ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Μεγάλο όνομα η Πάτυ Σμιθ. Ακραία περίπτωση. Μουσικός, ποιήτρια και βαθειά ακτιβίστρια. Ανοίγει το στόμα της και όποιον πάρει η μπάλα. Η σιδερένια μπάλα, όχι η πέτσινη, η ελαστική, η πάνινη. Ό,τι θες σου λέει. Για το τραγούδι, βέβαια, το πολιτικό τραγούδι, την επανάσταση, την αιώνια επανάσταση.

Έτσι πάει. Όταν τα πράγματα είναι αιωνίως έτσι όπως δεν μας γουστάρουν να είναι, κάνουμε την επανάσταση, η οποία τελικά προκύπτει στην αιώνια επανάσταση για την επανάσταση. Στην επανάσταση που αιωνίως δεν αλλάζει κάτι, οπότε διαρκώς χρειάζεται η... ελπίδα της επανάστασης και του επαναστάτη.

Το 'χουν πάρει πρέφα και κάποιοι πεφωτισμένοι επαναστάτες της αιώνιας επανάστασης. 'Οτι καμιά επανάσταση δεν σκοράρει επί της ουσίας, δεν επιφέρει αποτέλεσμα. Μέσα σ' αυτούς η Αμερικανίδα Patricia Lee Smith. μέγεθος της ροκ, που την θυμόμαστε σήμερα λόγω της γενέθλιας ημέρας της, 30 Δεκεμβρίου, το 1946.

Εμφανίστηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2013 η Πάτυ Σμιθ, αυτό το άγριο πράμα, με το σκληρό ηλεκτρικό ήχο και τραγούδια με στίχους από ποιήματα της. Καλλιτέχνης, πνεύμα ελεύθερο, γλώσσα τολμηρή και με προσωπική ζωή όπου τα έχει κάνει όλα. Και έζησε μεγάλους έρωτες, μεγάλες φιλίες, αρκετούς θανάτους δικών της ανθρώπων.

«Καμία τέχνη δεν έχει σημασία αν δεν επηρεάζει τους ανθρώπους» λέει ''η νονά του πανκ'', η στρατευμένη και πολιτικοποιημένη Πάτυ Σμιθ. Γιατί αυτή η βαρειά κουβέντα να μην απομυθοποιεί την τέχνη; Δεν έγινε καλύτερος ο κόσμος με την καλή επίδραση της τέχνης.

Διαβάστε ακόμα:

ΖΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ Η ΑΦΟΒΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ