Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΑΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΗΣ ΙΗΣΟΥΣ

Αναρχικός αλλά και αδελφάρα ο ραβίνος που μύησε τον Ιησού τον Ναζωραίο. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Μεγάλος, τεράστιος ο Χριστός, όμως όσο κι αν ήταν ταλαντούχος και χαρισματικός το ήθελε το συμπλήρωμα από τον μύστη. Και βρήκε τον κατάλληλο σε τούτον τον αιρετικό ρεμπάι που κουβαλούσε γνώσεις απόκρυφες κι εμπειρίες ανεξάντλητες για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο εν λόγω ραβίνος, δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα, λόγω του πάθους του, αλλά και λόγω του αντικοινωνικού χαρακτήρος του, δεν μας προσφερόταν για να του δώσουμε την φανέλα με το Νο 9. Επελέγη για σέντερ-φορ ο Τζήσας. Ο παικταράς. Με το ατελείωτο νταηλίκι. Το οποίο, βέβαια, το πήρε απ' αυτούς που έκανε παρέα για ένα διάστημα. Κάποιους αγριομαγκίτες νυχτόβιους που τον γνώρισαν τον Ιησού, πριν ο δικός σου βγει στο κλαρί, και κατάλαβαν ότι το παλληκάρι δεν μάσαγε από τσαμπουκά.

Δεν θέλω να μιλήσω σήμερα για εκείνα τα χρόνια στην Γαλιλαία. Είναι τόσο κοντινά, μόλις δυο χιλιάδες χρόνια και το πρόβλημα είναι ότι σας φαίνονται τόσο μακρυνά, τόσο χαμένα στο μύθο και στο θρύλο. Λάθος. Μόλις χθές έγιναν όλα όσα έγιναν. Κι αν δεν τα βλέπεις σαν χθεσινά είναι γιατί δεν μπορείς να πιάσεις την αλήθεια τους.

Ποιοι μαθητές του Κυρίου; Ο άνθρωπος που πίστεψε περισσότερο από κάθε άλλον τον γιό της Μαρίας ήταν η Μαγδαληνή. Το πιο άγνωστο πρόσωπο είναι η Μαγδαληνή. Μια αδήλωτη, χωρίς βιβλιάριο. Φουκαριάρα, ένα κορίτσι που είχε φάει πολύ ξύλο πιτσιρίκα από την μάνα της. Χωρίς πατέρα. Τι να λέμε Του δόθηκε ολόκληρη μ’ όλη την ψυχή της. Αφήστε τι γράφουν. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Ούτε με το νύχι του δακτύλου της δεν ακούμπησε τον Ιησού η Μαγδαληνή. Ούτε με τα μάτια της δεν τον ακούμπησε στο πρόσωπο. Εντάξει, το κορίτσι δεν ήταν και πολύ καλά στο μυαλό, ελαφρά ψιλοκουνημένη ήταν, όμως ο Ιησούς ήταν το μεγάλο της ταξίδι. Αυτή ήταν η πρώτη που αληθινά προσκύνησε τον Χριστό, που τον δέχθηκε πνευματικά και θρησκευτικά.

Την Κυριακή θα πέσει σεντόνι ξεγυρισμένο. Όσο για τον δάσκαλο του Ιησού που λέγαμε, τον ραβίνο που τον φώτισε και τον πρωτοδιαφώτισε, να το πούμε κι αυτό. Ποιο; Δεν άργησε να γίνει μαθητής του. Ναι, ο δάσκαλος έγινε μαθητής. Όχι απόστολος. Ούτε τον ακολούθησε με τους δώδεκα. Μαθητής διότι διδάσκοντας τον Χριστό μάθαινε κιόλας απ’ αυτόν.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΑΡΤΕ ΔΡΟΜΟ, ΡΕ, ΘΑ ΤΟ ΠΙΩ ΜΕΧΡΙ ΠΑΤΟ!