ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Ακούς τον αέρα να σφυρίζει έξω από το σπίτι σου. Τι να’ ναι αυτός ο θόρυβος; Ο αέρας είναι που σφυρίζει.

Ακούς και το σκυλί της γειτόνισσας που γαβγίζει. Τι να ‘ναι πάλι αυτό; Ο σκύλος είναι της γειτόνισσας που γαβγίζει.

Τι να ‘ναι αυτά τα περίεργα «σημάδια», κάτι εκλάμψεις ραδιοκυμάτων που φθάνουν μέχρι τη γη, λες και προέρχονται από ένα θηριώδες πομπό άγνωστης και σούπερ ντούπερ τεχνολογίας ο οποίας βρίσκεται στα άγρια βάθη του σύμπαντος. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ έχει την επιστημονική του ερμηνεία.

- Είναι «μηνύματα» ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Κι εμείς, εδώ στη γη, τα αγνοούσαμε (εννοεί ότι δεν τους δίναμε σημασία).

Να σου πω. Δεν είναι είδηση η εξωγήινη ύπαρξη. Ούτε ότι στο διάστημα μορφές αληθινής ζωής υπερέχουν του ανθρώπου σ’ όλα τα επίπεδα σκέψης και δράσης. Δεν το γνωρίζουμε; Και δεν το αποκλείουμε, όμως.

Από που, δηλαδή, βγαίνει ότι ο άνθρωπος είναι το ανώτερον ον. Το τέλειον ον. Σε σύγκριση με τον ποντικό; Όχι, ο άνθρωπος δεν είναι ανώτερος του ποντικού. Ούτε ο ποντικός και η μπεκάτσα είναι ανώτερα πλάσματα του ανθρώπου. Τη διαφορετικά των ειδών μη τη βάλουμε σε καμία ζυγαριά.

Ως ποντικός ο άνθρωπος μειονεκτεί του ποντικού. Και ως συναγρίδα επίσης μειονεκτεί της συναγρίδας. Όπως η κατσαρίδα ως άνθρωπος μειονεκτεί του ανθρώπου. Ξεφύγαμε.

Από το 2007, λέει ο κύριος καθηγητής, αντιληφθήκαμε τα ''σημάδια'' τα ηχητικά, που πρέπει να προέρχονται από έναν θηριώδη πομπό βάρους εκατομμυρίων τόννων, και υπολογίζουμε πώς με την ενέργεια που αυτός παράγει, εδώ στη Γη είμαστε σε θέση να κινήσουμε διαστημόπλοια σε ταξίδια διαγαλαξιακά.

Πήρες χαμπάρι; Γραφικός μοιάζει σήμερα ο άλλοτε φαντασιόπληκτος Ιούλιος Βερν. Ακόμα, οι Ισαάκ Ασίμωφ και Άρθουρ Κλαρκ, οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας είναι σα να έγραψαν ιστορίες του Μίκυ Μάους και του Ντόναλντ Ντακ. «Διαγαλαξιακά» λέει ταξίδια, όχι απλά γαλαξιακά.

Ο άνθρωπος. Η σκνίπα του διαστήματος. Του άπειρου το τίποτα. Με το επουράνιο φως της λογικής και του πνεύματος στη δική του μαύρη τρύπα χωμένος.