Και η ρουφιανια στη μοιρα του γεννημενου επαναστατη

Δεν πρόκειται για ξακουστό brandname, όπως θα λέγαμε σήμερα, στην ατέλειωτη Βίβλο της Επανάστασης, φαινόμενο απόλυτα προσωπικό που χαρακτηρίζει από καταβολής κάθε κοινωνία, κάθε εποχής. Στο δίπτυχο Ρωσία – Επανάσταση η σκέψη πάει κατ’ ευθείαν στους Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν και σία, όχι στον Νετσάγιεφ, κορυφαίο θεωρητικό της ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης, όπως έτσι καταγράφεται στα κιτάπια.

Πλησιάζεις το βίο και την πολιτεία του Σεργκέι Νετσάγιεφ, ατόμου αδίστακτου και φανατισμένου έξω από τα συνήθη όρια, ενός γκουρού της αναρχίας και της τρομοκρατίας, και επιβεβαιώνεις την τραγικότητα, με την αρχαία έννοια, που σφραγίζει την πορεία του ταγμένου επαναστάτη. Δύσκολα αποφεύγει τις κατηγορίες του καταδότη. Του πράκτορα. Από τους ίδιους τους συναγωνιστές του.

Φτωχαδάκι ο Νετσάγιεφ, δάσκαλος, έγινε αποδεκτός από τους επιφανείς ιδεολόγους Ρώσους του εξωτερικού, Μπακούνιν, Κροπότκιν, εμβληματικές φυσιογνωμίες της αναρχίας, αριστοκράτες, από αρχοντικό σόι αυτοί. Τρόμαξαν από την υπερδραστηριότητα του σύντροφου Νετσάγιεφ, γεννημένου συνωμότη που έστηνε παράνομες ομάδες στο τσαρικό καθεστώς.

Κατηχητής! Της ένοπλης βίας αυτός, όχι στο κατηχητικό για τα χριστιανόπουλα. ''Δεν μου κάνει όποιος δεν είναι αφοσιωμένος ψυχή και σώματι στον αγώνα. Μέχρι θάνατο. Μέχρι αυτοθυσίας. Μόνο έτσι θα βοηθήσουμε τον λαό που υποφέρει. Και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όπως λέγανε οι ιησουίτες''. Οι Έλληνες είχαν φτιάξει στην Ρωσία την ''Φιλική Εταιρεία'', ο Νετσάγιεφ την ''Εταιρεία του Τσεκουριού''. Και έδειχνε την κόψη του, του τσεκουριού την κόψη ακόμα και στα μέλη της οργάνωσης, σ’ όσους δεν ήταν τυφλά υποταγμένοι σ’ αυτόν.

Και οι σύγχρονοι του, και οι μετέπειτα μπολσεβίκοι της Οκτωβριανής Επανάστασης, και οι υστερότεροι, του 20ου αιώνα, Μαύροι Πάνθηρες, Κόκκινος Στρατός, Ερυθρές Ταξιαρχίες, 17 Νοέμβρη, όλες οι φάρες αντιεξουσιαστών, αντικρατιστών, αντικαθεστωτικών μελέτησαν Νετσάγιεφ. Το δικό του σχέδιο οργάνωσης και δράσης.

Πέθανε στα 38 του χρόνια στη φυλακή, σα σήμερα στις 21 Νοεμβρίου, το 1882. Αρνήθηκε να γίνει καρφί των μυστικών υπηρεσιών. Η μνήμη του, όμως, παραμένει λερωμένη, δεν έχει αποκατασταθεί. Θεωρείται ύποπτος, για κάποιους είναι βέβαιο ότι έπαιξε βρώμικο παιχνίδι, με συνέπεια να ξεμπροστιαστούν και να εκτελεστούν αντιτσαρικοί.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΝΑΣ ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΤΗΣ ΡΕΜΠΕΤΟΣΥΝΗΣ