Ο ΣΑΝΚΑΡ ΜΕ ΤΟ ΣΙΤΑΡ

Είναι θρησκεία η μουσική. Το είπε ο μεγαλύτερος Ινδός μουσικός του καιρού μας. Αυτός που έκανε γνωστή την Hindustaniclassical music στην Ευρώπη και την Αμερική και φορτώθηκε με τιμές και βραβεία, μακριά από την πατρίδα του.

Με ιερότητα πλησιάζεις τη μουσική κι αυτή σε οδηγεί στην πνευματική και συναισθηματική υπέρβαση, κάπως έτσι το εννοεί, κι αυτό είναι καλό, είπε ο Ραβί Σανκάρ. Και τα ναρκωτικά; Αυτά είναι κακό πράμα, είπε και το εννοεί ο δάσκαλος. Να, όμως, που ήταν όλοι πρεζάκηδες οι ροκάδες και οι ποπάδες των ΗΠΑ και της Ευρώπης, εκείνοι που αναγνώρισαν τον Ραβί Σανκάρ. Που επηρεάστηκαν από τη μουσική του και το όργανό του, το σιτάρ.

Το μπουζούκι της Ινδίας είναι το σιτάρ. Διαφορετικό. Με 21-23 χορδές, δουλειά αιώνων, που παράγει μουσικούς ήχους με ρίζες χαμένες στο παρελθόν. Το σιτάρ πατάει στο αριστερό πόδι του οργανοπαίκτη και στο δεξί του γόνατο. Παλιά ανάμεσα στα υλικά του για να φτιαχτεί χρησιμοποιούσαν και κόκκαλα ελαφιού.

Θρησκεία η μουσική, λοιπόν, για να μη ξεχνιόμαστε. Όχι μαστούρα, όπως η κανονική θρησκεία. Χωρίς ναρκωτικά, όμως με κεριά και λιβάνια, προσευχές και νηστείες ο βαρεμένος φανατικός του κάθε δόγματος. Σαν τον πρεζάκια που ζητάει τη δόση του και είναι ικανός για το χειρότερο κακό να προκαλέσει στον άλλον στο όνομα της θρησκείας του. Τα βλέπουμε και στις μέρες μας.

Ο George Harrison των Beatles, μέγας λειτουργός της κιθάρας, ένοιωσε ότι είδε το φώς όταν άκουσε σιτάρ από τον Ραβί Σανκάρ (φώτο). Το 1965 έτρεξε στην Ινδία να μυηθεί στο όργανο, γνωστό και στο Πακιστάν. Ο Τζωρτζ είναι ο απόστολος του σιτάρ στη δύση.

Ο Ραβί Σανκάρ γεννήθηκε το 1920 και πέθανε στις ΗΠΑ σα σήμερα 11 Δεκεμβρίου, το 2012. Ανήλικος ακόμα ήταν χορευτής στο θίασο του αδελφού του που έκανε περιοδείες σ’ όλον τον κόσμο. Μετά αφοσιώθηκε στο σιτάρ. Έπαιξε στο μυθικό φεστιβάλ του Γούντστοκ, το 1969. Δίδαξε σιτάρ σε πολλά αμερικάνικα πανεπιστήμια.

Διαβάστε ακόμα:

ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΑΠΟ ΤΣΑΡΟΥΧΗ, ΚΟΥΡΚΟΥΛΟ, ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ, ΦΟΥΝΤΑ