ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ...

«Γύφτισσα τονέ βύζαξε, γι' αυτό έχει φτερά... », η ατάκα είναι από σέρβικο τραγούδι.

Με την πένα του Ερίκου Ίψεν ο γύφτος λέει: “Για μας ο δημόσιος δρόμος, ο κάβος, τα δάση, τα βράχια. Είμαστε λαός τυχοδιωκτών που όλο περπατεί. Σπίτια και ντζάκια για τους άλλους είναι... ”._

Η κουβέντα για τους γύφτους, γιατί; Αφορμή δίνει η ολοκλήρωση του ποιήματος του Κωστή Παλαμά στις 5 του Τρυγωτή, το 1899. Του ποιήματος Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου. Τρυγητής είναι ο Σεπτέμβρης. Η εποχή του τρύγου. Που τρώμε τα σταφύλια. Άλλη γλώσσα, η δημοτική, η λαϊκή, ελληνική άλλης εποχής.

Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε σα σήμερα 13 Ιανουαρίου, το 1859 στην Πάτρα και είναι η “συνέχεια” του Διονυσίου Σολωμού. Εθνικός ποιητής της νεώτερης Ελλάδος ο Παλαμάς. Ποιητής του Έθνους. Έγραψε πολλά, όχι μονάχα ποιήματα. Ήταν και δημοσιογράφος.

Ποιοι, ρε, σ' αυτόν τον τόπο κουβάλησαν τις μνήμες μας; Τις αγωνίες μας. Τις ελπίδες μας. Τα αίματά μας. Οι ποιητές μας, βέβαια. Όχι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί, και δεσποτάδες. Δεν θα σταματήσει ποτέ η Ελλάδα να γεννάει ποιητές. Δεν είναι ευχάριστο αυτό! Λυπηρό να έχουμε σπουδαίους ποιητές, γιατί τους γεννάει η κατακαημένη πατρίδα..

Τα δύο κορυφαία έργα του Παλαμά είναι Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου και Η Φλογέρα του Βασιληά. Να, μέσα από τους ατελείωτους στίχους του “Δωδεκάλογου” κάποιοι, επιλογής μου.

Ούτε σπίτια, ούτε καλύβια
Δεν σου πόδισαν ποτέ,
Δεν σου κάρφωσαν το δρόμο.
Γύφτε, αταίριαστε λαέ.
Της στεριάς τα τρεχαντήρια,
να ταδάμαστα μουλάρια!
Τάρμενά τους είναι τα τσαντήρια.
Να παλάτια, ιδές ναοί!
Και δεν είναι ο γύφτος του σπιτιού ραγιάς,
Και το σπίτι έχει φτερούγες σαν εμάς,
Και το σπίτι ακολουθάει,
και είν' αυτό πιστό
Στον αφέντη, όχι εκείνος προς αυτό...

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟΥΣ ''ΠΗΔΟΥΣΕ'' Ο ΜΠΟΥΡΔΕΛΙΑΡΗΣ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΤΑ ΤΟΥ