ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

γράφει ο γιώργος λιάνης

... Απέξω στην πομπή δεν ήταν το πλήθος που ταίριαζε στη μεγάλη φωνή που σίγησε. Εξαίρετη ηλιόλουστη μέρα, απίστευτη ανοιξιάτικη μέρα κι όμως ο κόσμος λίγος. Τι να’ φταιξε σκέφτηκα: Γιατί περισσότερος κόσμος στις επικήδειες πομπές ορισμένων κυριών, που η ιστορία του τραγουδιού θα φροντίσει να ξεχάσει γρήγορα το όνομά τους;

Σκέφτηκα πολύ να γράψω ένα κομμάτι για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Σαν το δικό μου ρέκβιεμ. Και σκέφτηκα να τον πενθήσω σαν ένας απλός άνθρωπος, σαν ένας απλός φίλαθλος ας πούμε. Γιατί ξέρω ότι οι απλοί φίλαθλοι είναι απλοί άνθρωποι και πιο πολύ από τα ποδοσφαιρικά τους είδωλα μνημόνευσαν και μνημονεύουν στη ζωή τους Στυλιανό Καζαντζίδη και Γρηγόρη Μπιθικώτση. Της δικαιοσύνης πράγματα.

Θα πρέπει στον εικοσιπεντάχρονο δημοσιογραφικό μου βίο να έχω κάνει περίπου δέκα συνεντεύξεις με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Και θα πρέπει με τόλμη να πω πώς τον έζησα σε στιγμές δύσκολες και χαλεπές. Αλλά και διαφορετικές. Θριάμβου και ωσαννά...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
... Γιατί καταλάβαινε ότι του είχε συγκατατεθεί ο καιρός και η Μοίρα τον είχε διαλέξει και τον είχε κατατάξει για πάντα στους μεγάλους, όσο αδύναμος και αν ήταν σαν άνθρωπος. Δια νοός και χειρός Θεοδωράκη πάντα (φώτο). Αυτός τον πήρε από το χέρι και τον πέρασε στην αιωνιότητα.

Είναι νωρίς ακόμη να γίνουν αξιολογήσεις. Είναι νωρίς να πει κανείς αν η μεγάλη καμπάνα που σώπασε θα μείνει στους αιώνες σαν αντίλαλος, αλλά μπορεί κανείς να πει τα λιγοστά του λόγια για ανθρώπους του λαού, δηλαδή ταπεινούς σαν τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, που η ψυχή του έπαιζε και με το άσπρο και με το μαύρο όπως ολονών μας.

Θυμάμαι πόσο κατηγορήθηκε γιατί ρίχε πει τον ύμνο της 21ης Απριλίου στο Στάδιο και όταν τον ρώτησε ο ένας και μοναδικός που είχε το δικαίωμα να του κάνει αυτή την ερώτηση, ένας βασανισμένος από την τυραννία, ένας που την πολέμησε την τυραννία με τα τραγούδια του, του είπε με εκείνη την απλότητα που όλα τα θεράπευε: «Ρε συ Μίκη, έχεις δει κανένα τραγουδιστή να τραγουδάει αυτός εδώ και το κεφάλι του από την άλλη μεριά;»

Αλλά και ο Μίκης τι μεγαλείο! Ποτέ δεν έριξε την πέτρα, τον «λίθον του αναθεμάτος». Άφησε να περάσει ο καιρός και συγχώρεσε τον Μπιθικώτση.

Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί δεν είμαι ειδικός. Όσα λέω τα λέω σκόρπια, με μεγάλη αγάπη και πόνο από μέσα μου. Ο Μπιθικώτσης είχε αυτό που ταιριάζει σε λίγους ανθρώπους και που το’ γραψε υπέροχα ο Γιώργος Χειμωνάς.

«Είχε την ψυχολογία της καρφωμένης σημαίας. Που τα καρφιά της την εμποδίζουν να κυματίσει».

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ δύο αποσπάσματα από κείμενο που γράφτηκε για την εφημερίδα ''ΦΙΛΑΘΛΟΣ'' από τον Γιώργο Λιάνη,την επομένη της κηδείας του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο οποίος γεννήθηκε σα σήμερα 11 Δεκεμβρίου, το 1922, και πέθανε Απρίλιο του 2005.