ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΕΣ ΜΑΙΜΟΥΔΙΕΣ

Τσικνοπέμπτη. Η μαλακία να βγάζουν παρατσούκλια, όχι μόνον σε ανθρώπους. Τη λένε Τσικνοπέμπτη, την Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας των Απόκρεω, λόγω... τσίκνας. Τα παλιά τα χρόνια, τούτη την ημέρα, ήταν έθιμο να τρώνε κρέατα ψημένα στη σχάρα και το σπίτι μύριζε τσίκνα. Θα μου πεις ότι ήταν και μία δικαιολογία, για να φάνε κρέας μία ακόμα μέρα της εβδομάδας, όχι μονάχα την Κυριακή. Παλιά χρόνια, παλιές πείνες. Να, που το έργο έκατσε έτσι, που σήμερα ζούμε στα χρόνια της μεγάλης εθνικής πείνας. Να δούμε πόσοι θα βγουν από το σπίτι να πάνε στα ταβερνομάγαζα να μυρίσουν τσίκνα, να τιμήσουν την παράδοση...

Τσικνοπέμπτη. Η τσίκνα από το σπίτι σου. Γιατί να βγαίνεις το βράδυ της Τσικνοπέμπτης στις χασαποταβέρνες; Η παράδοση σε θέλει να μυρίσεις την τσίκνα στο καλύβι σου, όχι εκτός πολυκατοικίας, εκτός διαμερίσματος, Και μια που μιλάμε για παράδοση, την ελληνική, την ελληνοχριστιανική, την βλάχικη, τη νησιώτικη κ.α. Τι σχέση έχουμε με την... Βραζιλία; Καλαματιανό και συρτό και τσάμικο χόρευαν οι παππούδες μας, όχι σάμπα και τσατσά και χουλαχούπ. Όλα τα "παραδοσιακά" καρναβάλια, που στήνονται στην επαρχία και τις συνοικίες της Αττικής, μαϊμουδίζουν το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανεϊρο.