ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ''ΠΟΛΕΜΑΕΙ'' ΤΗΝ... ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Παραβιάζεται το άρθρο 5, παράγραφος 1, του Συντάγματος. Αυτό επικαλούνται μητροπολίτες, πολίτες, καλόγεροι κι άλλοι οι οποίοι διαφωνούν με το ''Σύμφωνο Συμβίωσης''. Την αναγνώριση, δηλαδή, από το κράτος της νόμιμης συγκατοίκησης, του νόμιμου ζευγαρώματος δύο ομοφυλοφίλων, ανδρών και γυναικών.

Κατ' αρχάς είναι απαράδεκτο, θρησκευτικά, θεολογικά, λέω εγώ, εκπρόσωπος, υπηρέτης, λειτουργός του Θεού να ζητάει να εφαρμοστεί δικαιοσύνη που δήθεν προβλέπεται από γήϊνους νόμους κι όχι που αναφέρονται στα κιτάπια της Βίβλου. Ο ιερέας ας περιορίζεται στα ουράνια, τα αιώνια, τα πνευματικά ζητήματα. Στα θέσφατα διαχρονικής αξίας. Όχι σ' αυτά που σήμερα ισχύουν, χθες δεν έπαιζαν, διότι αλλάζουν, διαφοροποιούνται οι ανάγκες της κοινωνίας.

Παρακάτω. Το παπαδαριό θαρρεί, κι έτσι είναι, ότι όλο και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Την επιρροή του ως κοσμική εξουσία. Ότι χωρίς να τους ρωτάνε το κράτος και η κοινωνία προχωράει σε αποφάσεις, σε τομές. Γιατί, όμως, ανησυχούν όταν δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να χάσουν πελάτες; Ο κόσμος θα συνεχίσει να πιστεύει, ακόμα κι αν το εκκλησιαστικό προσωπικό είναι κατώτερο του αναμενόμενου. Ηθικά, ποιοτικά.

Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο. Ο φόβος ότι θα χάσουν υποψήφιους ιερείς και μοναχούς. Δηλαδή; Ο ομοφυλόφιλος ''κρύβεται'', καταφεύγει στο γάμο ή στο ράσο. Παντρεμένος ή ως άνθρωπος του Θεού καλύπτει την εκ φύσεως σεξουαλική του ταυτότητα, διότι καταπιέζεται από την κοινωνία ή δεν έχει τον ανδρισμό του gay.

Η θρησκεία, η κάθε θρησκεία από τα αρχαία χρόνια, εξ ορισμού συντηρητική και κυρίως υποκριτική, ήταν πάντα... αντίθετη στην ομοφυλοφιλία. Δυο είναι οι χώροι μακράν με τα υψηλά ποσοστά ομοφυλοφιλίας. Η καλλιτεχνία και πολύ περισσότερο η εκκλησία. Μέχρι που το έργο έφθασε, ώστε κάποια δόγματά όχι απλά να χειροτονούν παπάδες, να ευλογούν την εξέλιξη τους στην ιεραρχία, αλλά και να αποδέχονται τους gay πιστούς, να τους παντρεύουν, μάλιστα με δηλωμένους ομοφυλόφιλους ιερείς.

Διαβάστε ακόμα:

''ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ'' ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ