανό, επειδή πάνω στο τσακίρ κέφι κέρασε την πρώην βασιλεύουσα του πνεύματος, του γράμματος και του αχαλίνωτου σεξ, τρία - τέσσερα μνημειακά κτίσματα. Τα χρώσταγε, ρε!
Διαβάστε ακόμα: