Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΝΤΙΝΟΣ

Αιγυπτιώτης Έλληνας. Απ' εκεί ξεκινάς. Ότι γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια που ήταν περισσότερο ελληνική πόλη, πιο σωστά ήταν μια ελληνική πόλη περισσότερο ευρωπαϊκή από την Αθήνα. Να, γιατί ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ειδικά αυτός, ξεχώριζε από τις πολύ ελληνάρικες και μαγκίτικες φιγούρες των μεγάλων κωμικών ηθοποιών της γενιάς του. Του βλάχου Χατζηχρήστου, του λαϊκού Αυλωνίτη, του μόρτη Ρίζου, του πονηρού Σταυρίδη, του αθώου Βέγγου, του πεζοδρομιακού Φωτόπουλου, του μεθύστακα Μακρή.

Αυγυπτιώτης, μεγάλωσε σε σπίτι με πιάνο και νταντά, έκανε και κάποια χρόνια στη Γαλλία ο ξεχωριστός κύριος Ντίνος. Φάτσα σαλονάτη, κυριλάτη, κολεγιακή, με καράφλα, σοφιστικέ γυαλιά μυωπίας και εύκολο χαμόγελο. Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου σα σήμερα, το 1915, και πέρασε οριστικά στη συλλογική μνήμη της μεταπολεμικής Ελλάδος με την πλούσια παρουσία του στο θέατρο και, βέβαια στο σινεμά.

Από τις δεκαετίες του '60 και του '70 αρχίζει να εξαφανίζεται η γειτονιά από την ελληνική κοινωνία, ταυτόχρονα αστικοποιείται γοργά και η συνοικία. Τότε κυριαρχεί ο κινηματογράφος και οι ταινίες ντόπιας παραγωγής, συγκεκριμένα οι κωμικοί ηθοποιοί «εκπαιδεύουν», μπολιάζουν τη νεοκουλτούρα του Έλληνα.
Καταστράφηκε οικονομικά ο έμπορος πατέρας του Κωνσταντίνου, ηθοποιό τον μάθαμε «Ντίνο», και 14 χρονών βρέθηκε οικογενειακώς στη Μασαλία. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν το 1935, ο Ντίνος σπούδασε εμπορικές επιστήμες και δεν στέριωνε σε μια δουλειά. Απέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις της Δραματικής Σχολής του Βασιλικού Θεάτρου. Μαντάρα τα έκανε στην απαγγελία ποιήματος του Αλεξανδρινού Καβάφη.

Κάποια ταλέντα χρειάζονται και τον δάσκαλο. Τον καθοδηγητή. Έχουν το χάρισμα, όμως όχι όλοι και την ικανότητα της διαχείρισης του ταλέντου. Να, γιατί κάποιες αξίες σπάνε τα μούτρα τους στα πρώτα βήματα.

Γυναικάς ο Ηλιόπουλος στην προσωπική του ζωή. Μέχρι που γνώρισε μια Αυστριακή μπαλαρίνα, Χίλντεγκαρντ στο όνομα, την παντρεύτηκε κι έκαναν δυο κόρες. Ταλαιπωρήθηκε στο θάνατό του, στα 86 του. Μέρες στην εντατική, διασωληνωμένος, σε κώμα, εκτεταμένη εγκεφαλική ισχαιμία. Ήταν καλλιτεχνικά παρών μέχρι και το 1999, δυο χρόνια πριν πεθάνει.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου το 1944, στα 29 του χρόνια. Μετά από 4 χρόνια γύρισε την πρώτη από τις 80 περίπου ταινίες του. Κάποιες είναι ξεχωριστές, όπως ο ίδιος. «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Ζητείται Ψεύτης», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδας», «Φωνάζει ο κλέφτης», «Ξύπνα, Βασίλη», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος».

Διαβάστε ακόμα:

''ΖΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ'' ΡΩΤΑΕΙ Η ΓΟΡΓΟΝΑ