Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΒΡΑΚΩΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ... ΦΩΤΙΖΕΙ

Παίζω με ανοικτά χαρτιά. Ο αποδυτηριάκιας είναι με τον Νικία. Πιτσιρικάδες πηγαίναμε σινεμά και είμασταν με κάποιον, συνήθως όχι με τον καλό, με το παλληκάρι του έργου. Δικός μας ήταν ένας Ινδιάνος, όχι κάποιος από τους καουμπόυδες. Κάποιες φορές κάναμε κέφι τον γκάγκστερ, ίσως και τον παρεξηγημένο μπάτσο της ταινίας.

Πλουσιόπαιδο ο Νικίας, σημαδιακό πρόσωπο στην αρχαία Αθήνα. Μετριοπαθής πολιτικός, στην πλευρά των αριστοκρατών, όχι των δημοκρατικών, διακρίθηκε και ως στρατηγός. Ήταν γενναίος, έντιμος, ανοιχτοχέρης, βοηθούσε φτωχούς, άλλο ότι, όπως ο κάθε πολίτης Αθηναίος, είχε σκλάβους εκατοντάδες στα αργυρορυχεία του Λαυρίου.

Αντίπαλος του δημοκρατικού και λαϊκιστή Κλέωνα ο Νικίας, το όνομα του οποίου δόθηκε στην κατάπαυση πυρός ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις της εποχής, την Αθήνα και την Σπάρτη. Η συνθήκη υπογράφηκε 15 Απριλίου σα σήμερα, το 421 πριν τον Ναζωραίο. Η περίφημη “Νικίειος ειρήνη” μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, την κατάρα του ελληνισμού. Παραμύθια. Πράγματι, ο Νικίας ως σωστός πατριώτης ήθελε την ειρήνη η οποία, όμως, στην πραγματικότητα ποτέ δεν επιτεύχθηκε, χωρίς να φταίει ο πρωτεργάτης της συμφωνίας Αθηναίων και Σπαρτιατών.

Για την Ιστορία. Η Νικίειος ειρήνη προέκυψε δέκα χρόνια μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο και, αντί για 50 χρόνια κράτησε μόλις έξι, κι αυτά όχι και πολύ ήρεμα. Όλα τινάχθηκαν στον αέρα με την συντριβή των Αθηναίων στην εκστρατεία της Σικελίας.

''Τι να πάμε να κάνουμε στις Συρακούσες!'', αντιστέκεται στην εκστρατεία ο Νικίας. Η απόφαση έχει παρθεί και το 415 ο αθηναϊκός στόλος ξεκινάει. Και με τον στρατηγό Νικία. Αρχιστράτηγος στο έργο ένας από τους μεγαλύτερους αρχιαληταράδες όλων των εποχών, ο Αλκιβιάδης. Ανεπανάληπτο χαρισματικό ρεμάλι. Το 414 η Αθήνα ανακαλεί από την Σικελία τον τυχοδιώκτη Αλκιβιάδη και αναλαμβάνει πρώτο βιολί ο Νικίας, αντίπαλός του επίσης αριστοκράτη, άλλου παρεξηγημένου, Συρακούσιου Ερμοκράτη.

Μη λέμε πολλά. Η ήττα των Αθηναίων και ο συλληφθείς από τους αντίπαλους Νικίας εκτελείται, στις 10 Οκτωβρίου το 413. Ποια “Νικίειος ειρήνη”, λοιπόν; Η Σπάρτη, η άλλη “παγκόσμια” ελληνική δύναμη είχε ήδη ενισχύσει τον Ερμοκράτη που αντιστάθηκε στους επιτιθέμενους Αθηναίους.

Μπουρδέλο. Ο λατρεμένος των Αθηναίων Αλκιβιάδης την κοπάνησε στην... Σπάρτη και στη συνέχεια στην... Περσία, τον δε νικητή των Αθηναίων Ερμοκράτη οι πατριώτες του Σικελοί τον πήραν στο κυνήγι. Τι άλλο, τι περισσότερο να σου πει η Ιστορία! Δεν κρύβει τίποτα, κι όμως ο άνθρωπος κυκλοφορεί με παρωπίδες, αρνείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Γιατί; Τρομάζει στη φρίκη της αλήθειας. Στη σκέψη ότι όποιον ακουμπήσει, όποιον πιστέψει, αυτός τελικά κάνει το δικό του παιχνίδι, όχι του... λαού.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ