ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ

Μπαίνω στο σινεμά, το Αττικόν, Σταδίου, ώρα 2-4, κάθε μέρα η ζώνη χαλάρωσης για μένα, που δούλευα από το πρωί στις 9 μέχρι αργά το βράδυ. Τρέξιμο όλη μέρα για το μεροκάματο, σε δύο ημερήσιες εφημερίδες ταυτόχρονα, μια πρωινή, μια απογευματινή, και δουλειά ατελείωτη σε εκδοτικό οίκο. Το καλύτερό μου για δύο ώρες απομεσήμερο μια ταινία.

Δεν ήξερα τι θα δω, έτος 1980, πέφτω στο Kagemusha - Ο Ίσκιος του Πολέμου, σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα. Έπαθα. Έβλεπα τη μια σκηνή μετά την άλλη, μια αλυσίδα εικονογραφική με πλάνα εικαστικού μεγαλείου, και με τον πιο καθηλωτικό τρόπο με ταξίδευαν στη φεουδαρχική Ιαπωνία, μιας εποχής και κοινωνίας ξένης στη Δύση.

Άρχισα σαν τρελός να διαβάζω ιστορικά βιβλία προκειμένου να πλησιάσω την μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι, να βρω ίσως και απαντήσεις για τους καμικάζε του Β' παγκοσμίου πολέμου.

Έχω δει στο video 117 φορές το Καγκεμούσα και άλλες τόσες το επικό Ραν, κι αυτό του Ακίρα Κουροσάβα. Ταινίες που δεν τις χορταίνεις, γιατί δεν σταματάνε να σου δίνουν. Ακόμα κι αν τις δεις ως ταινίες πολεμικές, σε σύγκριση μ΄αυτές του Χόλυγουντ, οι περισσότερες αμερικάνικες είναι επιπέδου Μίκυ Μάους.

Από τον κινηματογράφο του Κουροσάβα γνώρισα τον συμπατριώτη του θρυλικό ηθοποιό Τοσίρο Μιφούνε, για τον οποίον ο αποδυτηριάκιας έχει γράψει σεντόνι.

Ο Κουροσάβα γεννήθηκε 23 Μαρτίου, σα σήμερα το 1910 και πέθανε από εγκεφαλικό 6 Σεπτεμβρίου το 1998. Γεννήθηκε από γονείς που έκαναν εννέα παιδιά, και γύρισε την πρώτη του ταινία το 1945, με τίτλο “Αυτοί που πάτησαν την ουρά της τίγρης”. Αυτός, το 1951, έκανε γνωστό τον γιαπωνέζικο κινηματογράφο με τη βραβευμένη ταινία του στο φεστιβάλ της Βενετίας, το εμβληματικό “Ρασομόν -Η γκέισα και ο Σαμουράι”.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΝΕΡΑ