ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ...

Όταν είδα την ταινία Viva Zapata του ελληνικής καταγωγής Ελία Καζάν (Ηλίας Καζαντζόγλου το κανονικό του όνομα), και την απολάμβανα με φανατικό ενθουσιασμό για τον Μάρλον Μπράντο, ήθελα οπωσδήποτε να μάθω ποιος έγραψε το σενάριο. Το έργο έχει κάποιες σκηνές, κάποιες ατάκες και, βέβαια, ένα μαγικό φινάλε που θα το υπέγραφε μόνο ένας μάστορας γραφιάς. Ένας χαρισματικός συγγραφέας. Που με λίγες, όσο γίνεται πιο λίγες λέξεις, σε αρπάζει εσένα τον αναγνώστη, τον θεατή και δεν σ' αφήνει να φύγεις.

Αυτό θα πει μεγάλος γραφιάς. Γράφει μαγικά, σε κερδίζει με το γραφτό του, με τους ήρωες που στήνει, και τη δράση του στόρυ, κι όλα αυτά να στα πλασάρει με τέτοια τεχνική, ώστε να στα βιδώνει μέσα σου, και κάπου να σε οδηγήσουν. Ναι, δεν φτάνει μόνο η έμπνευση, η φαντασία, η τέχνη στο προϊόν της λογοτεχνικής, της καλλιτεχνικής δημιουργίας χρειάζεται και η τεχνική. Η μαστοριά, που λέμε. Με την ευκαιρία. Η λέξη προέρχεται από το master, σημαίνει δάσκαλος, αφεντικό, εκείνος που είναι ειδικός, αυθεντία.
Σχετική και η λέξη ''μαέστρος''.

Μη ξεχαστούμε. Παντρεύτηκε ο αρχηγός της μεξικάνικης επανάστασης, ο πρωτόγονος και αγράμματος Εμιλιάνο Ζαπάτα και την πρώτη νύχτα του γάμου, στο κρεβάτι, λέει στην κυρα του, στο έργο την ηθοποιό Τζην Τίρνεϋ, κατά τον Ηλία Μπαζίνα αυτή είναι η πρώτη γυναίκα στην Ιστορία του σινεμά: “Θέλω να με μάθεις να διαβάζω...”. (Στη φώτο, η αλησμόνητη σκηνή που ο αξεπέραστος Μάρλον Μπράντο ως Ζαπάτα έχει συλληφθεί και οδηγείται στη φυλακή με τη θηλειά στο λαιμό.)

John Ernest Steinbeck, ο σεναριογράφος της ταινίας. Αυτός έκανε τη δική του συγγραφική προσέγγιση στον θρυλικό Μεξικανό επαναστάτη Ζαπάτα. Ο Τζων Στάινμπεκ που γεννήθηκε το 1902, σα σήμερα 27 Φεβρουαρίου, κι όταν πλέον πήρε πρέφα τον κόσμο, μπολιάστηκε με το όνειρο να γίνει συγγραφέας. Έγινε μεγάλος συγγραφέας. Το μέγεθος.
Βραβείο Πούλιτζερ “Τα Σταφύλια της Οργής”, 1939, και βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1962. Αναφέρω τα πιο γνωστά του βιβλία, Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες, 1945, Άνθρωποι και Ποντίκια, 1937, Ανατολικά της Εδέμ, 1952, που γυρίστηκαν και ταινίες.

Συνήθως οι μεγάλοι συγγραφείς κουβαλάνε μια τρέλα, κι έχουν προσωπική ζωή περίεργη, με υπερβολές, γραφικότητες, ακρότητες. Εξαίρεση ο Στάινμπεκ, με δύσκολα παιδικά χρόνια, σε αγροτική πόλη, με οικονομικά προβλήματα. Πέθανε το 1968 από το τσιγάρο. Μανιώδης καπνιστής. Απόφραξη των στεφανιαίων αρτηριών. Δεν μπορούσε να γράψει χωρίς να καπνίζει.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΝΑΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ